Hoofdstuk zeven: De vernietiging van het gezin (Deel 1)
Inhoudstafel
1. De afschaffing van het traditionele gezin als doelstelling van het communisme
2. De promotie van promiscuïteit door het communisme
3. Vroege pogingen tot seksuele bevrijding onder het communisme
a. De Sovjet ‘glas water’-theorie
b. Seksuele bevrijding in de Chinese ‘Sovjet-regio’s’
4. Hoe communisme gezinnen vernietigt in het Westen
a. Bevordering van seksuele bevrijding
****
Inleiding
Het gezin is de bouwsteen van de menselijke samenleving, die de mensen niet alleen in staat stelt kinderen groot te brengen in een stabiele en verzorgende omgeving, maar ook om de kennis van de ene generatie door te geven aan de volgende. Het huwelijk is een heilige instelling die door het goddelijke is ingesteld voor de mensheid om gezinnen te vormen, het traditionele erfgoed te bewaren en de moraal in stand te houden.
Vandaag de dag wordt het traditionele gezin langzaam vernietigd. De geschriften van Karl Marx en andere communisten beschrijven het gezin als een vorm van privébezit die moet worden afgeschaft. Naast de vervolging van godsdienst en geestelijk geloof stellen communistische regimes de liefde voor de communistische partij boven de liefde voor zelfs de eigen ouders, echtgenoot of kinderen, waardoor mensen worden aangemoedigd tegen hun eigen verwanten te strijden.
Sinds de jaren zestig zijn in het Westen verschillende antitraditionele bewegingen sterk opgekomen, waaronder het moderne feminisme, seksuele bevrijding en de homorechten beweging. De instelling van het gezin is het zwaarst getroffen. Onder het vaandel van gelijkheid en emancipatie – impliciet en expliciet gesteund door moderne wetten, onderwijsprogramma’s, academische theorieën en economisch beleid – verdraaien deze bewegingen de traditionele banden tussen de seksen, corrumperen zij kinderen en slepen zij het menselijk gedrag mee tot nauwelijks voor te stellen dieptepunten. Deze trend dook op aan het begin van de negentiende eeuw en is diep doordrenkt van communistische ideologische factoren. Friedrich Engels hoopte uiteindelijk op een wijdverbreid ‘ongebreideld seksueel verkeer’, wat neerkomt op het ontbinden van het traditionele huwelijk en uiteindelijk het elimineren van de gezinsinstelling. [1]
Het communisme blinkt uit in voortdurende mutatie en misleiding, hetgeen heeft geleid tot voortdurende verwarring over wat de mensen nu precies steunen wanneer zij het beleid en de ideologieën ervan onderschrijven. Na verloop van tijd worden de onderliggende ideeën van het communisme aanvaard. De tragische situatie van vandaag – de degradatie van het traditionele gezin en de verwarring van de mensen over de ware aard van deze tendens – is het resultaat van nauwgezette planning en de geleidelijke invoering van het communisme in de afgelopen tweehonderd jaar.
Wetten die in de Verenigde Staten en andere landen zijn aangenomen, hebben de sluizen opengezet voor echtscheidingen en gebroken gezinnen. In de jaren 1950 zag ongeveer 11 procent van de Amerikaanse kinderen, geboren in een getrouwd gezin, hun ouders scheiden; tegen 1970 was dat aantal gestegen tot 50 procent. [2] In 1956 werd minder dan 5 procent van de boorlingen in de Verenigde Staten buiten het huwelijk geboren, volgens de US Centers for Disease Control and Prevention. In 2016 was dat cijfer bijna 40 procent. [3][4]
In traditionele samenlevingen in zowel het Oosten als het Westen werd kuisheid in de relaties tussen man en vrouw als een deugd beschouwd. Vandaag de dag wordt het beschouwd als ouderwets en onderdrukkend. Seks voor het huwelijk en homoseksualiteit, wat in de traditionele samenlevingen duizenden jaren lang als schandelijk en afwijkend werd beschouwd, worden niet alleen steeds meer genormaliseerd, maar soms zelfs stilzwijgend of expliciet aangemoedigd door de hedendaagse opvoeders en het openbare schoolsysteem. Kinderen worden hyperseksueel gemaakt en blootgesteld aan afwijkende seksuele concepten en pornografie op steeds jongere leeftijd. Zoals de zaken er nu voor staan, zal het doel van het communisme om het gezin te vernietigen werkelijkheid worden, lang voordat het zijn ongrijpbare belofte van een klassenloze maatschappij waarmaakt. De vernietiging van het gezin, een basiseenheid van sociale stabiliteit, betekent ook de vernietiging van de traditionele moraal die door het goddelijke is ingesteld en van de rol die het gezin speelt bij de opvoeding van de volgende generatie binnen een kader van traditionele cultuur.
