Hoofdstuk veertien: Populaire cultuur – decadente verwennerij
Inhoudstafel
1. Cultuur van de Communistische Partij
2. De ondermijning van de westerse massacultuur door het communisme
3. Popcultuur en sociale chaos
a. Hip-hop en Rock ‘n’ Roll
b. Drugsmisbruik
c. Pornografie en prostitutie
d. Videospelletjes
e. De cultuur van geweld
f. Decadente mode
4. Herstel van de morele grondslagen van de menselijke cultuur
****
Inleiding
Het goddelijke schiep de mensheid en legde in de loop van de lange geschiedenis een orthodoxe cultuur vast waarnaar de mensheid moet leven. Hoewel de volkeren van de wereld verschillende culturen hebben, delen zij een aantal kernwaarden die opvallend gelijkaardig zijn. Alle etnische groepen in het Oosten en het Westen hechten belang aan de deugden van oprechtheid, vriendelijkheid, edelmoedigheid, rechtvaardigheid, gematigdheid, nederigheid, moed, onbaatzuchtigheid, en dergelijke – deugden die elk volk heeft geëerd en aan zijn nakomelingen heeft geleerd door middel van hun klassieken. Wat alle groepen gemeen hebben is het brengen van hulde aan het goddelijke en het naleven van de goddelijke wet – omdat het goddelijke de cultuur en de gedragscode heeft overgeleverd die de mensheid moet bezitten en belichamen. Dit is de oorsprong van universele waarden.
De Founding Fathers van de Verenigde Staten hechtten groot belang aan moraal en etiquette. In zijn jonge jaren kopieerde George Washington met de hand 110 Regels voor Beleefdheid en Fatsoenlijk Gedrag in Bedrijf en Gesprek, die gebaseerd waren op regels die in 1595 door Franse Jezuïeten waren opgesteld. [1] Hoewel sommige bijzonderheden in de loop der tijd kunnen veranderen, bevatten de regels veel universele principes: Men moet eerbiedig zijn wanneer men spreekt over God en aanverwante zaken, anderen met respect behandelen, bescheiden zijn, de openbare zedelijkheid hooghouden, de gevoelens en belangen van anderen niet schaden, zich bij alle gelegenheden fatsoenlijk gedragen, zich netjes kleden en een voorbeeld zijn van goede smaak, zich onthouden van vergeldingsacties, geen kwaad spreken over anderen achter hun rug om, leren van de wijzen en goeden, luisteren naar het eigen geweten, enzovoorts.
Evenzo waren de dertien deugden van Benjamin Franklin: zelfbeheersing, stilte, orde, vastberadenheid, spaarzaamheid, nijverheid, oprechtheid, rechtvaardigheid, gematigdheid, netheid, rust, kuisheid en nederigheid. [2]
Vóór de jaren vijftig voldeden de morele waarden van de meeste mensen over het algemeen aan een gemeenschappelijke, respectabele norm. Mensen in het Oosten en het Westen behielden veel van de tradities en gewoonten die de mens zou moeten hebben. In China behield het publiek, ondanks het feit dat de Chinese Communistische Partij (CCP) was begonnen met het ruïneren van China’s culturele erfgoed en moraal, veel van de traditionele deugden die golden voordat de Partij de macht overnam.
Maar naarmate het communisme zijn macht en invloed uitbreidde, vooral na de jaren 1960, gingen de mensen in het Oosten en het Westen steeds verder op de weg van de morele corruptie.
De Culturele Revolutie van de CCP begon in 1966 met een tien jaar durende campagne om de ‘vier ouden’ (oude gebruiken, oude cultuur, oude gewoonten en oude ideeën) uit te roeien. Deze werd al snel gevolgd door de felle tegencultuurbeweging in de Verenigde Staten en andere anti-traditionele bewegingen in andere delen van de wereld. Dit waren allemaal mondiale gebeurtenissen die zich ontvouwden in overeenstemming met het doel van het communistische spook om de traditie te vernietigen en de morele instorting van de mensheid te bewerkstelligen.
Deze politieke en culturele bewegingen hebben diepe sporen nagelaten in de wereld van vandaag. Sinds die tijd zijn de traditionele culturele fundamenten van de Chinese samenleving volledig verwoest en is de moraal in snel tempo in verval geraakt. In de westerse samenleving hebben drugsmisbruik, seksuele bevrijding en promiscuïteit, rock-‘n-roll en hippiecultuur, en spirituele leegte de overhand gekregen, waardoor het fundament van de westerse traditie ernstig is aangetast.
Nadat de jonge radicalen van de tegencultuur zelf de hefbomen van de maatschappij in handen hadden gekregen, zetten zij hun beweging met andere middelen voort. Avant-garde kunst en literatuur, moderne ideologieën en afwijkende concepten werden allemaal samengebracht. Met behulp van technologie, waaronder internet, mobiele telefoons en diverse massamedia, week de hele mensheid snel af van de traditionele cultuur en levenswijzen in de richting van de afgrond van aberratie en verloedering.
Als we vandaag de dag naar de wereld kijken, zien we dat het verval van de menselijke moraal en de corruptie van bijna elk aspect van de populaire cultuur en het sociale leven schokkend zijn om te zien. Nadat de CCP de diepgewortelde traditionele Chinese cultuur door onophoudelijke politieke campagnes had vernietigd, creëerde zij een kwaadaardig systeem van Partij-cultuur. De jongere generaties zijn in deze partijcultuur opgegroeid en weten niets van de traditionele, goddelijk geïnspireerde cultuur. Met uitzondering van enkele segmenten van de samenleving in het Westen die vasthielden aan traditie en weigerden zich te laten verleiden en ondermijnen, zou men kunnen zeggen dat het communisme er bijna in geslaagd is zijn doel te bereiken, namelijk de menselijke cultuur over de hele wereld te ruïneren.
1. Cultuur van de Communistische Partij
Nadat de Communistische Partij in de jaren tachtig de ’hervorming en openstelling’ doorvoerde, schokten de Chinezen de burgers van andere landen met hun gedrag wanneer zij naar het buitenland reisden. Veel westerlingen hadden in die tijd nog het idee dat de traditionele Chinese bevolking zachtaardig, hoffelijk, bescheiden, vriendelijk, hardwerkend en eenvoudig was.
Maar na tientallen jaren van hersenspoeling en transformatie door de Communistische Partij was het Chinese volk totaal veranderd. Ze waren onbeleefd en spraken luid. Ze wilden niet in de rij staan of respectvol en stil zijn in het openbaar. Ze rookten voor de rookverbodsborden. Ze kleedden zich slordig, spuugden op de stoep en gooiden afval. Zij maakten gretig gebruik van de hoffelijkheid en vriendelijkheid van anderen.
Vandaag de dag is het gedrag van sommige Chinese toeristen nog opvallender. Zij beklimmen en beschadigen culturele relikwieën en historische plaatsen, laten hun kinderen in het openbaar urineren, spoelen het toilet na gebruik niet door, pikken gratis goederen in, grijpen en verspillen voedsel in cafetaria’s, krijgen ruzie over kleine meningsverschillen en veroorzaken problemen op luchthavens, waardoor vluchten vertraging oplopen.
Wat is er met het Chinese volk gebeurd?
Het antwoord is eenvoudig. De CCP heeft de traditionele Chinese cultuur vernietigd en vervangen door de cultuur van de Communistische Partij, een belangrijk onderdeel in de corruptie van de mensheid.
De term ’Partijcultuur’ verwijst naar de manier van denken, spreken en zich gedragen die voortvloeit uit de kenmerken van de Communistische Partij, die kunnen worden samengevat als bedrog, kwaadwilligheid en strijd. De leidende ideologie van de Partijcultuur is atheïsme en materialisme, met inbegrip van de communistische concepten die de Partij bijbrengt in degenen die onder haar heerschappij vallen, waaronder allerlei afwijkende culturele elementen, de filosofie van de strijd, en de slechtste aspecten van het verleden in een nieuw jasje gestoken. De CCP heeft de Partijcultuur effectief gebruikt om de gedachten van het Chinese volk te transformeren.
De proletarische revolutie van de CCP plakte het etiket van ’de uitbuitende klassen’ op diegenen die de traditionele moraal, beschaving en manieren hooghielden. De CCP beschreef de gewoonten van het proletariaat (de arbeidersklasse) als revolutionair en goed, riep de Chinese intellectuelen op om in de modder te rollen en eelt op hun handen te krijgen, en beschreef luizen op het lichaam als ’revolutionaire insecten’. Van de partijleider tot de gewone kaderleden, allen waren trots op hun eigen gevloek, omdat het hun klassenbewustzijn, hun toewijding aan de revolutie en hun veronderstelde nabijheid tot de massa’s toonde.
Zo dwingt de Partij de mensen af te zien van alles wat elegant
en beschaafd is en in plaats daarvan de ruwe levensstijl van proletarische
hooligans te aanvaarden. Een land met zo’n lange geschiedenis, beroemd om zijn
goede manieren, wordt zo gereduceerd tot een chaotische toestand, waarin iedereen
wedijvert om roem en fortuin. De Partij veranderde China in een
tentoonstellingsruimte voor vulgaire communistische cultuur.
Onder de controle en infiltratie van de partijcultuur zijn alle gebieden van
het culturele leven – inclusief literatuur, kunst en onderwijs – gedegenereerd.
