Hoofdstuk vijftien: De communistische wortels van het terrorisme

Inhoudstafel

1.Terrorisme en communistische revolutie

2. Hoe communistische regimes terreur exporteren

3. De communistische oorsprong van islamitisch extremisme
a. Sayyid Qutb: de Marx van het islamitisch extremisme
b. De leninistische voorhoede van de Jihad
c. De communistische kern van islamitisch extremisme
d. Qutb en de opkomst van het terrorisme
e. Hoe het communisme gewone moslims tot slachtoffer heeft gemaakt

4. De steun van de Chinese Communistische Partij aan het terrorisme
a. De steun van de CCP aan de terroristische activiteiten van Yasser Arafat
b. De banden van de CCP met Al-Qaeda

5. De convergentie van terrorisme en radicaal links in het Westen

6. Een einde maken aan de fundamentele oorzaak van terrorisme

Referenties

****

1. Terrorisme en communistische revolutie

Sinds de terroristische aanslagen van 11 september 2001 is het westerse publiek vertrouwd geraakt met de wereldwijde terroristische beweging en haar vertegenwoordigers. Minder bekend is echter de nauwe relatie tussen terrorisme en communisme.

De communistische ideologie is geworteld in haat en strijd. Zij beschouwt alle aspecten van de ‘oude maatschappij’, met inbegrip van haar wetten en moraal, als de overblijfselen van een onderdrukkende heersende klasse die met alle mogelijke middelen omvergeworpen moet worden. Zo heeft de communistische beweging het terrorisme tot een belangrijk instrument gemaakt in haar streven naar macht en bij het verspreiden van haar ideologie over de hele wereld. De termen ‘terrorisme’ en ‘terrorist’ werden voor het eerst gebruikt in 1795 als verwijzing naar het Terreurbewind tijdens de Franse Revolutie, die de basis legde voor de communistische beweging (zie hoofdstuk twee). [1]

Vladimir Lenin vertrouwde op terrorisme om de communisten in Rusland naar de overwinning te leiden. De marxistische theoreticus Karl Kautsky gaf in zijn boek Terrorisme en Communisme uit 1919 een uitgebreid overzicht van wat er zou gebeuren onder de proletarische dictatuur die Lenin wilde instellen. Reflecterend op het geweld van de Franse Revolutie, betoogde Kautsky dat Lenins bolsjewieken het terroristische karakter van de Jacobijnen hadden geërfd. [2]

Felix Dzerzjinski, hoofd van Lenins geheime politie Cheka, zei in 1918: “Wij staan voor het organiseren van terreur – dit moeten we eerlijk toegeven.” [3] De Tsjeka, afkorting voor ‘Russische Buitengewone Commissie’, was actief tijdens de Russische Burgeroorlog, toen de Bolsjewieken streden met zowel de anti-communistische Witte legers als rivaliserende socialistische facties. De Tsjeka maakte op grote schaal gebruik van ontvoeringen, martelingen, moorden en standrechtelijke executies van ‘klassenvijanden’ als onderdeel van Lenin’s repressie, die bekend werd als de Rode Terreur.

De Tsjeka streefde ernaar maximaal angst en pijn toe te brengen aan de vijanden van de bolsjewieken. Volgens historische documenten en ooggetuigenverslagen, verzameld in De Rode Terreur in Rusland, geschreven in 1924 door de Russische historicus Sergej Melgoenov, werden veel van de slachtoffers van de Tsjeka uitgekozen omdat zij bezitters waren van onroerend goed of van adel. Ze werden ‘s nachts uit hun huizen gehaald, gedwongen zich uit te kleden en vervolgens doodgeschoten. De lichamen van degenen die door de Tsjeka werden vermoord, waaronder vrouwen, kinderen, bejaarden en geestelijken, vertoonden vaak sporen van sadistisch misbruik – verminking, verbranding, villen, verkrachting, onthoofding, of nog meer huiveringwekkende handelingen.

Volgens Melgunov schepte de Tsjeka weliswaar op over haar slachtpartijen, maar “het aantal gepubliceerde namen was een stuk kleiner dan de werkelijkheid.” [4] Tijdens de Rode Terreur zou alleen al de Tsjeka verantwoordelijk zijn geweest voor de moord op tienduizenden of zelfs honderdduizenden mensen.

Het communistische regime van de Sovjet-Unie beschouwde Dzerzjinski als een revolutionaire held. De Tsjeka kreeg vele nieuwe namen voordat het uiteindelijk het Comité voor Staatsveiligheid (KGB) werd, maar de agenten werden altijd informeel ‘tsjekisten’ genoemd. Vanaf Dzerzjinski’s dood in 1926 tot 1990 droeg het plein voor de Loebjanka – het hoofdkwartier van de KGB – zijn naam. In de jaren 1940 werd een standbeeld van hem opgericht op het plein, waar het bleef staan tot het in 1991 werd afgebroken. [5]

Na de vestiging van het Sovjetregime werd hetzelfde patroon van rode terreur herhaald door communistische revolutionaire bewegingen over de hele wereld. Zoals in eerdere hoofdstukken van dit boek is besproken, hebben marxistisch-leninistische regimes zonder uitzondering een beroep gedaan op afschuwelijke wreedheid om de macht te grijpen en te behouden. Geweld en moord zijn slechts één onderdeel van de terroristische agenda van het communisme. Nog destructiever is de manier waarop het communisme politieke en religieuze hartstocht gebruikt om mensen te indoctrineren met cultuur van de Communistische Partij, waarbij het zaad van bedrog, haat en geweld wordt geplant en van generatie op generatie wordt doorgegeven.

Vandaag de dag kent het terrorisme hoofdzakelijk drie vormen: staatsterrorisme onder communistische regimes; terroristische activiteiten in het buitenland door agenten van communistische regimes met het doel de gewelddadige revolutie te verspreiden; en fundamentalistisch islamitisch extremisme, dat in feite veel van zijn ideologie en methoden aan het communisme te danken heeft.

2. Hoe communistische regimes terreur exporteren

Terwijl zij hun eigen bevolking massaal terreur en leed aandoen, steunen communistische regimes terroristische organisaties in het buitenland met het doel een revolutie te ontketenen of rivaliserende staten te destabiliseren.

Tijdens de Koude Oorlog steunden de Sovjets actief een breed scala van terroristische activiteiten op wereldschaal. Het Chinese communistische regime heeft ook terroristische opstanden in het buitenland gesteund, waarbij het maoïstische theorieën over revolutie heeft verspreid en samenwerkingen is aangegaan met terroristische organisaties, alsmede met schurkenregimes die belangrijke sponsors van terrorisme zijn.

Stanislav Lunev, een naar het Westen overgelopen voormalige officier van het Hoofd Inlichtingen Directoraat van het leger van de Sovjet-Unie, verklaarde dat deze dienst de voornaamste mentor was van terroristen over de hele wereld. [6] Veel extremistische groeperingen die anti-VS aanslagen hebben opgezet hadden banden met de Sovjet veiligheidsdienst, de KGB. Hiertoe behoren organisaties als het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), het Japanse Rode Leger, de Rode Brigades van Italië, de Rode Leger Factie in West-Duitsland, of verschillende guerrillagroeperingen in Zuid-Amerika.

De meest invloedrijke vorm van modern terrorisme is echter de radicale Islam die door het Sovjetblok werd aangewakkerd als een middel om de Moslimwereld te destabiliseren.

In de eerste helft van de twintigste eeuw behoorde het Midden-Oosten tot de koloniale sfeer van het Westen. Toen de volkeren in de regio onafhankelijk werden, maakte de Sovjet-Unie van de gelegenheid gebruik om haar invloed bij hen te vergroten. Vandaag bevindt het Midden-Oosten zich in een complexe en chaotische situatie die het gevolg is van de tegenstellingen tussen moslimgemeenschappen, het Arabisch-Israëlische conflict, de Koude Oorlog, de politiek rond olie en de botsing van culturen tussen het Westen en de Islam.