1. De afschaffing van het traditionele gezin als doelstelling van het communisme
In de traditionele culturen van het Oosten en het Westen werd het huwelijk ingesteld door het goddelijke en werd aangenomen dat het door de hemel gearrangeerd was. Eenmaal gevormd, kon de band van het huwelijk niet verbroken worden. Zowel mannen als vrouwen waren door het goddelijke geschapen, naar het beeld van het goddelijke en waren elkaars gelijken voor het goddelijke. Tegelijkertijd maakte het goddelijke mannen en vrouwen ook verschillend en bepaalde het verschillende rollen voor hen in het gezin en de samenleving.
In de traditionele oosterse cultuur worden mannen geassocieerd met de yang van de yin-yang relatie, die symbolisch verbonden is met de zon en de hemel. Dit vereist dat zij voortdurend streven naar vooruitgang en de verantwoordelijkheid op zich nemen om voor het gezin te zorgen. Vrouwen behoren tot het yin-principe, dat symbolisch verbonden is met de aarde, wat betekent dat zij alles met grote deugd dragen en koesteren. Zij moeten inschikkelijk zijn en rekening houden met anderen, en zij hebben de plicht hun echtgenoten te steunen en hun kinderen op te voeden. Alleen wanneer mannen en vrouwen goed samenwerken in hun respectievelijke rollen kunnen yin en yang in harmonie zijn en kunnen kinderen op een gezonde manier opgroeien en zich ontwikkelen.
In het westerse geloof zijn vrouwen het been van het gebeente van de man en het vlees van zijn vlees. [5] Een man moet zijn vrouw liefhebben alsof zij een deel van zijn eigen lichaam is, en indien nodig, zichzelf opofferen om haar te beschermen. Op haar beurt moet de vrouw met haar man samenwerken en hem helpen, zodat het paar een geheel wordt. Mannen zijn verantwoordelijk voor het harde werk en om de kost te verdienen om het gezin te onderhouden, terwijl vrouwen lijden bij de bevalling. Dit alles komt voort uit de verschillende oorspronkelijke zonden die mensen met zich meedragen.
Niks hiervan is bedoeld om te suggereren dat mannen superieur zijn aan vrouwen qua capaciteiten of intelligentie, aangezien de talenten van mannen en vrouwen zich uiten in verschillende bekwaamheden. Pogingen om de verschillen tussen de seksen te elimineren druisen in tegen het gezond verstand en verhinderen zowel mannen als vrouwen om hun potentieel te verwezenlijken.
Het gezin speelt een rol bij het doorgeven van overtuigingen en moraal en houdt zo een stabiele en gezonde samenleving in stand. Ouders zijn de eerste leraren in het leven van kinderen. Als kinderen traditionele deugden zoals onbaatzuchtigheid, nederigheid, dankbaarheid, uithoudingsvermogen en meer kunnen leren uit de woorden en daden van hun ouders, zullen zij daar hun leven lang profijt van hebben.
Het traditionele huwelijksleven helpt mannen en vrouwen samen te groeien in hun moreel gedrag, omdat het van man en vrouw verlangt hun emoties en verlangens te temperen en elkaar attent en verdraagzaam te behandelen. Het huwelijk is fundamenteel verschillend van een toevallige romantische liefde. Menselijke emoties zijn wispelturig; een relatie die naar believen kan worden aangegaan en verbroken, is nauwelijks te onderscheiden van een gewone kennismaking.
Volgens het communisme is de gezinseenheid echter een hinderpaal voor de bevrijding van de mens. Het klassieke communisme beschouwt economische factoren als doorslaggevend voor de vorming van familierelaties en eist dat de private familie-eenheid revolutionair wordt omgevormd tot een vorm van publiek bezit.
De ‘bevrijding van de mensheid’ is de grote waanvoorstelling die aan de basis ligt van de communistische ideologie. De communistische gedachte is dat onderdrukking niet louter economisch of sociaal is, maar is ingebakken in de cultuur zelf van een samenleving. Voor communisten betekent ‘bevrijding’ dus de vernietiging van culturele normen die zijn ‘opgelegd’ door de traditionele sociale moraal. In hun visie onderdrukt het patriarchaat van de traditionele gezinsstructuur de vrouw en onderdrukt de traditionele seksuele moraal de menselijke natuur. Hedendaagse, van het marxisme afgeleide theorieën, vermengd met Freudiaanse concepten, plaatsen seksuele begeerte in het middelpunt van vraagstukken die verband houden met het gezin. Het gemeenschappelijke kenmerk van deze twee ideologieën is hun ontkenning van de fundamentele menselijke moraal en hun verering van materialisme en begeerte.
2. De promotie van promiscuïteit door het communisme
Een van Marx’ ideologische voorlopers was de socialist Robert Owen uit Wales, bekend van zijn poging om in 1825 zijn visie op een ‘utopische’ samenleving te implementeren in New Harmony, Indiana. In 1826, zei Owen:
Ik verklaar nu, aan u en aan de wereld, dat de mens, tot op dit uur, in alle delen van de aarde slaaf is geweest van een drie-eenheid van de meest monsterlijke kwaden die gecombineerd konden worden om geestelijk en lichamelijk kwaad toe te brengen aan zijn hele ras. Ik heb het over privébezit, of individueel eigendom – absurde en irrationele godsdienstige systemen – en het huwelijk, gebaseerd op individueel eigendom in combinatie met een van deze irrationele godsdienstige systemen. [6]
Owens tijd in New Harmony was van korte duur; hij vertrok in 1828 en gaf zijn socialistische experiment op. Maar zijn ideeën hadden blijvende invloed.