De partij wil vechten met de hemel, de aarde en de mens. Zij legt een reeks goddeloze normen van goed en kwaad op aan de mensen en ze vervormt het denken van de mensen. Deze indoctrinatie wordt ondersteund met staatsgeweld. De onderdanen van de Partij worden vervolgens onmerkbaar beïnvloed door wat zij voortdurend zien en horen, vanaf de dag dat zij geboren worden, omdat de Partij alle sociale middelen monopoliseert. Een constant draaiende propagandamachine dwingt mensen de werken van communistische leiders te lezen, terwijl de elite wordt gecoöpteerd om schoolboeken, literatuur, films, nieuws, enzovoorts te produceren, die er allemaal zijn om de Partijcultuur verder bij de mensen te laten insijpelen.
Het communisme had slechts enkele decennia nodig om het Chinese volk te laten denken met de gedachten van de Partij, te laten praten met de taal van de Partij, niet langer te geloven in het goddelijke, te handelen zonder rekening te houden met de gevolgen, en zo ongeveer alles te durven doen. Bijna elke intermenselijke interactie kan bedrog inhouden, en er zijn geen ondergrenzen voor gedrag. De zombie-achtige taal van de Partij en haar kant-en-klare leugens zijn overweldigend.
Als gevolg van de Partijcultuur zijn de Chinezen van vandaag ver verwijderd van universele waarden. Hun geesten, gedachten en gedragingen hebben diepgaande veranderingen ondergaan en zijn ver afgeweken. Hun gezins-, sociale, onderwijs- en arbeidsverhoudingen zijn abnormaal, en hun manier van doen is vaak onverenigbaar met die van mensen uit niet-communistische samenlevingen, voor wie hun gedrag moeilijk te begrijpen is.
Tijdens de Culturele Revolutie werden de Rode Gardisten ondergedompeld in de Partij-cultuur, en sindsdien hebben zij de jongere generaties boosaardige gewoonten bijgebracht. Kinderen en adolescenten die in de partijcultuur zijn opgegroeid, zijn sluwer en rijper dan hun leeftijd. Ze weten al op jonge leeftijd wat slecht is.
Leden van de jongere generaties hebben vaak geen spirituele overtuigingen en zijn immoreel en arrogant. Wanneer zij worden geprovoceerd of boos gemaakt, zijn zij geneigd te reageren met irrationele wreedheid. Seksuele zelfbeheersing en moraliteit zijn ineengestort. Na hun traditionele wortels te hebben verloren, nemen de Chinezen van vandaag alle ergste elementen van de tegencultuurbeweging van het Westen over.
Manifestaties van communistische partijcultuur
De CCP heeft het nu over het herstel van de traditionele cultuur, maar wat zij herstelt is geen echte traditionele cultuur. Het is gewoon Partij-cultuur met een traditioneel uiterlijk, waarbij het belangrijkste aspect van China’s traditie ontbreekt: het geloof in het goddelijke.
Onder invloed van de partijcultuur gebruiken mensen zelfs zogenaamde goden om fortuin te maken. De Oma Tempel in de provincie Hebei is erg populair, en men zegt dat mensen daar alle ’goden’ kunnen vinden die ze willen aanbidden. Als iemand een regeringsambtenaar wil zijn, is er een ’god van de ambtenaren’ om te aanbidden. Ook is er een ‘god van de rijkdom’, bestaande uit bankbiljetten, een ‘god van de studie’ en zelfs een ‘god van de auto’s’ die een stuur vasthoudt. De beheerder van de Oma Tempel pochte: “Welke god er ook ontbreekt, maak gewoon een nieuwe.” [3]
Het is onmogelijk de traditionele cultuur nieuw leven in te blazen zonder tegelijkertijd de door de CCP veroorzaakte morele corruptie op te ruimen. Hoewel veel hedendaagse literaire en artistieke werken hervertellingen van oude verhalen bevatten, is de inhoud bezoedeld door moderne ideeën. Acteurs trekken traditionele kleding aan maar spelen hedendaags drama; zo wordt de traditionele cultuur een façade, en de ware betekenis ervan wordt verder verdoezeld. Zo zijn de paleisdrama’s die zich afspelen in het keizerlijke China de laatste jaren populair geworden, maar zij draaien om jaloezie en intriges – een vertoning van de strijd en de haat die inherent zijn aan het communisme in plaats van een weergave van de historische realiteiten.
In willekeurige bewerkingen van Reis naar het Westen wordt Sun Wukong (de Apenkoning) zelfs omarmd en verleid door de demonen die hij in de klassieke roman heeft overwonnen. Wat nog beangstigender is, is dat velen – vooral jongeren die niets van China’s traditionele cultuur afweten – dit alles op de een of andere manier als traditioneel beschouwen, of als iets wat er voldoende dichtbij ligt. Dit is het gevolg van het feit dat de Partij decennia lang de goddelijk geïnspireerde echte Chinese cultuur heeft verwoest en het publiek heeft geïndoctrineerd. Het Chinese volk is gaan denken dat de ethos van de strijd traditioneel is, en dat kunst, literatuur en drama, doordrenkt met ideeën van de Partij-cultuur, maar gekleed in traditionele kleding, het echte werk zijn.
De partijcultuur vernietigt het geloof in het goddelijke en vervangt het door atheïsme. Het meest directe gevolg hiervan is een verlies van sociaal vertrouwen: Fraude, namaakprodukten, giftig voedsel, corruptie, enz. zijn allemaal gewone verschijnselen geworden. De zogenaamde ‘shanzhai-cultuur’ is een typisch voorbeeld van deze integriteitscrisis. De shanzhai-cultuur verwijst naar het namaken van bekende, vooral buitenlandse, producten of merken. Het komt neer op zowel diefstal als bedrog. De term is zo bekend geworden dat het Oxford Chinees-Engels Woordenboek het als neologisme heeft opgenomen. [4]
Shanzhai gedrag vervalst niet alleen producten, maar ook hele winkels. Er zijn in China verschillende gevallen gedocumenteerd van nagemaakte Apple winkels. De winkels zijn zorgvuldig ingericht met alle attributen van echte Apple winkels: glazen puien, lichthouten vitrinetafels, een wenteltrap, posters van Apple producten, keurig gerangschikte accessoirewanden, en witte Apple logo’s. Het personeel draagt de kenmerkende donkerblauwe T-shirts met het Apple logo en lijkt zelfs te geloven dat ze in een echte Apple winkel werken. [5]
In een sociale atmosfeer die door dergelijk bedrog wordt gekenmerkt, stoppen sommige Chinezen voor niets om hun eigen belangen te bevorderen en vrezen geen straf van hemel of mens. Liegen en valsheid in geschrifte worden een deel van de gangbare cultuur. Degenen die weigeren te vervalsen worden beschouwd als de vreemde eend in de bijt.
De partijcultuur heeft ook de Chinese taal verpest, zoals blijkt uit het constante gebruik van hyperbolische woorden en uitdrukkingen. Restaurants krijgen namen als Hemel boven Hemel, Keizer boven alle Keizers, of Koning der Koningen. Literaire stijlen en propaganda zijn ook pompeus geworden. In de officiële propaganda worden regelmatig uitdrukkingen gebruikt als “de eerste van de wereld”, “de meest formidabele in de geschiedenis”, “de Verenigde Staten zijn bang”, “Japan is verbijsterd”, “Europa betreurt” en dergelijke.
Nieuwsberichten staan vol met koppen als “China’s wetenschappelijke en technologische kracht overtreft de Verenigde Staten en staat op de eerste plaats in de wereld,” “China heeft de eerste plaats in de wereld weer veroverd, verslaat persoonlijk de Amerikaanse blue chips en verplettert Apple,” “Er gaat iets groots gebeuren. Een magisch wapen in China maakt de VS weer bang, de wereld verbijsterd, Japan helemaal bang,” “China is de nummer 1 van de wereld op een ander gebied! Voltooiing van een historische grote verandering in slechts dertig jaar, de VS, Japan en Zuid-Korea verbaasd achterlatend,” en “Huawei kondigde aan dat het ‘s werelds eerste 5G-chip heeft gemaakt, wat de wereld schokte!”
De propagandafilm Geweldig, mijn land! en de speciale serie televisieprogramma’s onder de titel Groots, mijn land! zitten ook vol overdrijvingen in toon en betekenis. Zij doen het voorkomen alsof de hele wereld zich overgeeft aan China, waarbij een houding wordt uitgedragen die doet denken aan de propaganda die werd gebruikt tijdens de Grote Sprong Voorwaarts, toen de Partij beweerde dat China Groot-Brittannië zou overtreffen en de Verenigde Staten zou inhalen.
De nieuwe golf van overdrijving is de concrete manifestatie van het ’valse, overdreven, lege ethos’ (zoals het in China wordt genoemd) van de partijcultuur in het onlinetijdperk. De fundamentele vraag is er nog steeds één van integriteit. Hervorming en openstelling in de jaren tachtig en negentig brachten China veranderingen in de vorm van de slechtste aspecten van de hedendaagse westerse cultuur, zoals seksuele bevrijding, drugsmisbruik, homoseksualiteit, computerspelletjes, enzovoort. De amusementsprogramma’s op televisie zijn vulgair geworden. De hele samenleving is een plezierpaleis geworden voor de bevrediging van materiële en vleselijke verlangens.
Het communisme heeft China, een land dat eens beschaafd, prachtig en mooi was, in een onbeschaafde natie veranderd.