Zoals vermeld in hoofdstuk 5 werd Ion Mihai Pacepa, voormalig luitenant-generaal en waarnemend hoofd van de buitenlandse inlichtingendienst van communistisch Roemenië, de hoogstgeplaatste overloper van het Sovjetblok toen hij in juli 1978 naar de Verenigde Staten ontsnapte. In zijn artikel “Russian Footprints,” onthulde Pacepa substantiële kennis over communistische steun voor terrorisme in het Midden-Oosten. [7] Hij citeerde Aleksandr Sacharovsky, het hoofd van de buitenlandse inlichtingendienst van de Sovjet-Unie, die zei: “In de wereld van vandaag, waarin militair geweld door het bestaan van kernwapens achterhaald is geraakt, moet terrorisme ons belangrijkste wapen worden.” Tweeëntachtig vliegtuigkapingen werden alleen al in 1969 uitgevoerd. Veel daarvan waren het werk van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) met steun van de Sovjets en Chinese communisten. Pacepa herinnerde zich dat toen hij het kantoor van Sacharovsky bezocht, hij “een zee van rode vlaggen” zag die een wereldkaart besloegen. Elke vlag vertegenwoordigde een vliegtuigkaping. Sacharovski vertelde Pacepa dat de kapingstactiek zijn eigen uitvinding was.

Het concept van ’islamitisch socialisme’ begon ingang te vinden tijdens de Koude Oorlog, toen de Sovjet-Unie Arabische staten steunde tegen Israël. Onder de vertegenwoordigers bevonden zich Yasser Arafat, die de PLO leidde van 1969 tot aan zijn dood in 2004, en Gamal Abdel Nasser, die van 1956 tot aan zijn dood in 1970 de tweede president van Egypte was. De PLO, die werd gesteund door de Sovjet-Unie en de Chinese Communistische Partij (CCP), hield zich bezig met wijdverbreide terroristische activiteiten.

Tussen 1968 en 1978 hebben de Roemeense veiligheidsdiensten wekelijks militaire goederen per vliegtuig geleverd aan Palestijnse terroristen in Libanon. Uit archieven van de Oost-Duitse regering blijkt dat de Oost-Duitse buitenlandse inlichtingendienst in 1983 voor 1.877.600 dollar aan munitie voor Kalashnikov-aanvalsgeweren naar Libanon heeft gestuurd. Tsjechoslowakije leverde 1.000 ton Semtex-H, een reukloos plastic explosief, aan islamitische terroristen.

In het begin van de jaren zeventig begon Joeri Andropov, toenmalig hoofd van de KGB en later algemeen secretaris van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, met een heimelijke, zorgvuldig geplande propagandacampagne om in de Arabische en islamitische wereld antisemitische en anti-Amerikaanse haat te zaaien. Pacepa en co-auteur Ronald Rychlak noemden Andropov in hun boek Disinformation de “vader van een nieuw desinformatie tijdperk.” [8]

3. De communistische oorsprong van islamitisch extremisme

Hoewel de Sovjets en de Chinese communisten veel terroristische organisaties in het Midden-Oosten financierden, bleek de invoering van het communisme in gebieden met diepgewortelde religieuze overtuigingen een grote uitdaging. De pogingen van de Sovjet-Unie om de socialistische revolutie rechtstreeks naar de moslimwereld te exporteren, hadden gemengde en vaak tijdelijke resultaten.

Hoewel er in het Midden-Oosten verschillende sovjetgebonden staten waren, stonden tijdens de Koude Oorlog alleen Zuid-Jemen en Afghanistan gedurende verschillende perioden onder communistisch bewind. In 1979 viel de Sovjet-Unie Afghanistan binnen en bezette het land tien jaar lang in een poging het communistische regime, dat zij kort daarvoor aan de macht had geholpen, overeind te houden. In 1989 gaven de Sovjets het op en trokken zich terug uit het land.

Hoewel het communisme er zelf niet in slaagde de moslimwereld onder controle te krijgen, heeft het echter wel veel invloed gehad op het ontstaan en de ontwikkeling van het hedendaagse islamitische extremisme. Na de aanslagen van 11 september 2001 kwam de dreiging van het moslimextremisme meer op de voorgrond, met de acties van Osama bin Laden en zijn terreurgroep Al Qaida, die voorpaginanieuws werden. Maar de ideologische bron van Bin Ladens islamitisch extremisme kan worden teruggevoerd op een man die is beschreven als de Karl Marx van de radicale Islam. [9]

a. Sayyid Qutb: de Marx van het islamitisch extremisme

Op het eerste gezicht lijkt het misschien vergezocht om een verband te suggereren tussen communisme en radicale islam, aangezien moslims in Allah en de profeet Mohammed geloven, terwijl het communisme atheïstisch is en het geloof in religies wil uitroeien. In feite zijn de theorie en de methoden van het moderne islamitische extremisme nauw verbonden met het marxisme-leninisme.

De pionier van de radicale Islam en de moderne jihad was Sayyid Qutb, een Egyptische verbindingsman van de plaatselijke Moslim Broederschap met de Communistische Internationale en de Egyptische communistische partij. [10][11] Qutb’s ideeën waren doordrenkt van communistische logica en retoriek. Geboren in 1906, studeerde Qutb socialisme en literatuur in de jaren 1920 en 1930. In de late jaren 1940 studeerde hij twee jaar in de Verenigde Staten en sloot zich aan bij de Moslim Broederschap na zijn terugkeer naar Egypte. [12]

Het Qutbisme kan worden omschreven als ernaar streven om met geweld de oude, door ’jahiliyyah’ gedomineerde maatschappij te vernietigen. Als religieuze term betekent jahiliyyah onwetendheid van de religieuze waarheid, en het verwees oorspronkelijk naar de samenleving vóór de verspreiding van de Islam. Qutb riep moslims op hun leven op te geven in de strijd tegen jahiliyyah, die de bevrijding van de mensheid zou moeten inluiden. Om zijn ideeën over deze strijd te verwoorden, herinterpreteerde Qutb zowel de betekenis van jahiliyyah als het islamitische concept van jihad.

Bij het woord jihad denken velen onmiddellijk aan ’heilige oorlog’, maar in het Arabisch betekent jihad eenvoudigweg strijd of strijden. In de mainstream Islam kan het worden opgevat als een intern conflict (zelf-verbetering) of defensieve jihad. [13] Qutb breidde deze definitie echter uit tot proactief en ongebreideld gebruik van geweld in de ’heilige oorlog’ van de jihad en legde de theoretische grondslagen ervan. [14] Qutb’s filosofie stelde dat elk sociaal systeem dat zich hield aan seculiere wetten of ethiek een anti-islamitische jahiliyyah was. Hij zag jahiliyyah als de grootste belemmering voor zowel moslims als niet-moslims, die hen verhinderde om de islamitische waarden en wetten te vervullen. Zelfs een samenleving die zichzelf moslim noemde, kon nog jahiliyyah zijn. Qutb beschouwde het Egyptische sociale systeem waarin hij leefde als een systeem waarin jahiliyyah dominant was, dus hij geloofde dat het omvergeworpen moest worden. [15]

Deze interpretatie van jihad en jahiliyyah weerspiegelt de marxistische filosofie van strijd langs klassenlijnen. Qutb beweerde dat de oude samenleving van jahiliyyah aan mensen was opgedrongen en hen daarbij van hun vrijheid had beroofd. Deze geknechte mensen – analoog aan de arbeidersklasse in het marxisme – hadden het recht om jihad te voeren om de onderdrukking van jahiliyyah omver te werpen. Qutb bepleitte jihad als het middel tot bevrijding voor de gehele mensheid, moslim zowel als niet-moslim. [16] Toen Qutb’s geschriften werden gepubliceerd, vonden veel mainstream moslimleiders dat hij te ver was gegaan en veroordeelden zijn ideeën als ketterij. [17]

Qutb had al lang contact met Nasser, de leider van de socialistisch gezinde Beweging van Vrije Officieren en later de president van Egypte die lange tijd aan de macht was. In 1952 pleegde Nasser een militaire staatsgreep om de Mohammed Ali dynastie, de pro-Westerse monarchie van Egypte, omver te werpen. Naar verluidt was deze socialistisch-revolutionaire staatsgreep gepland door Qutb en de Moslimbroederschap samen met Nasser. Qutb hoopte dat Nasser een islamitisch regime zou vestigen, maar Nasser koos de weg van de secularisatie en begon in 1954 met de onderdrukking van de Broederschap.