Een andere invloedrijke utopische socialist, de Franse filosoof Charles Fourier, was een bron van inspiratie voor Marx en zijn volgelingen. De invloed van Fourier’s geschriften is te zien in de revolutie van 1848 en de Parijse Commune van 1871 en zijn ideeën verspreidden zich later naar de Verenigde Staten. Fourier is de eerste bekende filosoof die de term ‘féminisme’ heeft gebruikt.
In Fourier’s ideale communistische maatschappij (bekend als falanges, of falanxen) werd het traditionele gezin geminacht en werden bacchanalen en orgieën geprezen als volledige bevrijding van de menselijke innerlijke hartstochten. Hij verklaarde ook dat een rechtvaardige samenleving zich moet bekommeren om degenen die seksueel worden afgewezen (zoals ouderen of onooglijken) om ervoor te zorgen dat iedereen het ‘recht’ heeft op seksuele bevrediging. Hij geloofde dat elke vorm van seksuele bevrediging, met inbegrip van sadomasochisme en zelfs incest en bestialiteit, toegestaan moest zijn, zolang het maar met wederzijds goedvinden was.
De invloed van Owen en Fourier leidde tot tientallen communistische utopische communes in de Verenigde Staten in de negentiende eeuw – hoewel de meeste van korte duur waren en op een mislukking uitliepen. De langstlopende was de Oneida Commune, die werd opgericht op basis van Fourier’s theorie en drieëndertig jaar standhield. De commune vermeed het traditionele monogame huwelijk en pleitte voor polygamie, groepsseks en selectief fokken. Uiteindelijk vluchtte de stichter, John Humphrey Noyes, naar Canada om juridische stappen te vermijden. Hoewel de commune gedwongen werd om het delen van vrouwen op te geven, schreef Noyes later verschillende boeken, waarvan er één, ‘Bijbelcommunisme’, een ideologie op zich begon te vormen.
De theoretische grondslagen van het communisme gaan hand in hand met promiscuïteit. Vanaf het allereerste begin heeft het communisme de mensen aangemoedigd de goddelijke leer te verlaten en de traditie te verwerpen, de morele beperkingen omver te werpen en zich over te geven aan onedele driften terwille van revolutie en bevrijding. Volgens de communistische logica kunnen sociale problemen die oorspronkelijk werden veroorzaakt door de degeneratie van de menselijke moraal, worden toegeschreven aan privé-bezit. Het communisme laat de mensen geloven dat als privé-bezit openbaar wordt, de mensen er niet om zullen vechten. Echter, zelfs als alle bezit gedeeld wordt, kunnen mensen nog steeds conflicten hebben over elkaars echtelieden. Daarom pleiten utopische socialisten openlijk voor promiscuïteit en ‘vrije liefde’ als het antwoord op seksueel verlangen.
Deze communistische ‘paradijzen’ betwistten rechtstreeks het traditionele gezin of pleitten voor een systeem van gemeenschappelijke echtgenotes, waardoor plaatselijke gemeenschappen, kerken en regeringen hen gingen zien als uitdagers van de traditionele moraal en ethiek en actie ondernamen om hen te onderdrukken.
De mislukking van de utopische communes leerde Marx en Engels een les: het was nog niet de tijd om openlijk te pleiten voor de zogenaamde ‘gemeenschap van vrouwen’ waarvan sprake is in Het Communistisch Manifest. Hoewel hun doel om het gezin te elimineren niet was veranderd, kozen zij voor een meer heimelijke aanpak: het huwelijk aanvallen als een instrument van onderdrukking.
Na Marx’ dood publiceerde Engels het boek The Origin of the Family, Private Property, and the State, in the Light of the Researches of Lewis H. Morgan om Marx’ theorie over het gezin aan te vullen en de Marxiaanse visie op het huwelijk verder uit te werken: “[Het ontstaan van de monogamie] is gebaseerd op de suprematie van de man, met als uitdrukkelijk doel kinderen voort te brengen met een onbetwist vaderschap; dit vaderschap wordt geëist omdat deze kinderen later als zijn natuurlijke erfgenamen het bezit van hun vader zullen erven. Het onderscheidt zich van de paringsband door de veel grotere sterkte van de huwelijksband, die niet meer kan worden ontbonden wanneer een van beide partners dat wenst. In de regel is het nu alleen de man die het huwelijk kan ontbinden en zijn vrouw kan wegdoen”. [7]
Engels stelde dat monogamie gebaseerd was op privébezit, en dat zodra alle bezit gedeeld zou zijn, er een gloednieuw model van huwelijk zou zijn, puur gebaseerd op ‘seksuele liefde’. Hij pochte dat in een communistische maatschappij privébezit openbaar zou worden, huishoudelijk werk zou worden geprofessionaliseerd en men zou zich geen zorgen hoeven te maken over de zorg voor kinderen omdat kinderopvang en opvoeding de verantwoordelijkheid van de staat zouden zijn. Hij schreef: “Dit neemt alle bezorgdheid weg over de ‘gevolgen’, die vandaag de dag de meest essentiële sociale – morele zowel als economische – factor is die een meisje ervan weerhoudt zich volledig te geven aan de man van wie zij houdt. Zal dat niet volstaan om de geleidelijke groei van het ongebreidelde seksuele verkeer te bewerkstelligen en daarmee een tolerantere publieke opinie ten aanzien van de eer van een meisje en de schaamte van een vrouw?” [8]
Net als hun economische theorieën, faalt de sociale ideologie van Marx en Engels bij de praktische uitvoering. Gevoelens zijn onbetrouwbaar; iemand kan vandaag van iemand houden en morgen van iemand anders. Zonder de traditionele normen van verkering en huwelijk, is het onvermijdelijke resultaat seksuele promiscuïteit en de ineenstorting van de sociale orde. De pogingen van de communistische regimes in de Sovjet-Unie en China om de marxistische doctrine toe te passen op het gezinsbeleid liepen uit op een volslagen mislukking en werden snel teruggedraaid.