2. De ondermijning van de westerse massacultuur door het communisme
De westerse landen van de vrije wereld staan bekend om hun beschaafde samenlevingen, waar mannen deftig zijn en vrouwen deugdzaam en gracieus, en waar mensen elkaar met eerlijkheid en vriendschap behandelen. Het communisme heeft in de Westerse landen regelingen getroffen om deze beschaving te ondermijnen en te saboteren. Hoewel het geen geweld en totalitarisme kan gebruiken om de westerse beschaving rechtstreeks aan te tasten, zoals het in China heeft gedaan, heeft het negatieve en opstandige gedachten en gedragingen van de mensen uitgelokt om de traditie te ondermijnen, de publieke moraal te vernietigen en de individuele moraliteit te ruïneren.
Terwijl het publiek zich verheugde over de triomf van de Geallieerden in de Tweede Wereldoorlog, waren communisten al hard aan het werk op het gebied van ideologie en cultuur. Terwijl zij nadachten over de oorlog en de nieuwe golven van ideologie die moesten komen, droegen ze bij aan het tot stand komen van een systematisch afscheid van de tradities die de mens met het goddelijke verbonden.
In de Verenigde Staten waren de naoorlogse Amerikaanse schrijvers van de Beat Generation, die in de jaren 1950 opkwamen, de grondleggers van een kunst- en literaire beweging die tot doel had de cultuur te herdefiniëren. Hoewel ze terecht een deel van de hypocrisie en de morele corruptie in de toenmalige samenleving verachtten, was hun antwoord een cynische verwerping en omverwerping van alle traditionele moraal. Zij bepleitten ongebreidelde vrijheid, verdiepten zich in pseudo-mystiek, drugs en misdaad, en streefden ongedisciplineerde, eigenzinnige levensstijlen na. Hun poging tot radicale kritiek op de bourgeois, kapitalistische maatschappij viel samen met de ideologische strekking van het communisme in het Westen, waardoor ze een natuurlijk instrument werden voor de linkse beweging.
Veel leden van de Beat Generation waren inderdaad diep beïnvloed door de communistische en socialistische ideologie. Bijvoorbeeld, voordat de mede-oprichter van de beweging, Jack Kerouac, beroemd werd, schreef hij het korte verhaal The Birth of a Socialist over zijn rebellie tegen de kapitalistische maatschappij. [6] Een andere vertegenwoordiger van de beweging, Allen Ginsberg, zei dat hij geen spijt had van de communistische overtuigingen die hij ooit had. Hij steunde ook pedofilie (zie Hoofdstuk Elf). De werken van de groep verwierpen traditionele conventies, waren opzettelijk ongeorganiseerd, en gebruikten vulgair taalgebruik. Ze vertegenwoordigden de tegencultuurbeweging die het Westen in de jaren zestig zou overspoelen – de eerste grote afwijking van de regels en principes van de traditie.
De jaren 1960 zagen de uitwerking en uitbreiding van wat de Beats hadden voorgesteld, met subculturen als de hippie, punk, goth, en meer. Deze tegenculturele tendensen vonden een gretig publiek in de stedelijke gebieden van het Westen, en verleidden de ene jonge generatie na de andere tot geweld, drugsmisbruik, seksuele bevrijding, non-conformistische kledij en culturele vervreemding, en deden hen uiteindelijk neigen naar duisternis en dood.
In 1967, wat bekend staat als de Summer of Love, kwamen duizenden hippies enkele dagen bijeen in San Francisco’s Haight-Ashbury Park en Golden Gate Park om hun verzet tegen de maatschappij te uiten met bizar gedrag, drugsgebruik, naaktheid, singalongs, poëzie en rock ‘n’ roll muziek. Deze beweging bereikte haar hoogtepunt rond de tijd van de moorden op Martin Luther King Jr. en Robert Kennedy en de escalatie van de oorlog in Vietnam.
In de zomer van 1969 kwamen meer dan vierhonderdduizend mensen op dezelfde manier bijeen op het Woodstock-festival, dat werd gehouden op een boerderij ten noordwesten van New York City. Honderdduizenden leefden zich uit in losbandigheid terwijl ze schreeuwden over ‘liefde’, ’vrijheid en ’vrede’. Woodstock was een belangrijk cultureel evenement in de jaren zestig, en in de decennia daarna werden Central Park in New York, Golden Gate Park in San Francisco en Woodstock symbolen van de Amerikaanse tegencultuur.
Net zoals de tegencultuur in de Verenigde Staten opgang maakte, brak in Frankrijk een miljoenenoproer uit dat nu bekend staat als de gebeurtenissen van mei ’68. Het begon met boze studenten die in opstand kwamen tegen de traditionele moraal en cultuur. In die tijd legden scholen een strikte scheiding op tussen slaapzalen voor mannelijke en vrouwelijke studenten, en de twee seksen mochten elkaars slaapkamers niet vrijelijk betreden. De afschaffing van deze bepaling en de eis van het recht op seksuele activiteit in studentenkamers waren de belangrijkste doelen van de eerste protesten. De opstand van de studenten vond vervolgens steun bij zowel de socialistische als de communistische partijen in Frankrijk.
Er is een gezegde dat zegt dat er aan het eind van de jaren zestig twee centra voor revolutie waren: Het ene was Beijing, waar de Culturele Revolutie in volle gang was; het andere was Parijs, waar de gebeurtenissen van mei ’68 de wereld schokten. Dit werd door velen de Culturele Revolutie van het Westen genoemd. In die tijd marcheerden Chinese studenten met slogans en spandoeken ter ondersteuning van de Franse studentenrebellen, terwijl in Parijs de ’Westerse Rode Gardisten’ groene militaire petten en uniformen droegen met rode armbanden ter ondersteuning van de maoïsten in China. Zij droegen grote portretten van Mao Zedong mee in hun parades, en de ’drie M’s’ – Marx, Mao, en Marcuse – werden hun ideologische steunpilaar. [7]
In de jaren zestig begon in Japan ook een eigen tegencultuurbeweging. De All-Japan League of Student Self-Government, geassocieerd met de Japanse Communistische Partij, had in die tijd veel invloed onder studenten. Zij waren op hun beurt georganiseerd door de Japanse Communistische Partij als reactie op de activiteiten van de Rode Garde in China. De Liga organiseerde talrijke tegendemonstraties in Japan in samenwerking met andere linkse studentenorganisaties, zoals het Japanse Rode Leger en de All-Campus Joint Struggle Councils, en ging zelfs zo ver dat ze terreurdaden tegen de Japanse samenleving bepleitte en pleegde. [8]
In sommige Latijns-Amerikaanse landen ontstond een soortgelijke chaos. Onder invloed van de Cubaanse Communistische Partij mobiliseerde de Mexicaanse studentenbeweging bijvoorbeeld voor protesten, zoals een bijeenkomst op het Plaza de las Tres Culturas, en stuurden andere linkse studentengroeperingen telegrammen naar studenten in Parijs ter ondersteuning van de opstand van mei ’68.
Gezien als een wereldwijd geheel vormden de tegencultuurbewegingen die gelijktijdig in meerdere landen uitbraken een massale communistische aanval op de traditionele samenleving. De eeuwenoude morele tradities en waarden die het goddelijke aan de mensheid had nagelaten, waren in de loop van duizenden jaren ontwikkeld, maar liepen enorme schade op onder de invloed van deze wereldwijde communistische beweging.
De westerse rock ‘n’ roll-cultuur, drugsmisbruik, seksuele bevrijding, abortus, iconoclastische kleding en moderne kunst waren allemaal afwijkingen van de traditionele normen en het orthodoxe geloof. Net als in communistisch China, waar de oude cultuur van het land actief werd vernietigd door het totalitaire CCP-regime, slaagden de tegencultuurbewegingen van de vrije wereld er grotendeels in om de schatten van de westerse beschaving uit te bannen en het geloof in het goddelijke te ontwortelen.
3. Popcultuur en sociale chaos
Nu de traditionele cultuur van binnen en van buiten wordt aangevallen, beginnen de negatieve elementen van de anti-traditionele ideologie wortel te schieten in de samenleving. Gezien zijn wereldwijde invloed is Amerika de facto de leider in het bepalen van de toon van de populaire cultuur wereldwijd, en de corruptie van de Amerikaanse populaire cultuur heeft dus de hele wereld beïnvloed. Zoals gezegd, vonden sommige van oudsher conservatieve landen met diepgewortelde traditionele culturen, zoals China en Japan, de afwijkende tendensen die uit de Verenigde Staten kwamen onweerstaanbaar en zijn zij deze gaan nabootsen. Hetzelfde geldt voor vrijwel alle landen en regio’s die aan de globalisering zijn blootgesteld; de ongebreidelde, amorele, asociale en genotzuchtige populaire cultuur heeft zich over de hele wereld verspreid.
a. Hip-hop en Rock ‘n’ Roll
De traditionele muziek was gericht op het verfijnen van mensen, het cultiveren van deugdzaamheid, en het helpen van mensen om geestelijk en lichamelijk gezond te zijn. Het effect ervan was sociale harmonie, en harmonie tussen mens en natuur. Mooie muziek die de glorie van het goddelijke vierde werd gepromoot, terwijl atonale, chaotische, of losbandige muziek een anathema was. Maar vandaag de dag bevat de populaire cultuur vele schokkend corrupte muzikale producties, met hip-hop en rock ‘n’ roll als opvallende voorbeelden.