Qutb en de Broederschap bereidden zich voor om Nasser te vermoorden, maar het complot mislukte en Qutb werd gevangen gezet. Tijdens zijn eerste jaren in de gevangenis werd hij zwaar gemarteld, maar toen de omstandigheden milder werden, mocht hij gaan schrijven. Qutb schreef zijn twee belangrijkste werken toen hij in de gevangenis zat – In de Schaduw van de Koran en Mijlpalen. In deze twee boeken, waarin hij zijn visie op de Koran, de islamitische geschiedenis, Egypte en de westerse samenleving uiteenzette, kwam zijn pleidooi voor anti-seculier, anti-westers extremisme volledig tot uiting. Op een gegeven moment werd Qutb vrijgelaten uit de gevangenis, maar hij bleef in Egypte en werd opnieuw gevangen gezet. In 1966 werd hij veroordeeld en opgehangen voor zijn betrokkenheid bij de samenzwering om Nasser te vermoorden. Qutb liep trots naar de galg, op weg om een religieus martelaar te worden.

Ayman al-Zawahiri, de leider van Al-Qaeda na de dood van Bin Laden, geloofde dat de executie van Qutb het vuur van het jihad-extremisme had doen ontbranden. [18] Islamitische extremisten citeren vaak de leer van Qutb en beschouwen zichzelf als zijn ’intellectuele afstammelingen’ zoals opgemerkt door William McCants, antiterrorisme expert en voormalig fellow aan de West Point Military Academy’s antiterrorisme centrum. [19] Midden-Oosten deskundige Hassan Hassan citeerde in een rapport uit 2016 over de Islamitische Staat een onder ISIS-aanhangers populair gezegde over hoe de essentiële doctrine van de terreurgroep werd gevormd: “De Islamitische Staat werd opgesteld door Sayyid Qutb, onderwezen door Abdullah Azzam, [en] geglobaliseerd door Osama bin Laden.” [20]

b. De leninistische voorhoede van de Jihad

Een ander marxistisch concept dat Qutb leende was dat van het ’valse bewustzijn’, dat verwijst naar de aanvaarding door de gewone massa’s van de idealen en de cultuur van de heerser. Het concept stelt dat dit de massa’s ervan weerhoudt hun eigen onderdrukking waar te nemen en het kapitalisme omver te werpen ten gunste van het socialisme. Volgens Qutb beseffen de mensen die onder jahiliyyah leven niet dat zij slaven zijn, en dat is de reden waarom zij geen jihad voeren om zichzelf te emanciperen. [21]

Een van Lenins belangrijkste werken is een pamflet getiteld met de vraag Chto Delat’? (of in het Engels, What Is to Be Done?) waarin hij betoogt dat de arbeidersklasse zich niet bewust zal worden van de noodzaak van het communisme tenzij zij er door een elitegroep van revolutionairen naartoe wordt geleid. Geconfronteerd met dezelfde vraag in zijn kruistocht tegen de jahiliyyah, keek Qutb voor zijn antwoord naar Lenin.

Qutb’s geschriften staan vol met termen die studenten van het marxisme-leninisme kennen, zoals ’voorhoede’, ’staat’, ’revolutie’ en dergelijke. De situatie en de uitdagingen waarmee Lenin werd geconfronteerd toen hij het pamflet schreef, weerspiegelen de omstandigheden waarmee Qutb werd geconfronteerd toen hij zijn eigen radicale ideologie formuleerde. Lenin vestigde alle hoop op een succesvolle revolutie op een proletarische voorhoedepartij – een zeer gedisciplineerde elite-organisatie belast met het toezicht op de revolutie en het leiden van de massa’s – en lachte het idee weg dat het communisme zou kunnen slagen als zijn vertegenwoordigers alleen maar in de maatschappij in het algemeen zouden opereren. Qutb nam deze theorie over en verving de Leninistische politieke partij door islamitische extremistische organisaties.

Lenin, in zijn nadruk op de organisatie en het voorhoedebegrip, stelde een duidelijk onderscheid vast tussen spontaniteit en bewustzijn, en introduceerde het idee van partijvorming. Volgens Lenin kunnen arbeiders met alleen spontane actie slechts oppervlakkige eisen stellen, zoals loonsverhoging en werkdagen van acht uur, omdat zij het bewustzijn missen dat nodig is om de mensheid te bevrijden. Lenin geloofde dat externe voorhoedes (gewoonlijk bestaande uit burgerlijke intellectuelen, die het voorrecht van onderwijs hebben) nodig zijn om de arbeiders op te hitsen en te indoctrineren, zodat de arbeiders gaan geloven dat revolutie hun enige uitweg is en dat zij zelf alleen bevrijd kunnen worden door de bevrijding van de hele mensheid. Om de voorhoede volledig te realiseren is een hechte politieke partij nodig om hun activiteiten te regelen en hen mogelijkheden te bieden voor ondergronds werk als professionele revolutionairen. [22]

Glenn E. Robinson, universitair hoofddocent aan de Naval Postgraduate School in Monterey, Californië, en onderzoeker aan het Center for Middle Eastern Studies, Universiteit van Californië-Berkeley, zei over de radicale Islam: “Het moderne jihadisme is uitgesproken leninistisch. Hoewel de jihad-ideologen om voor de hand liggende redenen Lenin niet als inspiratiebron aanhalen, verraden hun concepten en logica, met name die van Sayyid Qutb, deze invloed. Aangezien Qutb in de jaren veertig in Egypte werd opgeleid, zou hij zeker in aanraking zijn gekomen met de geschriften van Lenin. Twee sleutelbegrippen van Qutb komen rechtstreeks van Lenin: jama’a (voorhoede) en manhaj (programma). … Lenins nadruk op het centrale belang van een gedetailleerd en samenhangend programma van de voorhoede voor het beginnen en vervolgens consolideren van de revolutie vond eveneens weerklank, met een islamitische toon, in de geschriften van Qutb.”

Zich baserend op de essentie van het Leninisme, pleitte Qutb voor de organisatie van een moslimversie van de Leninistische voorhoedepartij. “Qutb maakte precies hetzelfde argument voor de moslimwereld,” schreef Robinson. “De overgrote meerderheid van de moslims was te zeer verstrikt in en gecorrumpeerd door het systeem van onrechtvaardige en anti-islamitische heerschappij om te weten hoe en wanneer ze de wapens moesten opnemen tegen de staat. Een toegewijde voorhoede van jihadi kaders was nodig om directe actie tegen de staat te organiseren.” [23]

Deze voorhoede, die bestaat uit extremisten, of wat Qutb ‘ware moslims’ noemde, heeft als revolutionaire missie de bevrijding van alle moslims en van de gehele menselijke beschaving. De voorhoede moet hard optreden tegen valse moslims, de islamitische ideologie volgen zoals bepaald door de interpretatie van Qutb, een nieuwe natie stichten gebaseerd op dit islamisme, en geweld gebruiken om de islam aan de rest van de wereld op te leggen.