Relaties tussen man en vrouw gaan niet altijd van een leien dakje. De gelofte ‘tot de dood ons scheidt’ tijdens een traditioneel huwelijk is een gelofte aan God. Het vertegenwoordigt ook het idee dat beide partijen bereid zijn om samen tegenspoed onder ogen te zien en te overwinnen. Wat een huwelijk in stand houdt is niet alleen emotie of gevoelens, maar ook verantwoordelijkheidsgevoel. De zorgzame omgang met de wederhelft, de kinderen en de verdere familie maakt van man en vrouw een volwassen man en een volwassen vrouw, beiden met gevoel voor morele en sociale verantwoordelijkheid.
Wat Marx en Engels voorstonden, ondanks het feit dat zij het kracht bijzetten met uitdrukkingen als ‘vrijheid’, ‘bevrijding’ en ‘liefde’, was in feite niets anders dan het opgeven van persoonlijke morele verantwoordelijkheid en het zich overgeven aan de begeerte.
De meeste mensen waren in de tijd van Fourier en Marx nog religieus en daarom op hun hoede voor openlijke pogingen om seksuele immoraliteit te bevorderen. Maar Marx zelf kon zich nauwelijks een voorstelling maken van de rationalisaties die mensen in de twintigste eeuw en daarna zouden bedenken om de seksuele chaos van het marxistische gedachtegoed te omarmen en de vernietiging van het gezin en het huwelijk door te drukken.
3. Vroege pogingen tot seksuele bevrijding onder het communisme
Autoritaire socialistische regimes worden vaak geassocieerd met een streng sociaal conservatisme, met inbegrip van de rolverdeling tussen mannen en vrouwen en huwelijkswetten die niet lijken aan te sluiten bij het liberale progressivisme in het Westen. Dergelijk beleid komt echter niet voort uit de wens om de traditionele cultuur of moraal te behouden, maar is uitsluitend gebaseerd op de wens van het communistische regime om liefde en gezin tot instrumenten van de staatsmacht te maken. In het begin van de communistische heerschappij in landen als Rusland en China probeerden de partijleiders het hele marxistische programma in één keer door te voeren, inclusief rampzalige experimenten met seksuele bevrijding.
Zoals eerder uiteengezet, is seksuele chaos een aangeboren kenmerk van de communistische ideologie. Marx zou zijn dienstmeisje verkracht hebben; hij liet Engels het kind dat daar uit voortkwam opvoeden. Engels leefde samen met een paar zussen. Lenin had jarenlang buitenechtelijke relaties en liep syfilis op bij prostituees. Van Stalin is bekend dat hij misbruik maakte van andermans vrouwen.
Nadat de bolsjewieken de macht hadden gegrepen en de Sovjetunie hadden opgericht, voerden zij de praktijk van het delen van vrouwen in. De toenmalige Sovjet-Unie kan worden beschouwd als de pionier van de seksuele bevrijding. In 1990, een jaar voor de val van de Sovjet-Unie, publiceerde het Russische staatsblad Rodina een artikel over het fenomeen vrouw-delen tijdens de vroege Sovjetperiode. Het artikel beschreef het privé-leven van de Sovjetleiders Leon Trotski, Nikolai Boecharin, Alexandra Kollontai en anderen, en zei dat ze “zo nonchalant als honden” waren in hun seksuele activiteiten. Lenin schreef al in 1904: “Lust kan de energie van de geest emanciperen; niet voor pseudo-familiewaarden, maar voor de overwinning van het socialisme moet deze bloedprop verwijderd worden.” [9]
Op een vergadering van de Russische Sociaal-Democratische Arbeiderspartij stelde Trotski voor om, zodra de bolsjewieken de macht hadden gegrepen, nieuwe grondbeginselen van de seksuele betrekkingen op te stellen. De communistische theorie eist de vernietiging van het gezin en de overgang naar een periode van ongeremde bevrediging van seksuele verlangens. Trotski zei ook dat de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van kinderen uitsluitend bij de staat zou moeten berusten.