Hip-hop ontstond in New York in de jaren 1970. In de afgelopen decennia zijn hiphop, rap en breakdance geëxporteerd vanuit New York en uitgegroeid tot een wereldwijde rage, waarbij hiphop deel is gaan uitmaken van de populaire cultuur in Azië, Europa en vele Afrikaanse regio’s. Ondanks de duidelijke morele corruptie van deze muziek, met zijn nadruk op promiscuïteit, moord, geweld en drugs, heeft het wereldwijde erkenning gekregen en wordt het zelfs gevierd in wereldberoemde theaters.
Rock ‘n’ roll vindt zijn oorsprong in de jaren 1940. In de jaren zestig was het de themamuziek van de tegencultuurbeweging geworden. De hysterische zang, het gewelddadige drummen en de vervormde elektrische gitaarriffs van het genre kunnen luisteraars in een waanzinnige, irrationele geestestoestand brengen. De rede wordt aan de kant geschoven en de demonische natuur, die gewoonlijk door de voorschriften van de beschaving op afstand wordt gehouden, wordt ontketend. Nihilisme en andere duistere denkwijzen werden het overheersende thema van veel rock subgenres. Psychedelische rock moedigde het gebruik van drugs aan, terwijl sommige psychedelische en andere, duistere vormen van rock opriepen tot rebellie, zelfmoord en geweld, of promiscuïteit, overspel, homoseksualiteit, en afwijzing van het huwelijk aanmoedigden. Teksten suggereerden het onzedelijke of obscene, of verheugden zich in het prijzen van het kwaad en het veroordelen van het goddelijke. Sommige rocksterren rechtvaardigden de seksuele intimidatie van minderjarige meisjes in hun populaire teksten, die het publiek ongevoelig maakten voor een cultuur van seksueel misbruik en promiscuïteit.
Sommige teksten waren helemaal op strijd gericht, zoals: “Hey! Said my name is called Disturbance/ I’ll shout and scream/ I’ll kill the King, I’ll rail at all his servants.” Eén liedje was getiteld “Sympathy for the Devil.” Een psychedelisch album heette “Their Satanic Majesties Request.” Een iconische rocktekst luidt: “Hey Satan, payin’ my dues …/ I’m on the highway to hell.”
Sommige rocknummers prezen het socialisme en communisme. Het nummer ’Imagine’ daagde zijn luisteraars uit zich een communistische maatschappij voor te stellen, vrij van godsdienst, land en privé-eigendom.
Zelfs religieuze groeperingen hebben het moeilijk gevonden om weerstand te bieden aan de negatieve invloed van rock ‘n’ roll. Christelijke kerkmuziek was bedoeld om God te loven, maar de moderne muziek van christelijke kerken heeft rockelementen overgenomen om jongeren aan te spreken, waardoor de zogenaamde hedendaagse christelijke muziek is ontstaan. [9]
De rock ‘n’ roll gaat gepaard met overspel, geweld, decadentie, drugsmisbruik, corruptie en verzet tegen het geloof in het goddelijke. Corrupt gedrag, dat verboden is door de traditionele moraal en overtuigingen, kwam in opgang samen met het genre.
b. Drugsmisbruik
Drugsmisbruik is de laatste decennia een wereldwijd probleem geworden. In het beginstadium lag de oorzaak van het grootschalige drugsmisbruik in het Westen bij de tegencultuur. In hun campagne tegen de burgerlijke moraal streefden hippies naar deconstructie en ondermijning van alle traditie en naar het oprichten van hun eigen geloof, morele normen en levensstijl. LSD en psilocybine paddestoel trips werden beschouwd als spirituele verkenningen, terwijl ze amfetamines of cocaïne gebruikten als uppers en heroïne en barbituraten als downers, allemaal bedoeld om hen van de wereld los te maken en hen naar een andere staat te brengen.
Veel jonge leden van de tegencultuurbeweging hadden een grote belangstelling voor Oosterse filosofie en spirituele cultivatie. Psychedelica werden echter een kortere weg voor hen die inzicht zochten zonder de uitdagingen van het cultiveren van de geest en het verdragen van de fysieke pijn van meditatie. In plaats daarvan namen ze gewoon een slokje acid, wat hen een pseudo-spirituele ervaring opleverde, hoewel het hen niet verbond met iets echts. Dergelijke drugs brachten hun lichamen eenvoudigweg onder de controle van demonische elementen, die helemaal niets te maken hadden met ware, orthodoxe cultivatiepraktijken. Deze ervaringen leidden velen met ware spirituele aspiraties naar een kwaadaardig pad.
Veel popzangers en rocksterren zijn in hun twintiger en dertiger jaren gestorven, vaak als gevolg van een overdosis drugs. In de hedendaagse Verenigde Staten is de oorlog tegen drugs de langste en droevigste oorlog geweest. Het land heeft zich decennialang toegelegd op het arresteren en monitoren van duizenden drugshandelaren. Regeringsfunctionarissen hebben herhaaldelijk gewaarschuwd tegen illegaal drugsgebruik, maar toch teert het nog welig. Van 2000 tot 2018 stierven ten minste driehonderdduizend Amerikanen aan overdoses opioïden. Op 26 oktober 2017 verklaarde president Donald Trump de opioïdencrisis tot een noodsituatie voor de volksgezondheid en schetste hij manieren om het probleem te bestrijden. [10]
Volgens een rapport uit 2017 van het National Institute on Drug Abuse for Teens, wordt er onder studenten heel wat marihuana gebruikt: 45 procent van de twaalfdeklassers zei dat ze ten minste één keer marihuana hadden gebruikt, en 37,1 procent van hen had het in het afgelopen jaar gebruikt; 71 procent geloofde niet dat veelvuldig gebruik van marihuana erg schadelijk was. [11]
Het gebruik van ecstasy en het roken van marihuana zijn standaard geworden onder jongeren, terwijl nieuwere en sterkere drugs, waaronder fentanyl, blijven opduiken. Fentanyl is een synthetische opioïde die vijftig keer krachtiger is dan heroïne en honderd keer sterker dan morfine. Het is zo dodelijk dat het een chemisch wapen wordt genoemd; twee milligram kan dodelijk zijn. [12] Toch overspoelen dergelijke destructieve drugs de Amerikaanse straten in een angstaanjagend tempo, en doden ze veel meer mensen dan andere opioïden, gewoon omdat het zo gemakkelijk is om er een overdosis van te nemen.
Volgens het National Institute on Drug Abuse waren van de ongeveer zevenenzestigduizend doden door overdoses drugs in 2018, ongeveer eenendertigduizend te wijten aan fentanyl en zijn analogen. [13] De smokkel van fentanyl uit China is op grote schaal gemeld. In 2018 namen autoriteiten die een routine-inspectie uitvoerden in de haven van Philadelphia 110 pond fentanyl in beslag in een zending ijzeroxide uit China. De straatwaarde van de ontdekte drugs was 1,7 miljoen dollar. [14]
Ook in China verspreidt het drugsmisbruik zich als een kankergezwel door de samenleving. De productie en het misbruik van drugs, vooral synthetische drugs, tiert welig en de verkoop van drugs via internet loopt uit de hand. Volgens het rapport van de China National Narcotic Control Commission (CNNCC) van 2015 zijn er meer dan veertien miljoen illegale drugsgebruikers. Het werkelijke aantal ligt waarschijnlijk hoger, aangezien onder de drugsgebruikers steeds meer witteboordwerkers, freelancers, entertainers en overheidsambtenaren zijn. [15]
Uit het 2017 China Narcotics Situation Report van de CNNCC blijkt dat China’s narcotica-afdelingen 140.000 drugszaken hebben gekraakt, 5.534 groepen van drugsverhandelaars hebben vernietigd, 169.000 verdachten van drugshandel hebben gearresteerd, 89,2 ton drugs in beslag hebben genomen en 870.000 invallen hebben gedaan, waarbij 340.000 nieuwe drugsgebruikers aan het licht zijn gekomen. [16]
Drugs zijn vaak zeer verslavend, waardoor mensen hun gezin verwoesten, hun carrière ruïneren, hun reputatie en relaties saboteren, misdaden plegen en zelfs hun leven verliezen door een overdosis. Het gebruik van en de handel in drugs schaadt individuen, gezinnen en de hele natie, en is daarmee één van de duistere fenomenen geworden die de moderne maatschappij teisteren.
c. Pornografie en prostitutie
Van alle vormen van revolutie waartoe de communisten oproepen, is de seksuele revolutie waarschijnlijk de meest complete. Als het grijpen van de politieke macht een revolutie betekent tegen de uiterlijke onderdelen van de maatschappij, dan is de seksuele bevrijding de communistische revolutie die intern wordt ontketend.
Freuds panseksualisme, een theorie die alle verlangens en interesses beschouwt als voortkomend uit het seksinstinct, verschafte de theoretische basis voor seksuele bevrijding, terwijl de opkomst van orale voorbehoedsmiddelen de basis legde voor de scheiding van seks en voortplanting. De seksuele revolutie tastte de traditionele moraal aan en bracht radicaal feminisme, abortus, seks voor het huwelijk en de homobeweging voort en bevorderde deze. Seksuele bevrijding vestigde het verwrongen idee dat het deelnemen aan recreatieve seks en de sekshandel basisrechten van de mens zijn. Het vernietigde de traditionele seksuele ethiek en beperkingen, en stond toe dat seks een vorm van vermaak werd. Het veranderde mensen in louter seksinstrumenten en opende de sluisdeuren voor pornografie om de samenleving te infiltreren en te saboteren.