Naast de Leninistische voorhoede bevat de theorie van Qutb ook utopische ideeën als ’sociale gelijkheid’ en de afschaffing van klassen. [24] Dergelijke punten komen overeen met de verklaarde doelen van het communisme. Na Qutb’s dood bleef zijn broer Muhammad Qutb zijn geschriften publiceren. Het boek Ma’arakat ul-Islam war-Ra’samaaliyyah, gepubliceerd in 1993, belicht opnieuw Qutb’s communistische inspiraties. Qutb stelt onbeschaamd dat de Islam een “unieke, constructieve en positivistische ‘aqidah’ [geloofsbelijdenis] is, die is gemodelleerd en gevormd uit het christendom en het communisme samen, [met een] vermenging op de meest volmaakte manier en die al hun (i.e. christendom en communisme) doelstellingen omvat en daar harmonie, evenwicht en rechtvaardigheid aan toevoegt.” [25]

c. De communistische kern van islamitisch extremisme

De klassenstrijd is een ander marxistisch idee dat centraal staat in het islamitisch extremisme. Marx besteedde zijn hele leven aan het aanwakkeren van het conflict tussen het proletariaat en de bourgeoisie tot het punt waarop er geen weg terug meer was, om het conflict vervolgens ’op te lossen’ door middel van revolutie. Islamitische extremisten gaan op ongeveer dezelfde manier te werk.

De verwoesting van het World Trade Center in Manhattan droeg op zichzelf niet bij tot de verwezenlijking van de verenigde moslimwereld die Qutb voor ogen stond, maar diende als middel om het conflict tussen de westerse en de moslimwereld aan te wakkeren. Terroristische aanslagen waren bedoeld om in het Westen verzet aan te wakkeren tegen moslims, wat op zijn beurt moslims ertoe zou aanzetten meer aanslagen te plegen. [26] De methoden van de extremisten weerspiegelen Marx en Lenin’s bevordering van conflicten tussen het proletariaat en de bourgeoisie om de voorwaarden te scheppen die nodig zijn voor het lanceren van een revolutie.

De theorieën van Qutb vertonen een veel grotere gelijkenis met het communisme dan met de traditionele islam. Hoewel de islamitische extremisten beweren een religieus verzet tegen het communisme te hebben, absorbeerden zij in feite de zuivere essentie van de communistische revolutionaire doctrine. Zoals journalist Chuck Morse heeft opgemerkt: “De echte vijand van de vrije wereld blijft het communisme. … Radicale Islam is niets meer dan Communisme gehuld in de traditionele kledij van de Islam. Dezelfde communistische vijand die Europa ondermijnde … heeft wortel geschoten in de islamitische wereld en heeft grote segmenten van de islamitische elite getransformeerd.” [27]

De Finse politiek historicus Antero Leitzinger meent dat het moderne terrorisme in 1967 en 1968 is ontstaan en zich samen met de internationale communistische beweging heeft ontwikkeld. Toen radicale studentenbewegingen in de jaren zestig op hol sloegen, raakten studenten uit moslimlanden die in het Westen studeerden, verbonden met het linkse gedachtegoed en brachten zij concepten als gewelddadige revolutie mee naar huis. [28]

In 1974 ontmoette Abdallah Schleifer, een bekeerde moslim die later professor in de mediastudies werd aan de Amerikaanse Universiteit van Caïro, Zawahiri, de toekomstige leider van Al Qaida. Zawahiri, die in die tijd medicijnen studeerde aan de Universiteit van Caïro, pochte dat islamitische extremistische groepen de meeste leden hadden gerekruteerd van elite-instellingen zoals medische en technische scholen. Schleifer zei dat deze instellingen hoge concentraties van jonge marxisten hadden tijdens de jaren 1960, en dat de radicale Islam gewoon een nieuwe trend in de studentenopstand was. Schleifer zei tegen Zawahiri: “Luister, Ayman, ik ben een ex-marxist. Als jij praat, voel ik me alsof ik terug ben in de Partij. Ik heb niet het gevoel dat ik bij een traditionele moslim ben.”” [29]

Vreemd genoeg associëren veel waarnemers islamitisch extremisme met fascisme (islamofascisme) en verzuimen zij, om uiteenlopende redenen, de communistische oorsprong ervan te vermelden. Fascisme is een vorm van nationaal socialisme, en socialisme is de eerste fase van communisme, zoals Lenin en anderen hebben gezegd. Het communisme heeft een internationale reikwijdte en streeft naar communistische revoluties over de hele wereld. Wanneer men het islamitisch extremisme bekijkt vanuit het oogpunt van zijn algemene benadering en doctrine, blijkt dat het meer gemeen heeft met het communisme.

d. Qutb en de opkomst van het terrorisme

Qutb’s geschriften beïnvloedden vele jonge Arabieren, waaronder de Palestijnse geleerde en mede-oprichter van Al Qaida. Abdullah Yusuf Azzam. [30] Het 9/11 Commission Report verwees enerzijds naar Azzam als ’een leerling van Qutb’ en schetste anderzijds Qutb’s invloed op Bin Laden’s wereldbeeld. [31]

Muhammad Qutb, Sayyid Qutb’s jongere broer, was één van de voornaamste overbrengers van Qutb’s opvattingen. Muhammad Qutb werd professor in Islamitische studies in Saoedi-Arabië, en hij was verantwoordelijk voor het uitgeven, publiceren en promoten van de theorieën van zijn overleden broer. Bin Laden woonde regelmatig de wekelijkse openbare lezingen van Muhammad Qutb bij en las de boeken van Qutb.

Zawahiri zei dat hij in zijn jeugd herhaaldelijk van zijn oom had gehoord hoe groot Qutb was en hoe hij had geleden in de gevangenis. [32] In 1966, het jaar dat Qutb werd opgehangen, hielp een vijftienjarige Zawahiri bij de vorming van een ondergrondse cel die tot doel had de regering omver te werpen en een islamistische staat te stichten. Zawahiri schreef in zijn memoires: “Het Nasser regime dacht dat de islamitische beweging een dodelijke slag had gekregen met de executie van Sayyid Qutb en zijn kameraden. … Maar de ogenschijnlijke rust aan de oppervlakte verhulde een onmiddellijke interactie met Sayyid Qutb’s ideeën en de vorming van de kern van de moderne islamitische jihad beweging in Egypte.” [33] Later sloot Zawahiri zich aan bij de Egyptische Islamitische Jihad groep, gevormd in de jaren 70, en werd adviseur van Bin Laden, alsmede een belangrijk lid van Al Qaida, en nam er uiteindelijk de leiding over na de dood van Bin Laden.

In de soennitische moslimwereld is Qutb de meest prominente radicale denker. [34] Vrijwel alle belangrijke concepten en ideologische vernieuwingen van de soennitische jihadistische groeperingen zijn in zijn werken terug te vinden. [35] Hoewel de verschillende jihadi-groepen in vorm kunnen verschillen, gebruiken zij allen geweld om hun politieke doelen onder de vlag van de islam te realiseren. [36]

De moord op de Egyptische president Anwar Sadat in 1981 door de Egyptische Islamitische Jihad en de aanslagen door de Egyptische terreurgroep al-Gamma al-Islamiyah in de jaren negentig tegen regeringsfunctionarissen, seculiere intellectuelen, Egyptische christenen en toeristen waren allemaal stappen in de campagne om Qutb’s visie te verwezenlijken. [37]

De radicale jihadi-groepen die de ideologie van Qutb aanhangen, worden gecategoriseerd als salafi-jihadi-terroristen. In 2013 waren er wereldwijd bijna vijftig salafi-jihadi-groepen, waarvan de meeste waren gevestigd in Noord-Afrika en de Levant, volgens een rapport van de in de VS gevestigde Rand Corporation. [38] Robert Manne, auteur van het boek The Mind of the Islamic State: ISIS and the Ideology of the Caliphate, noemde Qutb “de twintigste-eeuwse vader van de politieke beweging die nu salafi jihadisme wordt genoemd” en een voorloper van de ISIS terreurgroep, eraan toevoegend dat hoewel Qutb niet direct verantwoordelijk was voor ISIS, “hij de eerste mijlpaal plaatste op de weg die er uiteindelijk naartoe zou leiden.” [39]

Hoewel de verschillende bestaande extremistische islamitische organisaties geen eensgezinde visie hebben en geneigd zijn tot ideologische strijd, is er één gemeenschappelijk kenmerk van de overgrote meerderheid van hen: Zij hebben in wezen Qutb’s agressieve vorm van jihad geërfd – communistische revolutie in een andere vorm.

e. Hoe het communisme gewone moslims tot slachtoffer heeft gemaakt

Hoewel extremistische groeperingen in naam van de islam opereren, is de moslimgemeenschap het grootste slachtoffer. Dat komt omdat de ware drijfveer achter terrorisme – net als bij het communisme – een verlangen naar moord en vernietiging is, wat ook de oppervlakkige excuses mogen zijn.