In een brief aan Lenin in 1911 schreef Trotski: “Ongetwijfeld is seksuele onderdrukking het belangrijkste middel om een mens tot slaaf te maken. Zolang een dergelijke onderdrukking bestaat, kan er geen sprake zijn van werkelijke vrijheid. Het gezin heeft, net als een burgerlijk instituut, zichzelf volledig overleefd. Het is noodzakelijk hierover meer te spreken met de arbeiders.”
Lenin antwoordde: “En niet alleen het gezin. Elk verbod met betrekking tot seksualiteit moeten worden afgeschaft. … We hebben iets te leren van de suffragettes: Zelfs het verbod op liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht moet worden opgeheven.” [10]
a. De Sovjet ‘glas water’-theorie
Nadat de bolsjewieken de macht hadden gegrepen, vaardigde Lenin een reeks verordeningen uit die het huwelijk effectief afschaften en homoseksualiteit decriminaliseerden. In die tijd was er ook de slogan ‘Weg met de schaamte!’. Dit was onderdeel van de bolsjewistische poging om de ‘nieuwe mens’ van de socialistische ideologie te creëren. Soms trokken volgelingen zelfs naakt door de straten, slogans roepend als “Schaamte zit in het burgerlijke verleden van het Sovjetvolk.” [11]
In het begin van de jaren 1920 populariseerde Alexandra Kollontai, voormalig Volkscommissaris van Sociale Zaken, de ‘glas water’ theorie over seksualiteit. Kollontai was een revolutionaire uit een traditioneel gezin die zich een weg baande in de bolsjewistische factie op zoek naar ‘vrouwenemancipatie’. ‘Glas water’ is een zinspeling op seksuele uitspattingen; de theorie stelde dat in een communistische maatschappij het bevredigen van seksuele verlangens net zo normaal en gemakkelijk moest zijn als het drinken van een glas water. Het concept raakte wijdverbreid onder fabrieksarbeiders en vooral onder tienerstudenten.
“De huidige moraal van onze jeugd is als volgt samen te vatten,” schreef de bekende communiste Madame Smidovitsj in de Communistische Partijkrant Pravda in maart 1925. “Ieder lid, zelfs een minderjarige, van de Communistische Jeugdliga en iedere student van de Rabfak [opleidingsschool van de Communistische Partij] heeft het recht om zijn seksuele begeerte te bevredigen. Dit begrip is een axioma geworden, en onthouding wordt beschouwd als een bourgeois begrip. Als een man een jong meisje begeert, of het nu een student, een arbeider of zelfs een schoolgaand meisje is, dan moet het meisje gehoorzamen aan zijn begeerte; anders zal zij beschouwd worden als een burgerlijke dochter, onwaardig om een echte communist genoemd te worden.” [12]
Echtscheiding werd ook genormaliseerd en wijdverbreid. “Het aantal echtscheidingen schoot omhoog tot ongekende hoogten in de menselijke geschiedenis. In korte tijd leek het alsof iedereen in Moskou een scheiding had,” merkte professor Paul Kengor op in zijn boek Takedown uit 2015: From Communists to Progressives, How the Left Has Sabotaged Family and Marriage. [13] In 1926 publiceerde het Amerikaanse tijdschrift The Atlantic een artikel over de verbijsterende situatie in de USSR, met de kop ‘The Russian Effort to Abolish Marriage.’
Het fenomeen van de ‘Zweedse gezinnen’ – dat niets met Zweden te maken heeft, maar in plaats daarvan verwijst naar een grote groep mannen en vrouwen die samenwonen en aan gelegenheidsseks doen – deed ook zijn intrede in deze periode van seksuele bevrijding. Dit opende de deuren voor promiscuïteit, verkrachting, gebroken gezinnen, seksueel overdraagbare ziekten, en andere symptomen van moreel verval. [14]
Na de uitbreiding van de socialistische communes, verspreidden deze ‘Zweedse gezinnen’ zich over de gehele Sovjet-Unie. Dit stond bekend als de ‘nationalisatie’ of ‘socialisatie’ van vrouwen. De socialistische vrouwen in Jekaterinenburg van 1918 zijn een triest voorbeeld: Nadat de bolsjewieken de stad hadden ingenomen, vaardigden zij een verordening uit dat jonge vrouwen tussen de zestien en vijfentwintig jaar moesten worden ‘gesocialiseerd’. Een onbekend aantal vrouwen werd dus uitgeleverd aan soldaten van het Rode Leger en ambtenaren om ‘gesocialiseerd’ te worden. [15]
Tijdens een gesprek met de feministische activiste Clara Zetkin in 1921, betreurde Lenin de ‘glas water’ theorie en noemde deze anti-Marxistisch en anti-sociaal. [16] De reden hiervoor was dat seksuele bevrijding een ongewenst bijproduct met zich meebracht: een toevloed van ongewenste baby’s, waarvan velen in de steek werden gelaten. Aan het eind van de jaren twintig verscherpten de bolsjewieken hun beleid op seksueel gebied.