In de jaren 1950 speelde het tijdschrift Playboy een uitzonderlijk belangrijke rol in het bijstaan van seksuele uitspattingen, aangezien het een business maakte van pornografie. Terwijl de slogan “make love, not war” in de lucht hing tijdens het anti-oorlogstijdperk, werd de seksueel expliciete film Blue Movie de eerste in zijn soort die op grote schaal werd uitgebracht in theaters in de Verenigde Staten. Een vijftien jaar durend tijdperk (1969-1984) van ’porno chic’, vergezeld van rockmuziek en de algemene verwerping van traditie, ontstond in het Westen.
In de jaren zeventig waren pornofilms over het algemeen alleen verkrijgbaar in louche bioscopen voor volwassenen. Tegen het begin van de jaren 1980 bracht VHS pornografie in miljoenen huishoudens, terwijl de verspreiding van het internet in de late jaren 1990, en later het smartphonetijdperk, pornografie op aanvraag bracht. Wereldwijd was de pornografie-industrie vanaf 2015 jaarlijks 97 miljard dollar waard, en alleen al in de Verenigde Staten 10 miljard tot 12 miljard dollar. [17]
De introductie van het internet en smartphones heeft grote veranderingen teweeggebracht in de porno-industrie. De totale hoeveelheid pornografische inhoud waaraan een doorsnee volwassene in de jaren tachtig in de loop van jaren zou zijn blootgesteld, kan nu door een kind in slechts enkele minuten worden geraadpleegd. Gemiddeld worden kinderen nu al op achtjarige leeftijd blootgesteld aan pornografie. Een twaalfjarige Britse jongen raakte zo verslaafd aan online porno dat hij zijn zusje verkrachtte. Een openbare aanklager die bij de zaak betrokken was, zei: “Dergelijke zaken zullen steeds vaker voor de rechter komen, omdat jongeren nu toegang hebben tot hard core pornografie.” [18]
Er zijn veel gevolgen van het blootstellen van kinderen aan porno, zoals vroegtijdige seksuele activiteit en een toename van het aantal seksuele misdrijven. Pornografie versterkt de indruk dat seks een soort amusement of transactiedienst is, in plaats van een onderdeel van het privé-leven binnen een huwelijk, en de overtuiging dat het gedrag dat in porno te zien is, normaal is. Het bevordert ook de normalisering van seksuele verdorvenheid en perversie.
In Japan is de porno-industrie reeds genormaliseerd als onderdeel van de samenleving, met rekken in de supermarkt vol met tijdschriften en strips voor volwassenen en televisieprogramma’s ’s avonds laat met porno-acteurs. Pornografische actrices worden verpakt als tieneridolen en verschijnen openlijk in de media. De Japanse porno-industrie heeft een diepgaande negatieve invloed gehad op heel Azië.
Zelfs in landen met een overwegend islamitisch karakter, zoals Egypte en Tunesië, is de porno-industrie – die door de islam verboden is – in volle gang en opereert zij ondergronds.
In veel Europese landen is prostitutie legaal, en veel Europeanen beschouwen het als een normale vorm van werk. In 1969 werd Denemarken het eerste land dat fotografische pornografie legaliseerde. Noorwegen, dat een aantal van de strengste beperkingen op pornografie in Europa had, legaliseerde hardcore pornografie in 2006. [19] De aankoop van seks in Denemarken kan soms zelfs gesubsidieerd worden door de overheid. Bijvoorbeeld, om ’gelijke rechten’ te beschermen, kunnen gehandicapten die daarvoor in aanmerking komen een bordeel bezoeken terwijl de belastingbetaler de rekening betaalt. [20] Dit soort denken werd al vroeg bepleit door de utopische socialist Charles Fourier in de negentiende eeuw.
China, met een samenleving die lange tijd gekenmerkt werd door zijn conservatieve gezinsethiek en morele terughoudendheid, waar zelfs het bespreken van seks taboe was, is de laatste decennia ook meegesleurd in de wereldwijde golf van seksuele ontaarding. Van al het beleid van de CCP moet het meest ’succesvolle’ – nog veel meer dan de openstelling van de economie of het politieke systeem – wel dat van de seksuele bevrijding zijn. In een tijdsbestek van dertig jaar heeft er een totale transformatie plaatsgevonden van ’revolutionaire discipline’ naar ’seksuele bevrijding’. Prostitutie tiert welig in China, volgens een schatting uit de late jaren 2000 telde het land tussen de twintig en dertig miljoen sekswerkers. [21] Hoe meer minnaressen een rijke zakenman of corrupte ambtenaar heeft, hoe hoger zijn sociale status. China wordt gezien als de fabriek van de wereld, maar het exporteert ook een groot aantal prostituees naar landen en regio’s als Japan, Maleisië, het Midden-Oosten, de Verenigde Staten, Europa en Afrika. Schattingen in 2018 suggereren dat er 13.000 tot 18.500 Chinese prostituees waren in Afrika ten zuiden van de Sahara. [22]
Zuidoost-Aziatische en Zuid-Amerikaanse landen zijn niet anders. Veel steden zijn belangrijke bestemmingen geworden voor sekstoerisme, een praktijk die, hoewel illegaal, zo wijd verbreid is dat zij bijdraagt tot de economische groei.
Het meest directe gevolg van een samenleving die overspoeld wordt door pornografie en prostitutie is de vernietiging van het gezin en het huwelijk. Vooral pornografie wordt wel ‘de stille gezinsmoordenaar’ genoemd. [23] Het bekijken van pornografie veroorzaakt desinteresse in gezonde gezinsrelaties, terwijl het verlangen en lust voedt, waardoor seksuele driften ontstaan die vaak alleen kunnen worden bevredigd door buitenechtelijke affaires of andere middelen, waaronder gewelddadige of criminele daden.
Tijdens een hoorzitting van de Senaat in 2005 presenteerde Jill Manning een peiling onder echtscheidings- en huwelijksadvocaten waaruit bleek dat 56 procent van de echtscheidingszaken één partner bevatte die “een obsessieve belangstelling voor pornografische websites had.” [24] Tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de American Sociological Association in 2016 toonde een onderzoeksartikel dat werd gepresenteerd een verdubbeling aan van het aantal gevallen van echtscheiding onder huwelijken waarin één partij pornografie begon te kijken versus huwelijken van niet-pornoconsumenten. Het onderzoek toonde aan dat als de echtgenoot porno begon te kijken, het scheidingspercentage steeg van 5 procent naar 10 procent, terwijl als de vrouw porno begon te kijken, het scheidingspercentage steeg van 6 procent naar 18 procent. Hoe jonger het individu, hoe groter de kans op echtscheiding. [25]
Vóór de jaren 1950 beschouwden vrijwel alle traditionele culturen in de wereld seks voor het huwelijk als onfatsoenlijk en in strijd met de geboden die het goddelijke aan de mensheid had nagelaten. Zowel sociale druk als de publieke opinie traden op om dergelijke activiteiten te onderdrukken. Als een jonge man en een jonge vrouw een kind verwekten vóór het huwelijk, werd van hen verwacht dat zij de verantwoordelijkheid op zich namen, trouwden en het kind samen als een gezin opvoedden. In die tijd geloofde de meerderheid van de mensen dat het voor een man die een vrouw zwanger maakte fatsoenlijk en passend was om met haar te trouwen. [26] Van iemand die een fout maakte, werd verwacht dat hij daar de verantwoordelijkheid voor nam.
Maar met het morele verval en de opkomst van de seksuele bevrijding sinds de jaren 1960, zijn buitenechtelijke zwangerschappen drastisch toegenomen. Dit alles vond plaats op het moment dat de porno-industrie een grotere invloed begon te krijgen op het publieke bewustzijn. In 1964 lag het percentage buitenechtelijke geboorten in de meeste landen van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling onder de 10 procent; in 2014 was dat meer dan een derde. In de Verenigde Staten bedroeg het aantal buitenechtelijke geboorten in 2014 gemiddeld 40 procent, met een uitschieter naar 71 procent onder Afro-Amerikanen. Van de 140 miljoen pasgeborenen in de wereld in het jaar 2016, werd ongeveer 15 procent, of 21 miljoen, buiten het huwelijk geboren. [27]
Eenoudergezinnen, buitenechtelijke zwangerschappen en echtscheidingen zijn vaak nauw verbonden met armoede. Dergelijke gezinnen verhogen op hun beurt de druk op het socialezekerheidsstelsel.
d. Videospelletjes
Veel kinderen brengen tegenwoordig ontelbare uren door met het spelen van videospelletjes. Spelontwikkelaars maken de spelletjes steeds realistischer, dynamischer en interactiever. Ze zijn ook steeds gewelddadiger en erotischer. Zowel kinderen als volwassenen raken gemakkelijk verslaafd aan gamen, wat een groot probleem is geworden voor ouders, scholen en zelfs de regering.
Videospelletjes zijn nu een vorm van populaire cultuur die mensen volgt van hun kindertijd tot hun volwassenheid, maar wat voor soort cultuur is het? Het is een cultuur van vernietiging, niet anders dan drugs. Degenen die verslaafd zijn aan videospelletjes kunnen de nadelen niet op een nuchtere en objectieve manier zien. Zij vinden de spelletjes gewoon leuk en interessant en geven niet op zolang er maar weer een nieuw level is om naar toe te gaan, een nieuwe kill om te maken, of een nieuwe high score om neer te zetten.