In het rapport Islam and the Patterns in Terrorism and Violent Extremism uit 2017, gepubliceerd door het Center for Strategic and International Studies, staat dat “bijna alle menselijke impact van extremistische aanslagen bestaat uit moslims die medemoslims doden of verwonden.”

Volgens het rapport vonden “in totaal 83% van de aanslagen en 90% van de doden plaats in solide islamitische landen,” evenals de overgrote meerderheid van de zelfmoordaanslagen die te voet of met voertuigen werden uitgevoerd. “Als men kijkt naar de vijf ergste daderbewegingen in de wereld in 2016, zijn er vier ‘islamitisch’ extremistisch. In totaal 88% van 2.916 aanslagen en 99% van 14.017 doden die het gevolg waren van de top vijf daders, werden veroorzaakt door islamitische extremistische groeperingen.” [40]

In de Country Reports on Terrorism 2018 van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken wordt melding gemaakt van in totaal 8.093 terroristische aanslagen die dat jaar in de wereld plaatsvonden en waarbij in totaal 32.836 doden vielen. Aanvallen vonden overwegend plaats in landen en gebieden met een moslimmeerderheid: “In 2018 vonden terroristische incidenten plaats in 84 landen en gebieden. Ongeveer 85 procent van alle incidenten was geconcentreerd in drie geografische regio’s: het Midden-Oosten, Zuid-Azië en Afrika ten zuiden van de Sahara.

In volgorde kenden Afghanistan, Syrië, Irak, India, Nigeria, Somalië, de Filipijnen, Pakistan, Jemen en Kameroen het grootste aantal terroristische incidenten in 2018. Incidenten in deze 10 landen waren goed voor 71 procent van het totale aantal incidenten en 81 procent van alle dodelijke slachtoffers van terroristische incidenten.” [41]

Terreuraanslagen in westerse landen hadden daarentegen veel minder doden tot gevolg. Een rapport uit 2019 van het Cato Institute stelde dat in het buitenland geboren terroristen in de Verenigde Staten 3.037 van de 3.518 moorden veroorzaakten die terroristen van 1975 tot 2017 in de Verenigde Staten pleegden. Dit aantal is inclusief de 2.979 mensen die werden gedood door de kapers die de aanslagen van 9/11 uitvoerden. [42]

4. De steun van de Chinese Communistische Partij aan het terrorisme

De CCP heeft lange tijd terroristische activiteiten in het buitenland gesteund, waaronder die van de Palestijnse terroristenleider Arafat. Arafat, één van de eersten die de tactiek van het kapen van commerciële vliegtuigen toepaste, richtte zich op VS-strijdkrachten en werd later een inspiratiebron voor Bin Laden.

a. De steun van de CCP aan de terroristische activiteiten van Yasser Arafat

In 1959 richtte Arafat de Palestijnse Nationale Bevrijdingsbeweging op, ook bekend als Fatah, en in 1988 riep hij Palestina uit tot onafhankelijke staat. Tot aan zijn dood in 2004 was Arafat de leidende figuur van diverse Palestijnse militante organisaties. Hij was ook een favoriet van de CCP, die China veertien maal heeft bezocht en vele Chinese communistische leiders heeft ontmoet, waaronder Mao Zedong, Zhou Enlai, Deng Xiaoping en Jiang Zemin.

In 1964 richtte Arafat al-‘Asifah (’De Storm’) op, de militaire vleugel van Fatah, waarna hij onmiddellijk naar Peking ging voor een ontmoeting met de Chinese premier Zhou Enlai. Zhou herinnerde Arafat eraan aandacht te besteden aan de strategie en geen contraproductieve slogans te gebruiken, zoals die waarin wordt opgeroepen tot de volledige vernietiging van Israël. [43]

Naast het leveren van wapens en financiële steun, gaf Beijing Palestina vaak advies over hoe het conflict met de Verenigde Staten en Israël moest worden uitgevochten, terwijl het zijn invloed internationaal uitbreidde. De CCP nodigde de Palestijnen ook uit om in China een opleiding te volgen.

In januari 1965 verklaarde Arafat de oorlog aan Israël in Noord-Palestina met zijn guerrilla-organisatie, en de PLO richtte in mei een kantoor op in Beijing. De Volksrepubliek China (VRC) verleende het PLO-kantoor een diplomatieke behandeling en steunde de PLO openlijk in diverse internationale arena’s.

Toen Arafat in november 1988 de onafhankelijkheid van de Palestijnse staat afkondigde, erkende Beijing dit onmiddellijk en knoopte diplomatieke betrekkingen aan.

Arafat en de toenmalige secretaris-generaal van de CCP, Jiang Zemin, bezochten elkaar in 2000 en 2001, een periode waarin grootschalige bloedige conflicten uitbraken tussen Palestina en Israël. Israël veroordeelde Arafat herhaaldelijk voor zijn rol in het geweld. Met de steun van de CCP kon Arafat de strijd aanbinden met de Verenigde Staten en Israël en tegelijkertijd het Midden-Oosten verder destabiliseren.

De organisaties die lid waren van de PLO waren betrokken bij verschillende openlijke en ondergrondse militante terroristische activiteiten. Zij beweerden dat een gewelddadige revolutie de enige manier was om het land te bevrijden, een ideologie die dezelfde doctrine volgt als de communistische bewegingen. Arafat stond zeer dicht bij de leiders van de communistische landen en had ontmoetingen met leden van de Socialistische Internationale. Fatah was een waarnemer in de Partij van Europese Socialisten.

In 1970 pleegde de PLO een moordaanslag op de Jordaanse koning Hussein bin Talal en pleegde zij een mislukte staatsgreep in de Jordaanse regering. In september van dat jaar kaapte de PLO vijf commerciële vliegtuigen – vier op weg naar New York en één naar Londen – in wat bekend staat als de Dawson’s Field-kapingen. Een terrorist beweerde dat het kapen van een vliegtuig een groter effect had dan het doden van honderd Israëli’s in de strijd.

