Hoe het spook van het communisme onze wereld beheerst: Inleiding
Inhoudstafel
1. Communisme: een duivel die uit is op de vernietiging van de mensheid
2. De wegen en middelen van de duivel
3. Communisme: de ideologie van de duivel
4. Een metafysisch begrip van de duivel
5. De vele gezichten van de duivel
6. Socialisme: de inleidende fase van het communisme
7. Romantische opvattingen over het communisme
8. De vernietiging van cultuur en moraal
9. Terugkeer naar het goddelijke en de traditie
****
De ineenstorting van de communistische regimes in de Sovjet-Unie en Oost-Europa luidde het einde in van een halve eeuw koude oorlog tussen het kapitalistische en het communistische kamp in het Westen en het Oosten. Vele mensen waren toen optimistisch en geloofden dat het communisme een relikwie uit het verleden was geworden.
De trieste waarheid is echter dat een gemetamorfoseerde communistische ideologie zich over de hele wereld heeft verspreid en verankerd. In China, Noord-Korea, Cuba en Vietnam zijn er regelrechte communistische regimes; in Oosteuropese landen oefenen de communistische ideologie en gewoonten nog steeds een aanzienlijke invloed uit; in Afrikaanse en Zuidamerikaanse landen wordt het socialisme gepraktiseerd onder het vaandel van democratie en republicanisme. De naties van West-Europa en Noord-Amerika zijn, zonder dat de mensen het zelfs maar beseffen, gastheer geworden voor communistische invloeden.
Communisme brengt oorlog, hongersnood, slachting en tirannie voort. Dit is op zichzelf al angstaanjagend genoeg maar de schade die het communisme aanricht gaat nog veel verder. Het is steeds duidelijker geworden dat het communisme, in tegenstelling tot enig ander systeem in de geschiedenis, de oorlog verklaart aan de mensheid zelf – met inbegrip van de menselijke waarden en de menselijke waardigheid.
Nadat het enorme dictaturen had gevestigd in de Sovjet-Unie en China kreeg het communisme miljarden mensen onder zijn bewind en veroorzaakte het meer dan honderd miljoen onnatuurlijke sterfgevallen in minder dan een eeuw. De openlijke pogingen door het communistisch blok tot wereldrevolutie brachten de wereld op de rand van een kernoorlog; terwijl linkse denkers en activisten intussen de doelbewuste en wijdverspreidde vernietiging van het gezin, de sociale orde en de traditionele moraal gepromoot hebben.
Wat is de aard van het communisme? Wat is het doel ervan? Waarom beschouwt het de mensheid als vijand? Hoe kunnen we eraan ontsnappen?
1. Communisme: een duivel die uit is op de vernietiging van de mensheid
Het Communistisch Manifest begint met de zin “Een spook waart door Europa – het spook van het communisme.” Het gebruik van de term “spook” was geen opwelling van Karl Marx. Zoals wij in dit boek betogen, moet het communisme niet worden opgevat als een ideologische beweging, een politieke doctrine, of een mislukte poging tot een nieuwe ordening van de menselijke aangelegenheden. In plaats daarvan moet het begrepen worden als een duivel – een kwaadaardig spook, gesmeed door haat, ontaarding, en andere elementaire krachten in het universum.
Na de Koude Oorlog bleef het gif van het communisme niet alleen voormalige communistische landen schaden, maar verspreidde het zich ook over de hele wereld. Sindsdien heeft de ideologische infiltratie van het communisme het spook in staat gesteld de menselijke samenleving op wereldwijde schaal te beïnvloeden. Onder invloed van communistische ideeën hebben talloze mensen hun vermogen verloren om het verschil te zien tussen juist en fout, om goed van kwaad te onderscheiden. De samenzwering van de duivel is tot een vergevorderd stadium van voltooiing gebracht.
Zelfs terwijl het spook zichzelf feliciteerde, verheugd over zijn sinistere overwinning, dachten de meeste mensen dat het vernietigd was. Niets is gevaarlijker voor de mensheid dan op de rand van de vernietiging te staan en toch onbewust de triomf van de duivel te vieren.
2. De wegen en middelen van de duivel
De mens is geschapen door het goddelijke, en het goddelijke mededogen heeft de mens lange tijd beschermd. De duivel wist dit en begon daarom deze band te verbreken, om de mens te corrumperen en ervoor te zorgen dat het goddelijke niet langer voor hem zou zorgen. De aanpak van de duivel bestond erin de cultuur die het goddelijke aan de mensheid heeft geschonken te ontwrichten om zo de menselijke moraal te ondermijnen en de mens te laten afdwalen, waardoor hij de verlossing niet meer waardig zou zijn.