Bovendien gaan bijna alle videospelletjes tegenwoordig, van hun spel en plot tot de esthetiek, over geweld en doden, of bevatten ze erotische inhoud of gevoelloosheid. Simpel gezegd doen de boodschappen die worden overgebracht een beroep op de demonische aard in de mensheid. Dit alles is ongepast en schadelijk voor tieners en jongeren. Een gevoel van opwinding dat moord, vernietiging, geweld en vechten teweegbrengt, kan jongeren ongevoelig maken door hen te laten kennismaken met ongezonde gedachten en gedragingen, en kan er zelfs toe bijdragen dat sommigen misdaden plegen.
Online spelletjes zijn zelfs nog verslavender. In het verleden werden games gebruikt om de tijd te doden wanneer mensen alleen waren en zich verveelden. Tegenwoordig is online gamen een competitiesport en een sociale activiteit op zich geworden, vooral voor kinderen. Omdat een groot aantal spelers in een spel met elkaar communiceren, kunnen zij snel in de ban raken van de virtuele wereld van het spel.
Er worden enorme bedragen geïnvesteerd in dergelijke spellen, en kinderen die ze niet spelen kunnen de buitenbeentjes zijn onder hun leeftijdsgenoten. Bijna tegen hun wil voelen ouders zich dus gedwongen hun kinderen toe te laten tot de online spelletjesgemeenschap en vervolgens toe te zien hoe hun kinderen een verslaving ontwikkelen. Videospelletjes nemen tijd in beslag die had moeten worden gebruikt voor studie, buitenactiviteiten en normale socialisatie. In plaats daarvan worden kinderen gevangenen van videospelletjes.
Wetenschapper Erik Hurst zei dat hij zijn twaalfjarige zoon in het weekend maar een paar uur videospelletjes liet spelen nadat hij klaar was met zijn huiswerk. Maar als het kind aan zijn lot zou zijn overgelaten, zou hij bijna non-stop hebben gespeeld, waarbij hij douches en maaltijden zou overslaan om te kunnen blijven gamen. [28]
Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat videospelletjes de vrije tijd van jongeren in beslag nemen en domineren. Uit gegevens blijkt dat jonge volwassenen, vooral die in de lagere inkomensklassen en met een lager opleidingsniveau, steeds meer geluk vinden in videospelletjes, waardoor zij minder tijd besteden aan hun werk en in de echte wereld. [29] Dit is een algemeen verschijnsel in de Verenigde Staten en andere ontwikkelde landen.
Hurst heeft in de huidige samenleving een trend waargenomen waarbij videospelletjes ertoe leiden dat jonge volwassenen weigeren zich op de arbeidsmarkt te begeven en in plaats daarvan op hun ouders vertrouwen om hen financieel te ondersteunen. Het is onwaarschijnlijk dat zij met videospelletjes in hun levensonderhoud kunnen voorzien, of dat zij hun vaardigheden kunnen verbeteren of een betere baan kunnen vinden. Wanneer deze jongeren ouders worden, zullen hun kinderen niet op hen kunnen rekenen voor begeleiding. Videospelletjes hebben dus het punt bereikt waarop ze het normale menselijke leven ondermijnen.
Videospelletjes zijn spirituele drugs. In tegenstelling tot de vervaardiging van harddrugs zoals heroïne, die in de meeste landen illegaal is, is de ontwikkeling van videospelletjes een grote industrie. Wat zijn de gevolgen hiervan? Terwijl de bedrijven deze drugs produceren die de volgende generatie vernietigen, saboteren de landen die het gamen omarmen hun eigen toekomst.
De opkomst van het internet en mobiele telefoons heeft een nog bredere markt geopend voor de videogame-industrie. Onderzoeksbureau Newzoo voorspelde in zijn Global Games Market Report van april 2018 dat gamers over de hele wereld in 2018 $137,9 miljard aan games zouden uitgeven, wat een stijging van 13,3 procent betekent ten opzichte van het voorgaande jaar. Meer dan de helft van alle game-inkomsten zou naar verwachting afkomstig zijn van het mobiele segment. De inkomsten uit digitale games zouden goed zijn voor 91 procent van de wereldwijde markt.
Het rapport voorspelde ook dat de gamesmarkt in de volgende jaren een groei met dubbele cijfers zou blijven vertonen. Terwijl de groei van het bbp in veel landen in de eencijferige cijfers blijft steken, blijft de gamesindustrie vooruitgaan. Verwacht wordt dat mobiele games alleen al 100 miljard dollar zullen bereiken tegen 2021. De top drie landen in de wereldwijde gamesmarkt zouden volgens het rapport China, de Verenigde Staten en Japan zijn, waarbij China goed is voor meer dan 25 procent van de totale markt. [30]
Traditionele spellen, met inbegrip van sporten en andere buitenactiviteiten, worden beperkt door de natuurlijke omgeving, het weer, de uitrusting en de fysieke kracht, en spelers ontwikkelen er doorgaans geen verslaving aan. Videospellen kennen dergelijke beperkingen niet. Spelers worden uitgenodigd en gelokt om zich non-stop onder te dompelen in de virtuele wereld van het spel, zonder te slapen of pauzes te nemen. Dit, bovenop het feit dat dergelijke spellen zelden iets stichtelijks hebben om ze aan te bevelen, betekent dat degenen die ze spelen steeds meer onder de invloed van negatieve factoren komen te staan.
e. De cultuur van geweld
In Amerika is van 1960 tot 2016 de totale bevolking 1,8 keer groter geworden, terwijl het totale aantal misdrijven 2,7 keer zo groot is geworden, en het aantal geweldsmisdrijven 4,5 keer zo groot. [31] Volgens auteur en criminoloog Grant Duwe waren er in de vijftig jaar voordat het schietincident op de toren van de Universiteit van Texas in 1966 plaatsvond, slechts vijfentwintig openbare massaschietpartijen waarbij vier of meer mensen omkwamen. Sindsdien zijn massaschietpartijen dodelijker geworden. [32] Van de massaschietpartij in Killeen in Texas in 1991 waarbij drieëntwintig doden vielen, tot de massaschietpartij in Las Vegas in 2017 waarbij achtenvijftig doden vielen, zijn de incidenten schokkender geworden.
Het aantal terroristische incidenten wereldwijd is gestegen van 651 per jaar in 1970 tot 13.626 in 2016, een vervijfentwintigvoudiging. Sinds de terroristische aanslagen van 11 september in 2001 was het aantal jaarlijkse terroristische aanslagen vanaf 2018 ongeveer vervijfvoudigd. [33]
Veel gewelddaden in de echte wereld zijn een uiting van de onderdompeling van mensen in een cultuur van geweld via de massamedia. Niet alleen de intense muziek van heavy metal zit vol geweld, maar het merendeel van het amusement, waaronder film, televisie en videospelletjes, beeldt geweld uit of draait erom. In veel film- en televisieproducties worden maffia, bendes en piraten in een positief daglicht gesteld, waardoor deze negatieve stereotypen er aantrekkelijk en respectabel uitzien, zodat mensen er niet alleen geen afkeer meer van hebben, maar misdaad en criminelen ook als glorieus gaan zien.
Met de komst van videospelletjes hebben mensen een nieuw kanaal gekregen voor de verheerlijking van geweld, een interactief kanaal dat de spelers zelf in staat stelt geweld toe te passen binnen de virtuele wereld. In plaats van de eenzijdige indoctrinatie van geweld via film en televisie, ervaren spelers geweld zelf via deze spellen, waarvan er vele scènes bevatten met afgehakte hoofden, uiteengereten lichamen en overal rondspattend bloed – allemaal buiten de normale grenzen van film en televisie.
In een studie gepubliceerd in 2013, analyseerden onderzoekers films die geproduceerd waren tussen 1985 en 2012 en ontdekten dat de hoeveelheid wapengeweld in PG-13 films was verdrievoudigd. [34] Een vervolgstudie van films van 2013 tot 2015 toonde aan dat deze trend zich had voortgezet. [35] In 2008 meldde het Pew Research Center dat 97 procent van de jongeren tussen twaalf en zeventien jaar videospelletjes speelde, en dat twee derde van hen de categorieën spelletjes speelde die de neiging hadden geweld te bevatten. [36]
Geconfronteerd met het probleem van het toenemende geweld in de samenleving blijven deskundigen, geleerden en het grote publiek theorieën en oplossingen voorstellen, van strengere beperkingen via wetten en strengere rechtshandhaving, tot het geven van psychologische begeleiding aan het publiek. Maar dergelijke oplossingen zijn niet meer dan het afhakken van de takken van een giftige boom zonder hem bij de wortels uit te rukken.
f. Decadente mode
Aan de oppervlakte van de hedendaagse maatschappij lijken de verschillende vormen van vreemde kledij, gedrag en andere alledaagse elementen van de populaire cultuur allemaal deel uit te maken van de ’vrijheid van meningsuiting’ of de huidige ’modetrend’, maar in feite is er meer aan de hand. Als we deze verschijnselen naar hun bron traceren, zien we dat ze verband houden met de communistische druk tegen traditie en geloof. Hoewel deze trends aanvankelijk op weerstand stuiten in de samenleving, raken mensen er na verloop van tijd aan gewend en vinden ze ze niet langer vreemd, waardoor deze negatieve factoren een geaccepteerd onderdeel worden van het dagelijks leven en de cultuur.
De huidige maatschappij is bijvoorbeeld gewend dat vrouwen korte kapsels hebben. Dit werd gepopulariseerd door flappers in het Westen tijdens de jaren 1920. Onder invloed van het feminisme van de eerste golf en de seksuele bevrijdingsbeweging (zie hoofdstuk 7) droegen flappers korte jurkjes, knipten hun haar kort, luisterden naar jazz, droegen zware make-up, dronken alcohol, rookten sigaretten en waren nonchalant over seks. Het kort dragen van hun haar was voor hen een manier om uiting te geven aan hun minachting voor de traditionele rolpatronen en hun streven naar vrouwelijke ’emancipatie’.