In 1972 vermoordde de terreurgroep Zwarte September, een militante factie van Fatah, elf Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen in München. Een van de terroristen was Ali Hassan Salameh, veiligheidschef van Fatah en één van Arafats meest betrouwbare luitenants. Naast de Israëliërs die bij de aanslag omkwamen, kwam ook een West-Duitse politieagent om het leven. [44]

De Verenigde Staten en Israël noemden Arafat als de aanstichter van een aantal terroristische aanslagen in het Midden-Oosten. In 1987 wees het Witte Huis de PLO aan als terroristische organisatie en sloot het PLO’s Palestina Informatie Kantoor in Washington.

b. De banden van de CCP met Al-Qaeda

Voor de overgrote meerderheid van de mensen in de wereld waren de aanslagen van 11 september 2001 een schokkende tragedie. Maar op het vasteland van China, van internetfora en chatrooms tot universitaire cafetaria’s, schaarden grote aantallen mensen zich achter de terroristen, met opmerkingen als “Goed gedaan!” en “Wij steunen de daden van gerechtigheid tegen de Verenigde Staten van harte.” Volgens een enquête onder 91.701 mensen op NetEase, een groot Chinees internetbedrijf, sprak slechts 17,8 procent van de respondenten zich sterk uit tegen de terroristische aanslagen, terwijl een meerderheid van de mensen koos voor “oppositie tegen de Verenigde Staten” of “het beste moet nog komen” met betrekking tot de tragedie. [45]

De Chinezen die 9/11 toejuichten hadden geen verwantschap met Bin Laden of radicale moslims in termen van etniciteit, religie, of erfgoed, maar de wortels van hun giftige denken waren dezelfde. Net als de islamitische extremisten in hun ’heilige oorlog’ tegen zowel de niet-islamitische wereld als de ’valse’ moslims, die misleid zouden zijn door jahiliyyah, heeft de CCP zeventig jaar lang het Chinese volk vergiftigd met haat tegen ’klassenvijanden’ en hen geïndoctrineerd met een verwrongen communistische partijcultuur.

Voor de CCP gaan de gemeenschappelijke kenmerken van islamitisch extremisme en communisme verder dan louter ideologische overlapping. De CCP onderhield nauwe banden met de Taliban en Al Qaida nadat de Taliban de macht hadden gegrepen in Afghanistan, en ook in de tijd dat de Taliban Bin Laden beschermden. In 1998, nadat de Verenigde Staten Al Qaida-bases aanvielen met kruisraketten, betaalde het Chinese regime naar verluidt 10 miljoen dollar aan Bin Laden voor niet-ontplofte raketten, vermoedelijk om de technologie te stelen. [46] [47]

Tegelijkertijd bleef de CCP gevoelige militaire technologie leveren aan staten die terrorisme sponsoren. Eind 2000 stelde de VN-Veiligheidsraad sancties voor tegen de Taliban om deze te dwingen de terroristische trainingskampen van Bin Laden op zijn grondgebied te sluiten, maar de Volksrepubliek China onthield zich van stemming. In plaats daarvan stuurde het militairen om de Taliban te steunen, onmiddellijk nadat de Verenigde Staten met luchtaanvallen in Afghanistan waren begonnen.

Na 9/11/2001 meldden Amerikaanse inlichtingendiensten dat ZTE en Huawei, de twee aan het leger gelieerde techbedrijven van China, het Taliban leger hielpen bij het opzetten van een telefoonnetwerk in Kaboel, de hoofdstad van Afghanistan. [48] Op de dag van de aanslagen van 9/11/2001 ondertekenden Chinese en Taliban-functionarissen een contract om de economische en technische samenwerking uit te breiden. [49]

In hun boek Unrestricted Warfare uit 1999 bespraken twee Chinese militaire officieren een hypothetische tweede aanslag op het World Trade Center in New York, na de mislukte bomaanslag van 1993, waarbij zij opmerkten dat dit de Verenigde Staten voor een ingewikkeld dilemma zou stellen. De auteurs noemden ook Al-Qaeda als een organisatie met het vermogen om een dergelijke operatie uit te voeren. [50] Of de CCP nu wel of niet op de hoogte was van 9/11 voordat het gebeurde, het concept van ’onbeperkte oorlogsvoering’, een concept van de CCP, verschafte een theoretische leidraad voor Bin Ladens toekomstige operaties.

Bovendien werd in 2004 onthuld dat Chinese inlichtingendiensten gebruik maakten van lege vennootschappen op financiële markten over de hele wereld om Bin Laden te helpen fondsen te werven en geld wit te wassen. [51] Met de val van de Berlijnse Muur stond het communistische kamp voor een totale ineenstorting, en de CCP moest in haar eentje het hoofd bieden aan de enorme druk van de vrije wereld. Net toen de Verenigde Staten en de vrije wereld hun aandacht begonnen te richten op het veroordelen van de communistische tirannie, vond 9/11/2001 plaats.

De prioriteiten veranderden drastisch, en in plaats daarvan begon de Oorlog tegen Terreur. Dit gaf de CCP respijt en stelde het communisme in staat zich weer uit te breiden.

De dreiging van het radicale islamitische terrorisme dwong de Verenigde Staten hun middelen en aandacht af te leiden van de voortdurende dreiging van het communisme, waardoor de vrije wereld de confrontatie met de ongekende misbruiken van de CCP niet kon aangaan. Terwijl de westerse wereld oorlog voerde in het Midden-Oosten, vond een grootschalige overdracht van rijkdom plaats tussen China en de Verenigde Staten, waardoor een andere communistische supermacht kon opkomen nadat de Sovjet-Unie was gevallen.

5. De convergentie van terrorisme en radicaal links in het Westen

Na 9/11/2001 juichten radicale westerse linkse intellectuelen de gebeurtenis toe en verdedigden zij de daders. Dagen na de aanslagen zei een Italiaanse toneelschrijver en Nobelprijswinnaar voor de literatuur: “De grote speculanten wentelen zich in een economie die elk jaar tientallen miljoenen mensen de dood injaagt door armoede – dus wat is 20.000 doden in New York?” [52] Een professor aan de Universiteit van Colorado-Boulder karakteriseerde degenen die in het World Trade Center waren omgekomen als ’kleine Eichmanns’ (verwijzend naar een van de architecten van de nazi-holocaust), en zei dat de slachtoffers deel uitmaakten van het “technocratische korps in het hart van Amerika’s wereldwijde financiële imperium” en impliceerde dat de aanslagen een rechtvaardige straf waren. [53]

Op 11 februari 2003, een maand voordat de Verenigde Staten Irak aanvielen, bracht Bin Laden een audio-opname uit via Al-Jazeera Televisie, waarin hij zei dat “er geen kwaad zal geschieden als de belangen van de Moslims samenvallen met de belangen van de socialisten in de strijd tegen de kruisvaarders,” en waarin hij de mensen opriep om in de straten tegen het Amerikaanse leger te vechten. [54]

In de hoop te verhinderen dat de Verenigde Staten militaire operaties zouden uitvoeren in Afghanistan en Irak, en later om hun inspanningen in de oorlog tegen het terrorisme te belemmeren, lanceerden verschillende radicale linkse krachten een grootschalige anti-oorlog protestbeweging. De meeste leden van de prominente anti-oorlogsorganisatie ANSWER (Act Now to Stop War and End Racism), opgericht in 2001, zijn socialisten, communisten en linkse of progressieve aanhangers. Veel van de oprichters hadden banden met het International Action Center en de Workers World Party, een communistische radicale organisatie die banden heeft met het Noord-Koreaanse regime. ANSWER is dus een voorhoede van het stalinistische communisme. Ook deelnemend aan de anti-oorlogsbeweging was Not In Our Name, een frontorganisatie van de Revolutionaire Communistische Partij, een Amerikaanse marxistisch-leninistische partij die banden heeft met het Chinese communistische regime. [55]

In zijn boek Unholy Alliance: Radical Islam and the American Left, beschreef de Amerikaanse geleerde David Horowitz de snode connectie tussen radicaal links en islamitische extremisten. Volgens zijn analyse heeft radicaal links over de hele wereld gediend om indirect islamitische jihadi’s te verdedigen. [56]

Tijdens een ontmoeting met functionarissen van Hezbollah zei een prominente linkse professor dat de Verenigde Staten “een van de belangrijkste terroristische staten” was. [57] Een assistent-professor antropologie aan Columbia University vertelde een menigte van ongeveer 3000 studenten dat hij “persoonlijk graag een miljoen Mogadishu’s zou zien.” [58] In de Slag om Mogadishu in 1993 doodden door Al Qaida getrainde strijders achttien soldaten van de Amerikaanse speciale strijdkrachten. De professor sprak ook de hoop uit dat Amerikaanse soldaten elkaar zouden doden.