In de jaren na de dood van Lenin werd de seksuele permissiviteit die de Communistische Partij van de Sovjet-Unie tot dan toe had aangemoedigd en soms verplicht had gesteld, aan banden gelegd. Samen met talloze andere idealistische gelovigen in het revolutionaire programma, belandden veel communisten die voorstander waren van vrije liefde en homoseksualiteit in Stalin’s goelags. Sovjetvrouwen werden aangespoord om hun traditionele rol als moeder te hervatten, meer kinderen te produceren en hen op te voeden ten dienste van de Communistische Partij.
b. Seksuele bevrijding in de Chinese ‘Sovjet-regio’s’
De omstandigheden tijdens de beginjaren van de Chinese Communistische Partij (CCP) waren vergelijkbaar met die in de Sovjet-Unie; communistische partijen zijn allemaal variëteiten van giftige vruchten van dezelfde boom. Chen Duxiu, een vroege communistische leider, stond bekend om zijn liederlijk privé-leven. Volgens de memoires van Trotskistische kaderleden Zheng Chaolin en Chen Bilan hadden communisten als Qu Qiubai, Cai Hesen, Zhang Tailei, Xiang Jingyu, en Peng Shuzhi allen een enigszins verward seksueel verleden, en was hun houding ten opzichte van seks vergelijkbaar met het ‘glas-van-waterisme’ van de vroege Sovjet revolutionairen.
‘Seksuele bevrijding’ werd niet alleen omarmd door de intellectuele leiders van de Partij, maar ook door gewone mensen die in de vroege ‘Sovjet-regio’s’ van de CCP woonden. Dit waren revolutionaire enclaves die nog voor de omverwerping van de Nationalistische Partij waren opgezet in de provincies Hubei, Henan en Anhui. Vanwege de bevordering van de gelijkheid van vrouwen en van de absolute vrijheid om te trouwen en te scheiden, werd het revolutionaire werk vaak onderbroken om seksuele verlangens te bevredigen.
Jongeren in de Sovjet-regio’s hadden soms romantische affaires in de naam van ‘aansluiting vinden bij de massa’. Het was niet ongewoon voor jonge vrouwen om zes of zeven seksuele partners te hebben. Volgens de Verzameling van Revolutionaire Historische Documenten in de Hubei-Henan-Anhui Sovjet-Districten, onder de lokale partijhoofden in plaatsen als Hong’an, Huangma, Huangqi, Guangshan, en elders, “onderhield ongeveer driekwart van hen seksuele relaties met tientallen of honderden vrouwen”.
In het late voorjaar van 1931, toen Zhang Guotao, medeoprichter van de CCP, de leiding kreeg over een Sovjet-gebied, merkte hij op dat syfilis zo wijd verspreid was dat hij bij de Centrale Partij een verzoek moest indienen voor artsen die gespecialiseerd waren in de behandeling van deze ziekte. Vele jaren later, in zijn memoires, herinnerde hij zich levendig verhalen van vrouwen in de enclaves die seksueel werden geïntimideerd, waaronder enkele van de minnaressen van de hogere generaals. [17]
In de jaren dertig werd seksuele vrijheid gezien als een bedreiging voor het regime. Hetzelfde probleem van sociale desintegratie dat in Sovjet-Rusland werd aangetroffen, deed zich voor en de dienstplichtigen van het Rode Leger begonnen zich zorgen te maken dat hun vrouwen buitenechtelijke affaires zouden beginnen of van hen zouden scheiden zodra zij zich bij de revolutie aansloten. Dit verminderde de gevechtsefficiëntie van de troepen. Bovendien veroorzaakte de plotselinge explosie van promiscuïteit een sterke weerstand onder de bevolking tegen het idee van ‘gemeenschappelijke vrouwen’ en soortgelijke begrippen. De Sovjet-enclaves begonnen beleidsmaatregelen te nemen zoals het beschermen van militaire huwelijken en het beperken van het aantal echtscheidingen.
4. Hoe communisme gezinnen vernietigt in het Westen
De ideologische stromingen van het communisme vonden hun oorsprong in de negentiende eeuw. Na meer dan een eeuw van transformatie en evolutie in het Westen, kwamen zij in de jaren 1960 in de Verenigde Staten op de voorgrond.