Zowel goed als kwaad, het goddelijke en de duivel, zetelen in het hart van ieder mens. Een leven kan zinken in immorele decadentie of verheven worden door morele cultivatie. Zij die in het goddelijke geloven weten dat hun rechtschapen gedachten door het goddelijke versterkt kunnen worden wanneer zij ernaar streven zich moreel te gedragen en morele gedachten te hebben, en dat het goddelijke dan zal toelaten dat er wonderen gebeuren. Het goddelijke zal ook helpen om iemands moraliteit op een hoger niveau te brengen zodat hij edelmoediger kan worden en uiteindelijk naar de hemel kan terugkeren.
Iemand met een lage moraal is echter vervuld van eigenbelang: begeerte, hebzucht, onwetendheid en hoogmoed. Terwijl het goddelijke dergelijke gedachten en daden nooit zal erkennen, zal de duivel ze uitvergroten en zijn zelfzuchtigheid en boosaardigheid versterken. Gemanipuleerd om verkeerde daden te begaan, creëert hij zo meer karma en veroorzaakt verder moreel verval, totdat hem uiteindelijk alleen de hel wacht.
Als de morele normen van de menselijke samenleving als geheel vervallen, zal de duivel deze trend bespoedigen met het doel meer zonden, meer karma en de uiteindelijke vernietiging van de mensheid te veroorzaken. De turbulentie in Europa vanaf de achttiende eeuw en het daarmee gepaard gaande morele verval gaven de duivel zo’n gelegenheid. Hij begon, stap voor stap, de criteria voor het onderscheid tussen goed en kwaad te ondermijnen. Hij bevorderde atheïsme, materialisme, Darwinisme, en de filosofie van de strijd.
De duivel koos Marx als zijn gezant onder de mensen. In Het Communistisch Manifest, gepubliceerd in 1848, pleitten Marx en zijn bondgenoot Friedrich Engels voor de gewelddadige vernietiging van privé-ondernemingen, sociale klassen, naties, religies en het gezin. De vernietigende Parijse Commune van 1871 was de eerste directe poging van het communistische spook om de macht te grijpen.
Marx’ volgelingen beweren dat politieke macht de centrale vraag is van de Marxiaanse politieke wetenschap. Dit is zowel waar als niet waar. Wanneer we de uiteindelijke doelstellingen van het communisme duidelijk zien, kunnen we erkennen dat politieke macht zowel belangrijk als onbelangrijk is voor het communistische project. Het is belangrijk omdat toegang tot politieke macht toegang geeft tot een snelle manier om de mensheid te corrumperen. Met controle over de hefbomen van de macht, kunnen communisten hun ideologie met geweld promoten en een traditionele cultuur uitroeien in enkele tientallen jaren of minder. Maar het is ook onbelangrijk, omdat de duivel ook zonder het staatsapparaat andere middelen heeft om de zwakheden en tekortkomingen van de mens uit te buiten: zelfs wanneer communisten de politieke macht niet in handen hebben, kunnen de aardse agenten van het spook de maatschappij misleiden, coöpteren, dwingen en verwarren, de orde ondermijnen en ophef veroorzaken om het traditionele denken omver te werpen. Het communisme gebruikt dergelijke “verdeel en heers” tactieken in zijn pogingen om de wereld te beheersen.
3. Communisme: de ideologie van de duivel
Het goddelijke vestigde een rijke cultuur voor de menselijke samenleving, gebaseerd op universele waarden, die de weg vrijmaakte voor de mensen om naar de hemel terug te keren. Het communisme en de traditionele cultuur van het goddelijke zijn onverenigbaar.
De kern van het kwaadaardige spook wordt gevormd door atheïsme en materialisme – een samenvloeiing van elementen uit de Duitse filosofie, de Franse sociale revolutie en de Britse politieke economie, samengebracht als een seculiere godsdienst die de plaats moet innemen van het goddelijke en het orthodoxe geloof.
Het communisme maakt van de wereld zijn kerk en brengt alle aspecten van het sociale leven onder zijn toezicht. De duivel neemt de gedachten van de mensen in beslag, waardoor zij in opstand komen tegen het goddelijke en de traditie verwerpen. Zo leidt de duivel de mens naar zijn eigen ondergang.