Sommige linkse figuren hebben terroristen rechtstreeks geholpen. In 1995 werd Omar Abdel-Rahman veroordeeld voor samenzwering voor het plegen van een bomaanslag op het World Trade Center van 1993. Een van zijn verdedigingsadvocaten, Lynne Stewart, werd in 2006 tot gevangenisstraf veroordeeld omdat zij had geholpen bij het smokkelen van berichten van Abdel-Rahman naar zijn volgelingen in het Midden-Oosten, waarin hen werd opgedragen door te gaan met hun terroristische activiteiten. Stewart werd een politiek idool voor links en werd herhaaldelijk uitgenodigd om lezingen te geven op universiteitscampussen. [59]

Zich aan de zijde van terroristen scharen tegen de westerse democratische samenleving maakt deel uit van de lange mars van radicaal links om de westerse samenleving van binnenuit te vernietigen en over te nemen. Links is bereid elke methode te gebruiken die haar helpt dit doel te bereiken. Op een dieper niveau, hoewel de westerse linkse ideologie geen oppervlakkige relatie heeft met het islamitisch extremisme, liggen hun gemeenschappelijke wortels in de haat en de strijd van het communistische spook.

6. Een einde maken aan de fundamentele oorzaak van terrorisme

Vanaf de Commune van Parijs en Lenins institutionalisering van geweld tot de door de staat gesteunde vervolgingen van de CCP, heeft het communisme altijd gebruik gemaakt van terrorisme om zijn doelen te bereiken. Terroristen gebruiken geweld om de samenleving in wanorde te brengen, en gebruiken angst om mensen onder hun controle te brengen. Om hun doel te bereiken schenden zij de morele waarden die de mensheid universeel aanhangt.
De wortels van het communisme kunnen worden gezien in de kernideeën en -methoden van moderne terroristische groeperingen, aangezien het de communistische ideologie is die een theoretisch kader biedt voor hun kwaadaardige waarden.

Bovendien heeft het communisme, buiten het grondgebied dat door communistische regimes wordt gecontroleerd, een verscheidenheid van groepen en individuen gemanipuleerd om terroristische daden te plegen, chaos te zaaien in de wereld en een afleidingsmanoeuvre uit te voeren om zijn vijanden in verwarring te brengen en op een dwaalspoor te brengen. Radicaal Islamitisch terrorisme heeft sinds het einde van de Koude Oorlog de schijnwerpers op de internationale conflicten gericht. Maar terwijl de Verenigde Staten en hun bondgenoten verwikkeld raakten in kostbare en langdurige militaire campagnes in het Midden-Oosten, werkte het Chinese communistische regime er stilletjes aan om een supermacht te worden die in staat is om de vrije wereld uit te dagen. De chaos die heerste in het Midden-Oosten en elders leidde de Westerse regeringen en het publiek af van de heroplevende dreiging van het communisme en van de ongekende misdaden tegen de menselijkheid die door de CCP werden begaan, ondanks de grotere economische en culturele banden met het Westen.

Het communisme, dat gebaseerd is op haat en strijd, is de fundamentele oorzaak van terrorisme in de hele wereld. Terwijl de media hun aandacht richten op terroristische aanslagen die gericht zijn tegen de westerse samenleving, zijn gewone moslims die in islamitische landen wonen de overgrote meerderheid van degenen die door islamitische extremisten worden gedood. Evenzo zijn de meer dan 100 miljoen doden die het communisme heeft veroorzaakt, bijna allemaal slachtoffers die onder communistische regimes leven. Zolang de giftige wortels van het communisme niet zijn uitgegraven, zal de mensheid geen dag van vrede kennen. Alleen door de rol van het communisme in de terroristische activiteiten die onze wereld teisteren te erkennen, en door aan de kant van de traditionele morele waarden en het geloof te staan, kan deze bedreiging worden verslagen en kan er een einde worden gemaakt aan de ’wereldwijde oorlog tegen het terrorisme’

Hoofdstuk veertien

Hoofdstuk zestien (Deel 1)

Referenties

1. Brian Whitaker, “The Definition of Terrorism,” The Guardian, 7 mei 2001, https://www.theguardian.com/world/2001/may/07/terrorism.

2. Karl Kautsky, Terrorisme en Communisme: A Contribution to the Natural History of Revolution, trans. W. H. Kerridge (Manchester, Verenigd Koninkrijk: The National Labour Press Ltd., 1919), Marxists Internet Archive, geraadpleegd op 5 mei 2020, https://www.marxists.org/archive/kautsky/1919/terrcomm/index.htm.

3. Felix Dzerzjinski, zoals geciteerd in Michael Foley, Russian Civil War: Red Terror, White Terror, 1917-1922 (Verenigd Koninkrijk: Pen & Sword Books, 2018).

4. Sergei Melgunov, The Red Terror in Russia (Verenigd Koninkrijk: Hyperion Press, 1975), hfdst. 3.

5. Deborah Seward, “Statue of Soviet Intelligence Chief Pulled Down,” The Associated Press, 22 augustus 1991, https://apnews.com/863f51d5087d19bee14a280626730385.

6. Stanislav Lunev, Through the Eyes of the Enemy: The Autobiography of Stanislav Lunev (Washington, DC: Regnery Publishing, Inc., 1998), 80.

7. Ion Mihai Pacepa, “Russian Footprints,” National Review, 24 augustus 2006, https://www.nationalreview.com/2006/08/russian-footprints-ion-mihai-pacepa.

8. Ion Mihai Pacepa en Ronald Rychlak, Desinformatie: Former Spy Chief Reveals Secret Strategies for Undermining Freedom, Attacking Religion, and Promoting Terrorism (Washington, DC: WND Books, 2013), 259-266.

9. Paul Berman, “The Philosopher of Islamic Terror,” New York Times Magazine, 23 maart 2003, https://www.nytimes.com/2003/03/23/magazine/the-philosopher-of-islamic-terror.html.

10. Raymond Ibrahim, “Ayman Zawahiri en Egypte: A Trip Through Time,” The Investigative Project on Terrorism, 30 november 2012, https://www.investigativeproject.org/3831/ayman-zawahiri-and-egypt-a-trip-through-time.

11. Robert R. Reilly, The Roots of Islamist Ideology, Centre for Research Into Post-Communist Economies, februari 2006, 4.

12. Berman, “The Philosopher.”

13. Andrew McGregor, “Al-Qaeda’s Egyptian Prophet: Sayyid Qutb and the War on Jahiliya,” Terrorism Monitor 1, no. 3 (4 mei 2005), https://jamestown.org/program/al-qaedas-egyptian-prophet-sayyid-qutb-and-the-war-on-jahiliya.

14. A. E. Stahl, “Offensive Jihad’ in Sayyid Qutb’s Ideology,” International Institute for Counter-Terrorism, 24 maart 2011, https://www.ict.org.il/Article/1097/Offensive-Jihad-in-Sayyid-Qutbs-Ideology#gsc.tab=0.

15. McGregor, “Al-Qaeda’s Egyptian Prophet.”

16. Stahl, “‘Offensieve Jihad.'”

17. McGregor, “Al-Qaeda’s Egyptian Prophet.”

18. Dale Eikmeier, “Qutbisme: An Ideology of Islamic-Fascism,” Parameters, vol. 37, issue 1, http://www.dtic.mil/docs/citations/ADA485995.

19. William McCants, ” Problems With the Arabic Name Game,” Centrum voor Terrorismebestrijding, 22 mei 2006.

20. Hassan Hassan, The Sectarianism of the Islamic State: Ideological Roots and Political Context (Washington DC: Carnegie Endowment for International Peace, juni 2016), 26, https://carnegieendowment.org/files/CP_253_Hassan_Islamic_State.pdf.