In dat decennium verschenen afwijkende sociale en culturele bewegingen, die werden beïnvloed en aangemoedigd door het neomarxisme en diverse andere radicale ideologieën. Daartoe behoorden de hippie-tegencultuur, radicaal Nieuw Links, de feministische beweging en de seksuele revolutie. Deze turbulente sociale bewegingen maakten deel uit van een felle aanval op het politieke systeem, het systeem van traditionele waarden en de sociale structuur van Amerika. Zij verspreidden zich snel naar Europa, waar zij het denken over de maatschappij, het gezin, seks en culturele waarden snel veranderden. Dit leidde tot de verzwakking van de traditionele westerse gezinswaarden en de teloorgang van het instituut gezin en de centrale plaats die het in het sociale leven inneemt. De daaruit voortvloeiende sociale beroering bracht een groot aantal problemen met zich mee, waaronder de verspreiding van pornografie, de verspreiding van drugsmisbruik, de ineenstorting van de seksuele moraal, de stijging van de jeugdcriminaliteit, en de uitbreiding van groepen die afhankelijk zijn van sociale bijstand.
a. Bevordering van seksuele bevrijding
Seksuele bevrijding (ook bekend als de seksuele revolutie) ontstond in de Verenigde Staten in de jaren 1960. De beweging van de vrije liefde, die de traditionele seksuele moraal schendt, plaveide de weg naar de geleidelijke erosie en desintegratie van de traditionele gezinswaarden. Het concept van ‘vrije liefde’ gaat ervan uit dat alle vormen van seksuele activiteit vrij zouden moeten zijn van sociale regelgeving. In deze opvatting zouden huwelijk, abortus en overspel niet moeten worden beperkt door de overheid of door de wet, noch onderworpen moeten zijn aan sociale sancties.
Volgelingen van Fourier en John Humphrey Noyes waren de eersten die de term ‘vrije liefde’ vormgaven. In recente tijden zijn bijna alle belangrijke promotors van de vrije liefde socialisten geweest of mensen die diep beïnvloed zijn door het socialistische gedachtegoed. Zo behoorde de socialistische filosoof Edward Carpenter tot de pioniers van de vrije liefde in Groot-Brittannië en was hij een vroege voorvechter van homorechten. De belangrijkste voorloper van de vrije liefde beweging in Frankrijk was Émile Armand, een anarcho-communist in zijn beginperiode die later voortborduurde op Fourier’s utopische communisme, het Franse individualistische anarchisme stichtte (dat onder de bredere categorie van socialisme valt), en voorstander was van promiscuïteit, homoseksualiteit en biseksualiteit. De pionier van de vrije liefde beweging in Australië was John ‘Chummy’ Fleming, een vakbondsman en anarchist (een andere uitloper van het socialisme).
De vrije liefdebeweging in Amerika wierp haar vruchten af met de lancering in 1953 van het erotische tijdschrift Playboy. Het blad maakte gebruik van glanzend papier om de indruk te wekken dat het artistiek was en niet louche. Het gebruikte ook dure kleurendruk, met als resultaat dat pornografische inhoud – die gewoonlijk als laag-bij-de-gronds en vulgair werd beschouwd – snel de mainstream bereikte, en Playboy een ‘hoogwaardig’ vrijetijdsblad werd.
In het midden van de twintigste eeuw, toen de hippie-cultuur steeds populairder werd en de vrije liefde steeds meer geaccepteerd werd, maakte de sexuele revolutie haar officiële debuut. De term ‘seksuele revolutie’ werd bedacht door Wilhelm Reich, de Oostenrijkse grondlegger van de communistische psychoanalyse. Hij combineerde Marxisme met Freudiaanse psychoanalyse, en hij geloofde dat het eerste mensen bevrijdde van ‘economische onderdrukking’, terwijl het tweede mensen bevrijdde van ‘seksuele onderdrukking’.
Een andere grondlegger van de seksuele bevrijdingstheorie was Herbert Marcuse van de Frankfurter Schule. Tijdens de Westerse tegencultuurbeweging van de jaren ’60 verankerde zijn slogan “Make love, not war” de notie van seksuele bevrijding diep in de harten van de mensen.
De notie van seksuele bevrijding overspoelde het Westen met de best-selling Kinsey Reports – twee boeken getiteld Sexual Behavior in the Human Male en Sexual Behavior in the Human Female – evenals de wijdverbreide beschikbaarheid van orale anticonceptie. Het is vermeldenswaard dat hedendaagse onderzoekers in het werk van Alfred Kinsey verdraaide statistische gegevens hebben ontdekt, alsmede overdrijving, oversimplificatie en andere drogredenen die gedreven werden door zijn politieke en ideologische overtuigingen. Kinsey wilde aantonen dat buitenechtelijke sex, homosexuele sex, sexuele begeerte bij kinderen zo jong als zuigelingen, enzovoorts, normaal waren, en zo de maatschappij ertoe brengen de normalisatie van deze fenomenen te accepteren, een taak waarin hij grotendeels succesvol was. Hij werkte in zijn onderzoek met pedofielen en met seksuele experimenten op zuigelingen en kinderen. [18]
In één klap werd ‘seksueel bevrijd’ iets modieus. Onder jongeren werd promiscuïteit als normaal beschouwd. Tieners die toegaven nog maagd te zijn, werden door hun leeftijdsgenoten belachelijk gemaakt. Uit gegevens blijkt dat van degenen die tussen 1954 en 1963 vijftien jaar werden (de jaren ’60 generatie), 82 procent voor het huwelijk seks had gehad tegen de tijd dat ze dertig waren. [19] In de jaren 2010 was slechts 5 procent van de nieuwe Amerikaanse bruiden maagd, terwijl 18 procent al tien of meer seksuele partners had gehad. [20] De culturele mainstream is verzadigd geraakt met seks, ook in literatuur, film, reclame en televisie.
| Hoofdstuk 6 | Hoofdstuk 7 (Deel 2) |
Referenties
1. Friedrich Engels, Origins of the Family, Private Property, and the State, trans. Alick West, (1884), hfdst. 2, deel 4, geraadpleegd via Marxists Internet Archive op 17 april 2020, https://www.marxists.org/archive/marx/works/1884/origin-family/ch02d.htm.