Nadat het kapsel populair werd, schreef een bekende operazangeres: “Geknot haar is een gemoedstoestand en niet slechts een nieuwe manier om mijn hoofd te kleden. … Ik beschouw het wegdoen van ons lange haar als een van de vele kleine kluisters die vrouwen opzij hebben gegooid in hun gang naar de vrijheid.” [37]
Tijdens de Grote Depressie in de jaren 1930 raakte dit korte haar voor vrouwen geleidelijk uit de gratie. Maar in de jaren 1960, toen rebellie tegen de traditionele normen weer trendy werd, maakten korte kapsels voor vrouwen een comeback. Op dezelfde manier zijn lange kapsels bij mannen in de hedendaagse tijd afkomstig van de beatniks en hippies. [38] Hoewel lang haar voor mannen kan teruggevoerd worden tot de oudheid, droegen mannen in het Westen hun haar kort in de decennia na de Eerste Wereldoorlog, en de tegencultuurbeweging van de jaren 1960 promootte lang haar voor mannen als een vorm van rebellie.
In het begin was de maatschappij zeer afkerig van jongeren die zich op een anti-traditionele manier kleedden. In de loop van de tijd is men gewend geraakt aan antitraditionele tendensen, en in de ogen van progressieven is dit te danken aan een grotere maatschappelijke tolerantie. In de tradities van het Oosten en het Westen kwamen de verschillen tussen mannen en vrouwen echter niet alleen tot uiting in hun lichamelijkheid en in hun verschillende rollen in de samenleving en het gezin, maar ook in hun kleding, haardracht, spraak en manieren.
Het communisme wil niet alleen de klassentegenstellingen in de samenleving opheffen, maar ook de seksuele verschillen tussen mannen en vrouwen. Ook de LGBT- en feministische bewegingen gebruiken de slogan van ’gelijkheid’ om de sekseverschillen in sociale en familiale rollen te vervagen. Androgyne modetrends doen de verschillen in kleding verder vervagen en omkeren. Deze factoren effenen de weg voor een bredere sociale aanvaarding van wat traditioneel als afwijkende seksuele praktijken en levensstijlen werd beschouwd, en dragen verder bij tot de ondermijning van de traditionele moraal.
Duizenden jaren lang hebben morele normen in zowel het Oosten als het Westen het verschil tussen man en vrouw verduidelijkt, en het idee dat man en vrouw, net als yin en yang, elk hun respectieve rol hebben. Het communisme keert yin en yang om, in de hoop de traditionele moraal omver te werpen en individuen tegen elkaar op te zetten in naam van de bevrijding.
Rekening houdend met deze agenda kan men inzien dat de verschillende afwijkingen in kleding en mode, hoewel ze oppervlakkig gezien misschien niet meer lijken te zijn dan ontwikkelingen en verschuivingen in de smaak van het volk, in feite bedoeld zijn om de menselijke samenleving te ondermijnen. Gegroeid uit de tegencultuurbeweging van de jaren zestig, legt veel van de moderne mode de nadruk op ontucht. [39]
Een ander teken van culturele decadentie is het groupie-fenomeen, dat populair was onder jongeren en een ander bijproduct was van de tegencultuur. In de jaren zestig, toen rock-‘n-roll populair werd in het Westen, volgden groepen jonge meisjes, geobsedeerd door rocksterren, hun optredens en verleenden persoonlijke en seksuele diensten aan bandleden. Deze jonge vrouwen werden het slachtoffer van een rage. [40] Vandaag bewonderen jongeren sterren die verwarde seksuele identiteiten promoten, met inbegrip van mannelijke beroemdheden die zich verwijfd gedragen, en omgekeerd.
Er is ook de zogenaamd modieuze punk subcultuur. Net als de hippiebeweging rebelleren punkers tegen tradities en propageren nihilisme. De meeste hippies waren rebelse jongeren uit traditionele middenklasse gezinnen, terwijl punk meer typisch de rebellie is van lagere klassen tegen sociale tradities. [41] Om hun door en door anti-traditionalistische houding tot uitdrukking te brengen, vertonen punkers vaak bizarre kapsels en dragen ze haveloze kleren vol spikes en gespen. Ze verven hun haar, nemen tatoeages, piercen hun lichaam op vele plaatsen, en geven soms lichaamsdelen bloot die de gemiddelde persoon geneigd zou zijn verborgen te houden. De punkstijl vormt de inspiratie voor veel van de hedendaagse modetrends.
Punkers zijn voorstander van hedonisme, en daarom is een populaire punkslogan: “leef snel, sterf jong en laat een mooi lijk achter”. Dit weerspiegelt volledig de tragedie van het verloren geloof in het goddelijke en van het misleid worden om in de afgrond van hedonisme en materialisme te vallen. Hoewel een dergelijk zelfdestructief nihilisme alarmen zou moeten laten afgaan bij individuen en de maatschappij, zijn de meesten te diep ondergedompeld in de hedendaagse popcultuur om het te zien voor wat het is.
Afwijkende en verdraaide hedendaagse cultuur vult het dagelijks leven: spookachtige of demonische afbeeldingen worden getoond op populaire kleding of in muziek; lelijke afbeeldingen worden gekozen voor tatoeages; kinderspeelgoed en versieringen zijn grotesk; literatuur, film en televisie – media die op grote schaal door het publiek worden geconsumeerd – bevatten demonen, spoken en bovennatuurlijke horror; en op het internet is destructieve en nihilistische inhoud te vinden.
4. Herstel van de morele grondslagen van de menselijke cultuur
Iedereen heeft het recht om geluk na te streven – maar met dat recht komt ook de verantwoordelijkheid om binnen morele parameters te blijven. Overmatig streven naar genot brengt onvermijdelijk lijden, rampspoed en verdriet met zich mee.
De traditionele cultuur van de mensheid verbiedt de redelijke bevrediging van verlangens niet. De traditionele cultuur leert de mensen echter hun verlangens te beheersen en een gezonde levensstijl te kiezen. Zij hecht waarde aan harmonie met de natuur, traditionele arbeid, harmonieuze familieverhoudingen, een gezonde burgermaatschappij en deelname aan zelfbestuur en staatsbeheer, traditionele kunsten, literatuur, sport en amusement. Dit alles brengt geluk en voldoening en komt zowel het individu in lichaam en geest als de samenleving als geheel ten goede.
Het uiteindelijke doel van het communisme is echter de vernietiging van de mensheid. Een van de stappen in dit proces is de corruptie van moraliteit en de verwijdering van het goddelijke uit de menselijke cultuur. Daarom is het doel dat de populaire cultuur en levensstijlen worden doordrenkt met negativiteit en duisternis. In de afgelopen decennia is er in het Oosten en het Westen precies zo’n populaire cultuur ontstaan. Egocentrisme, hedonisme en nihilisme zijn gemeengoed geworden, geaccepteerd en zelfs in de mode.
Seks, drugs, rock ‘n’ roll en videospelletjes stimuleren en vergroten de verlangens. Velen geven zich over aan deze dingen om te ontsnappen aan de ellende en teleurstelling van het leven, maar ze staan nooit stil om erover na te denken. Deze verslavingen brengen slechts kortstondige bevrediging, gevolgd door meer pijn en rampspoed. Drugsmisbruik veroorzaakt ziekte, dood en persoonlijkheidsstoornissen; chaotische seksuele relaties verwoesten het gezin, waardoor mensen vertrouwen en warmte verliezen; en videospelletjes doen mensen zichzelf verliezen in een valse wereld. Verslaafden hebben het gevoel dat ze in een kermis van plezier zitten, maar in feite worden ze gewoon uitgebuit door krachten van buitenaf, want het enige wat hen te wachten staat is geestelijk verval en lichamelijke dood.
Hetzelfde geldt voor samenlevingen en naties. Wanneer een groot aantal mensen verslaafd is aan begeerte en genot, is een ramp nabij.
Het goddelijke schiep de mensheid en gaf ieder individu een vrije wil. Mensen moeten hun vrijheden niet misbruiken en het pad van ontaarding blijven bewandelen. In plaats daarvan moeten zij goed gebruik maken van die vrijheid en ervoor kiezen terug te keren naar een traditionele cultuur en levenswijze. Het goddelijke heeft altijd voor de mensheid gezorgd en de mensheid beschermd. Maar of mensen kunnen terugkeren naar het rechte pad hangt geheel af van de keuze van ieder individu.
| Hoofdstuk dertien | Hoofdstuk vijftien |
Referenties
1. George Washington, geciteerd in “George Washington’s Rules of Civility and Decent Behavior in Company and Conversation,” Foundations Magazine, http://www.foundationsmag.com/civility.html.
2. Benjamin Franklin, The Autobiography and Other Writings on Politics, Economics, and Virtue, ed. Alan Houston (Cambridge, UK: Cambridge University Press, 2004), 68-69.
3. Xue Fei 薛飞, “‘Que nage shen jiu zao yige’: Hebei nainai miao luanxiang” “缺哪个神就造一个” 河北奶奶庙乱象 [“‘Als er een god ontbreekt, maak er dan gewoon een’: Chaos bij de grootmoedertempel, Hebei”], The Epoch Times, 10 augustus 2017, http://www.epochtimes.com/gb/17/8/9/n9513251.htm. [In het Chinees]
4. “Oxford Dictionary voegt populaire Chinese termen toe,” China Daily, 6 september 2010, http://www.chinadaily.com.cn/business/2010-09/06/content_11259791.htm.