21. Roxanne L. Euben, “Mapping Modernities, ‘Islamic’ and ‘Western’,” in Border Crossings: Toward a Comparative Political Theory, ed. Fred Dallmayr (Lanham, MD: Lexington Books, 1999), 20.

22. Vladimir Lenin, ” What Is to Be Done?” in Lenin’s Selected Works, trans. Joe Fineberg en George Hanna (Moskou: Uitgeverij Buitenlandse Talen, 1961), vol. 1, 119-271, Marxists Internet Archive, geraadpleegd op 5 mei 2020, https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1901/witbd.

23. Glenn E. Robinson, “Jihadi Information Strategy: Sources, Opportunities, and Vulnerabilities,” in John Arquilla en Douglas A. Borer, eds., Information Strategy and Warfare: A Guide to Theory and Practice (Londen: Routledge, 2007), 92.

24. McGregor, “Al-Qaeda’s Egyptian Prophet.”

25. Abdallah al-Qutbi, zoals geciteerd in “Impaling Leninist Qutbi Doubts: Shaykh Ibn Jibreen Makes Takfir Upon (Declares as Kufr) the Saying of Sayyid Qutb That Islam Is a Mixture of Communism and Christianity,” TheMadKhalis.com, 2 januari 2010, http://www.themadkhalis.com/md/articles/bguiq-shaykh-ibn-jibreen-making-takfir-upon-the-saying-of-sayyid-qutb-that-islam-is-a-mixture-of-communism-and-christianity.cfm.

26. Damon Linker, ” The Marxist Roots of Islamic Extremism,” The Week, 25 maart 2016, http://theweek.com/articles/614207/marxist-roots-islamic-extremism.

27. Charles Moscowitz, Islamo-Communisme: The Communist Connection to Islamic Terrorism (Boston: City Metro Enterprises, 2013).

28. Antero Leitzinger, “The Roots of Islamic Terrorism,” The Eurasian Politician, no. 5 (maart 2002), http://users.jyu.fi/~aphamala/pe/issue5/roots.htm.

29. Lawrence Wright, The Looming Tower: Al-Qaeda and the Road to 9/11 (New York: Knopf Publishing Group, 2006), 42.

30. Dawn Perlmutter, Investigating Religious Terrorism and Ritualistic Crimes (New York: CRC Press, 2003), 104.

31. National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, The 9/11 Commission Report (Washington DC: National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, 2004), 55, https://www.9-11commission.gov/report/911Report.pdf.

32. Wright, The Looming Tower, 36-37.

33. Lawrence Wright, ” The Man Behind Bin Laden: How an Egyptian Doctor Became a Master of Terror,” New Yorker, 16 september 2002, https://www.newyorker.com/magazine/2002/09/16/the-mn-behind-bin-laden.

34. Glenn E. Robinson, “The Four Waves of Global Jihad, 1979-2017,” Middle East Policy 24, no. 3 (Fall 2017): 70, geraadpleegd via Research Gate op 5 mei 2020, https://www.researchgate.net/publication/319160351_The_Four_Waves_of_Global_Jihad_1979-2017.

35. Robinson, “Jihadi Information Strategy”, 88.

36. Robinson, “The Four Waves of Global Jihad”, 85.

37. Anthony Bubalo en Greg Fealy, “Between the Global and the Local: Islamism, the Middle East, and Indonesia,” The Brookings Project on US Policy Towards the Islamic World, no. 9 (oktober 2005): 7, https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2016/06/20051101bubalo_fealy.pdf.

38. Seth G. Jones, A Persistent Threat: The Evolution of al Qa’ida and Other Salafi Jihadists (Santa Monica, CA: RAND Corporation, 2014), 64-65, https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/research_reports/RR600/RR637/RAND_RR637.pdf.

39. Robert Manne, “Sayyid Qutb: Father of Salafi Jihadism, Forerunner of the Islamic State,” Australian Broadcasting Corporation, 7 november 2016, http://www.abc.net.au/religion/articles/2016/11/07/4570251.htm.

40. Anthony Cordesman, “Islam and the Patterns in Terrorism and Violent Extremism,” Center for Strategic and International Studies, 17 oktober 2017, https://www.csis.org/analysis/islam-and-patterns-terrorism-and-violent-extremism.

41. Bureau of Counterterrorism and Countering Violent Extremism, Country Reports on Terrorism 2018 (Washington, DC: Department of State, 2019), https://www.state.gov/reports/country-reports-on-terrorism-2018.

42. Alex Nowrasteh, “Terrorists by Immigration Status and Nationality: A Risk Analysis, 1975–2017,” Cato Institute, 7 mei 2019, https://www.cato.org/publications/policy-analysis/terrorists-immigration-status-nationality-risk-analysis-1975-2017.

43. Shi Yanchun 時延春, “Zhou Enlai yu Zhongdong” 周恩來與中東 [“Zhou Enlai and the Middle East”], Party History in Review, issue 1 (2006), 7-8, http://waas.cssn.cn/webpic/web/waas/upload/2011/06/d20110602193952375.pdf. [In het Chinees].

44. Stefan M. Aubrey, The New Dimension of International Terrorism (Zürich: vdf Hochschulverlag AG an der ETH, 2004), 34-36.

45. “911 kongbufenzi xiji shijian zhi hou: guonei yanlun zhaideng” 911恐怖分子袭击事件之后：国内言论摘登 [“A Sampling of Chinese Public Opinion Following the 9/11 Terrorist Attacks”], Modern China Studies, nummer 4 (2001), http://www.modernchinastudies.org/us/issues/past-issues/75-mcs-2001-issue-4/596-911.html. [In het Chinees]

46. Yitzhak Shichor, ” The Great Wall of Steel: Military and Strategy,” in S. Frederick Starr, ed., Xinjiang: China’s Muslim Borderland (Londen: Routledge, 2004), 149.

47. John Hooper, “Claims that China Paid Bin Laden to see Cruise Missiles,” The Guardian, 19 oktober 2001, https://www.theguardian.com/world/2001/oct/20/china.afghanistan.

48. “Chinese Firms Helping Put Phone System in Kabul,” The Washington Times, 28 september 2001, https://www.washingtontimes.com/news/2001/sep/28/20010928-025638-7645r.

49. Shichor, “The Great Wall of Steel,” 158.

50. Qiao Liang 乔良 en Wang Xiangsui 王湘穗, Chao xian zhan 超限战 [Unrestricted Warfare], (Beijing: Zhongguo shehui chubanshe, 2005), chap. 2. [In het Chinees].

51. D.J. McGuire, “How Communist China Supports Anti-US Terrorists,” Association for Asian Research, 15 september 2005, https://web.archive.org/web/20110914053923/http://www.asianresearch.org/articles/2733.html.

52. Daniel Flynn, Why the Left Hates America: Exposing the Lies That Have Obscured Our Nation’s Greatness (Verenigde Staten: Crown Publishing Group, 2004).

53. “Ward Churchill” [profiel], Discover the Networks, geraadpleegd op 5 mei 2020, http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=1835.

54. Transcript of Osama bin Laden tape, BBC, 12 februari 2003, geraadpleegd op 9 juni 2020, http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/2751019.stm.

55. Jamie Glazov, United in Hate: The Left’s Romance With Tyranny and Terror (Los Angeles: WND Books, 2009), 164-165.

56. David Horowitz, Unholy Alliance: Radical Islam and the American Left (Washington DC: Regnery Publishing, Inc., 2004), 37.

57. Glazov, United in Hate, 159-176.

58. “Nicholas De Genova” [profile], Discover the Networks, geraadpleegd op 5 mei 2020, http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=2189.

59. “Lynne Stewart” [profile], Discover the Networks, geraadpleegd op 5 mei 2020, http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=861.