2. W. Bradford Wilcox, ‘The Evolution of Divorce’, National Affairs, no. 1 (Fall 2009), https://www.nationalaffairs.com/publications/detail/the-evolution-of-divorce.
3. VS Centers for Disease Control and Prevention, National Center for Health Statistics, ‘Tabel 1-17. Number and Percent of Births to Unmarried Women, by Race and Hispanic Origin: Verenigde Staten, 1940-2000’, https://www.cdc.gov/nchs/data/statab/t001x17.pdf.
4. John Elflein, ‘Percentage of births to unmarried women in the US from 1980 to 2018’, Statista, 3 december 2019, https://www.statista.com/statistics/276025/us-percentage-of-births-to-unmarried-women/.
5. Genesis 2:23, American Standard Version Bible.
6. Robert Owen, ‘Critique of Individualism (1825-1826)’, Indiana University-Bloomington, 4 juli 1826, geraadpleegd op 17 april 2020. http://www.indiana.edu:80/~kdhist/H105-documents-web/week11/Owen1826.html.
7. Engels, Origins, hfdst. 2.
8. Ibid.
9. Alexander Melnichenko Александр Мельниченко, “Velikaya oktyabyr’skaya seksual’naya revolyutsiya” Великая октябрьская сексулальная революция [“De grote oktober seksuele revolutie”], Russian Folk Line, 20 augustus 2017, http://ruskline.ru/opp/2017/avgust/21/velikaya_oktyabrskaya_seksualnaya_revolyuciya. [In het Russisch]
10. Ibid.
11. Ibid.
12. Madame Smidovitsj Смидович, zoals geciteerd in Natal’ya Korotkaja Наталья Короткая, “Eros revolyutsii: Komsomolka, nye bud’ myeshchankoy – pomogi muzhchinye cnyat’ napryazheniye!” Эрос революции: “Комсомолка, не будь мещанкой – помоги мужчине снять напряжение!” “[“Eros van de revolutie: ‘Komsomol-meisje, wees geen bourgeois – help een man de spanning te verlichten!’], Tut.By Online, 10 november 2012, https://lady.tut.by/news/sex/319720.html?crnd=68249. [In het Russisch]
13. Paul Kengor, Takedown: From Communists to Progressives, How the Left Has Sabotaged Family and Marriage (Washington, DC: WND Books, 2015), 54.
14. Melnichenko, ‘The Great’.
15. Xia Hou 夏侯, “Gongchanzhuyi de yinluan jiyin-xingjiefang” 共产主义的淫乱基因–性解放 [“The Promiscuous Gene of Communism: Sexual Liberation”], The Epoch Times (Chinese editie), 9 april 2017, http://www.epochtimes.com/gb/17/4/9/n9018949.htm. [In het Chinees]
16. Clara Zetkin, ‘Lenin on the Women’s Question’ The Emancipation of Women: From the Writings of V. I. Lenin, Marxisten Internet Archief, geraadpleegd op 17 april 2020, https://www.marxists.org/archive/zetkin/1920/lenin/zetkin1.htm.
17. Huang Wenzhi 黃文治, “‘Nuola zou hou zen yang’: Funü jiefang, hunyinziyou ji jiejigeming-yi E Yu Wan Suqu wei zhongxin de lishikaocha (1922-1932)” “娜拉走後怎樣”：婦女解放、婚姻自由及階級革命-以鄂豫皖蘇區為中心的歷史考察 (1922-1932）” [‘What Happened after Nora Left’: Women’s Liberation, Freedom of Marriage, and Class Revolution-A Historical Survey of the Hubei-Henan-Anhui Soviet Districts (1922-1932)”], Open Times no. 4 (2013). Deze bron is gebaseerd op informatie in E Yu Wan Suqu geming lishi wenjianhuiji 鄂豫皖苏区革命历史文件汇集, [Verzameling van revolutionaire historische documenten in de Hubei-Henan-Anhui Sovjetdistricten]. [In Chinees].
18. Judith A. Reisman e.a., Kinsey, Sex and Fraud: De indoctrinatie van een volk (Lafayette, LA: Lochinvar-Huntington House, 1990).
19. Lawrence B. Finer, ‘Trends in Premarital Sex in the United States, 1954–2003’, Public Health Reports, vol. 122, issue.1 (1 januari 2007): 73-78.
20. Nicholas H. Wolfinger, ‘Counterintuitive Trends in the Link Between Premarital Sex and Marital Stability’, Institute for Family Studies, 6 juni 2016, https://ifstudies.org/blog/counterintuitive-trends-in-the-link-between-premarital-sex-and-marital-stability.