5. Loretta Chao, “The Ultimate Knock-Off: A Fake Apple Store,” The Wall Street Journal, 21 juli 2011, https://blogs.wsj.com/chinarealtime/2011/07/21/the-ultimate-knock-off-a-fake-apple-store/.
6. Jack Kerouac, “The Birth of a Socialist,” in Atop an Underwood: Early Stories and Other Writings, ed. Paul Marion (New York: Penguin, 2000).
7. Roberto Franzosi, bespreking van Jeremy Suri, Power and Protest: Global Revolution and the Rise of Détente, American Journal of Sociology 111, no. 5, (maart 2006), 1589, https://www.journals.uchicago.edu/doi/full/10.1086/504653.
8. Meredith Box en Gavan McCormack, “Terror in Japan,” Asia-Pacific Journal: Japan Focus 2, issue 6 (25 juni 2004), 1570, https://apjjf.org/-Gavan-McCormack/1570/article.html.
9. Amy D. McDowell, “Contemporary Christian Music”, Oxford Music Online, 2013, https://doi.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.A2234810.
10. Witte Huis, Ending America’s Opioid Crisis, geraadpleegd op 29 april 2020, https://www.whitehouse.gov/opioids/.
11. US National Institute on Drug Abuse for Teens, Drug Facts: Marijuana, laatst herzien in december 2019, geraadpleegd op 29 april 2020, https://teens.drugabuse.gov/drug-facts/marijuana.
12. US Drug Enforcement Administration, 2019 National Drug Threat Assessment, december 2019, 9, https://www.dea.gov/sites/default/files/2020-02/DIR-007-20%202019%20National%20Drug%20Threat%20Assessment%20-%20low%20res210.pdf.
13. National Institute on Drug Abuse, Overdosis Death Rates, herzien in maart 2020, geraadpleegd op 29 april 2020, https://www.drugabuse.gov/related-topics/trends-statistics/overdose-death-rates.
14. Amanda Hoover, “110 Pounds of Fentanyl Seized at Port in Shipment from China,” New Jersey Advance Media, 2 juli 2018, https://www.nj.com/news/index.ssf/2018/07/110_pounds_of_fentanyl_found_in_philadelphia_port.html.
15. “Zhongguo dupin baogao: quanguo xidu renshu yu 1400 wan” 中国毒品报告：全国吸毒人数逾1400万 [“China Drug Report: More than 14 million drug users nationwide”], BBC Chinese, 24 juni 2015, http://www.bbc.com/zhongwen/simp/china/2015/06/150624_china_drugs_report. [In het Chinees]
16. Zhang Yang 张洋, “Quanguo pohuo dupin xingshi anjian 14 wan qi” 全国破获毒品刑事案件14万起 [“140,000 drugsmidrijven gekraakt in heel China”] in “2017 nian Zhongguo dupin xingshi baogao 2017” 年中国毒品形势报告 [“China’s Drug Situation Report 2017”], People’s Daily, 26 juni 2018, http://yuqing.people.com.cn/n1/2018/0626/c209043-30088689.html. [In het Chinees]
17. “Things Are Looking Up in America’s Porn Industry,” NBC News, 20 januari 2015, https://www.nbcnews.com/business/business-news/things-are-looking-americas-porn-industry-n289431.
18. “Boy, 12, Repeatedly Raped Sister After Becoming Fascinated With Internet Porn,” New Zealand Herald, 7 november 2016, https://www.nzherald.co.nz/world/news/article.cfm?c_id=2&objectid=11743460.
19. Inga Margrete Ydersbond, “The ‘Promiscuous’ and the ‘Shy’: Denmark and Norway: A Historic Comparative Analysis of Pornography Legislation”, NPPR Working Paper Series: The Politics of Commercial Sex (maart 2012), https://www.duo.uio.no/bitstream/handle/10852/34447/NPPRWP201201.pdf?sequence=1.
20. Lars Gravesen, “Taxpayers Foot Bill for Disabled Danes’ Visits to Prostitutes,” The Daily Telegraph, 2 oktober 2005, https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/denmark/1499735/Taxpayers-foot-bill-for-disabled-Danes-visits-to-prostitutes.html.
21. Chen Jing 沉靜, “Fanrong changsheng de chaoji xingdaguo” 繁榮娼盛的超級性大國 [“Prosperous Prostitution in a Sex Industry Superpower”], The Epoch Times, 25 september 2009, https://www.epochtimes.com/b5/9/9/25/n2668274.htm. [In het Chinees].
22. Takudzwa Hillary Chiwanza, “Thousands of Chinese Prostitutes Are Flocking to Africa for Lucrative Fortunes,” African Exponent, 7 mei 2018, https://www.africanexponent.com/post/8965-chinese-prostitutes-have-joined-the-scramble-for-africas-fortunes.
23. Pat Fagan, “The Effects of Pornography on Individuals, Marriage, Family and Community,” Family Research Council (maart 2011), geraadpleegd op 29 april 2020, https://downloads.frc.org/EF/EF11C36.pdf.
24. US Congress, Senate, Subcommittee on the Constitution, Civil Rights, and Property Rights, Hearing on Pornography’s Impact on Marriage and the Family, 109th Cong., 9 november 2005, https://www.judiciary.senate.gov/imo/media/doc/manning_testimony_11_10_05.pdf.
25. David Shultz, “Divorce Rates Double When People Start Watching Porn,” Science, 26 augustus 2016, http://www.sciencemag.org/news/2016/08/divorce-rates-double-when-people-start-watching-porn.
26. George Akerlof, e.a., “An Analysis of Out-of-Wedlock Childbearing in the United States,” in Explorations of Pragmatic Economics (New York: Oxford University Press, 2005), 120.
27. Joseph Chamie, “Out-of-Wedlock Births Rise Worldwide,” YaleGlobal Online, 16 maart 2017, https://yaleglobal.yale.edu/content/out-wedlock-births-rise-worldwide.
28. Erik Hurst, “Video Killed the Radio Star,” Chicago Booth Review, 1 september 2016, http://review.chicagobooth.edu/economics/2016/article/video-killed-radio-star.
29. Mark Aguiar, Mark Bils, Kerwin Kofi Charles en Erik Hurst, “Leisure Luxuries and the Labor Supply of Young Men,” The National Bureau of Economic Research, Working Paper no. 23552 (juni 2017): 1, http://www.nber.org/papers/w23552.
30. Tom Wijman, “Mobile Revenues Account for More Than 50% of the Global Games Market as It Reaches $137.9 Billion in 2018,” Newzoo, 30 april 2018, https://newzoo.com/insights/articles/global-games-market-reaches-137-9-billion-in-2018-mobile-games-take-half/.
31. “United States Crime Rates 1960-2018,” FBI UCS Annual Crime Reports, DisasterCenter.com, http://www.disastercenter.com/crime/uscrime.htm.
32. Bonnie Berkowitzand Chris Alcantara, “The Terrible Numbers That Grow With Each Mass Shooting,” The Washington Post, bijgewerkt op 4 maart 2019, geraadpleegd op 29 april 2020, https://www.washingtonpost.com/graphics/2018/national/mass-shootings-in-america/?utm_term=.f63cc1b03c0b.
33. “Global Terrorism Database”, Universiteit van Maryland: National Consortium for the Study of Terrorism and Responses to Terrorism, geraadpleegd op 29 april 2020, https://www.start.umd.edu/gtd/.
34. Jacque Wilson en William Hudson, “Gun Violence in PG-13 Movies Has Tripled,” CNN, 11 november 2013, http://www.cnn.com/2013/11/11/health/gun-violence-movies/index.html.
35. Assil Frayh, “Gun Violence Keeps Rising in PG-13 Movies, Study Says,” CNN, 20 januari 2017, https://www.cnn.com/2017/01/20/health/gun-violence-pg-13-movies-study/index.html.
36. “Violent Video Games and Young People,” Harvard Mental Health Letter 27, no. 4 (oktober 2010), http://affectsofvideogames.weebly.com/uploads/6/4/3/3/6433146/medical_journal.pdf.
37. Mary Garden, “Why I Bobbed My Hair,” Pictorial Review, april 1927, 8.
38. “Long Hair for Men,” Encyclopedia of Fashion, geraadpleegd op 29 april 2020, http://www.fashionencyclopedia.com/fashion_costume_culture/Modern-World-Part-II-1961-1979/Long-Hair-for-Men.html.
39. “Hip Huggers,” Encyclopedia of Fashion, geraadpleegd op 29 april 2020, http://www.fashionencyclopedia.com/fashion_costume_culture/Modern-World-Part-II-1961-1979/Hip-Huggers.html.
40. Kathryn Bromwich, “Groupies Revisited: The Women with Triple-A Access to the 60s,” The Guardian, 15 november 2015, https://www.theguardian.com/music/2015/nov/15/groupies-revisited-baron-wolman-rolling-stone-pamela-des-barres.
41. Neil Eriksen, “Popular Culture and Revolutionary Theory: Understanding Punk Rock,” Theoretical Review 18 (september-oktober 1980), geraadpleegd via Marxists Internet Archive op 29 april 2020, https://www.marxists.org/history/erol/periodicals/theoretical-review/19801802.htm.