De duivel koos Marx en anderen als zijn agenten om zich te verzetten tegen de beginselen die door het goddelijke voor de menselijke samenleving waren vastgesteld en om deze te vernietigen. In het Oosten lanceerde hij een gewelddadige revolutie en vestigde een totalitaire staat die politiek en seculiere religie verenigde. In het Westen vestigt het een progressief, geweldloos communisme door middel van hoge belastingen en herverdeling van rijkdom. Op wereldschaal tracht hij de communistische ideologie te verspreiden onder politieke systemen overal ter wereld, met als doel de natiestaten te ondermijnen en een wereldwijd heersend lichaam te vestigen. Dit is het “paradijs op aarde” dat in het communisme wordt beloofd, een veronderstelde collectieve samenleving zonder klassen, naties of regeringen, gebaseerd op het beginsel “van ieder in overeenstemming met zijn vermogen en aan ieder in overeenstemming met zijn behoefte”.
Het communisme gebruikt zijn programma voor het scheppen van een “paradijs” op aarde om een atheïstische opvatting van “sociale vooruitgang” te promoten. Het gebruikt materialisme om het spirituele streven van de mensheid te ondermijnen, zodat de communistische ideologie zich kan verspreiden over alle terreinen, niet alleen sociale studies en filosofie, maar zelfs natuurwetenschappen en religieus onderricht. Als een kwaadaardige tumor zaait het communisme uit en elimineert het andere geloofsovertuigingen – inclusief het geloof in het goddelijke – naarmate het zich uitbreidt. Het vernietigt na de nationale soevereiniteit en identiteit ook de morele en culturele tradities van de mensheid en zo leidt het de mens naar de ondergang. In Het Communistisch Manifest verkondigde Marx: “De communistische revolutie is de meest radicale breuk met traditionele eigendomsverhoudingen; geen wonder dat haar ontwikkeling de meest radicale breuk met traditionele ideeën inhoudt.” Zo vatte Marx de praktijk van het communisme van de afgelopen twee eeuwen accuraat samen.
Het goddelijke is de bron van morele orde, en de moraliteit van het goddelijke is eeuwig en onveranderlijk. Het is niet aan de mensen om morele normen voor zichzelf te bepalen, noch kunnen zij door de mens veranderd worden. Het communisme veroordeelt moraliteit tot de dood en probeert de communistische Nieuwe Mens een valse revolutionaire moraal te laten vestigen. Het gebruikt negatieve methoden om alle positieve factoren uit de menselijke tradities te verdrijven, met als doel negatieve factoren de wereld te laten bezetten.
Traditionele wetten komen voort uit moraliteit en zijn bedoeld om die te handhaven. Communisme probeert moraliteit te scheiden van de wet en vervolgens moraliteit te vernietigen door kwaadaardige nieuwe wetten te verzinnen en bestaande wetten te onderwerpen aan verdraaide interpretaties.
Het goddelijke roept de mens op tot goedheid; het communisme zet aan tot klassenstrijd en pleit voor geweld en moord.
Het goddelijke heeft het gezin ingesteld als de sociale basiseenheid; het communisme is van mening dat het gezin een manifestatie is van privé-bezit en kapitalisme en streeft ernaar het gezin te elimineren.
Het goddelijke geeft de mens de vrijheid om rijkdom te verwerven en het recht om zijn levenslot te verbeteren; het communisme streeft ernaar alle aspecten van het economische leven te beheersen door privé-bezit af te schaffen, bezittingen te onteigenen, belastingen te verhogen en krediet en kapitaal te monopoliseren.
Het goddelijke heeft de vormen vastgesteld die de moraal, de regering, de wet, de maatschappij en de cultuur zouden moeten aannemen; het communisme streeft naar de gewelddadige omverwerping van de bestaande sociale structuren.
Het goddelijke heeft de unieke vorm van traditionele kunst aan de mens overgedragen als een middel om het goddelijke beeld door te geven. Traditionele kunst herinnert de mensheid aan de schoonheid van de hemel, versterkt het geloof, verheft de moraal en voedt de deugd. Het communisme daarentegen wil dat de mens verwrongen moderne creaties aanbidt – artistieke producties die onze goddelijke natuur verstikken, de demonische impuls tot chaos en wanorde de vrije loop laten, en de kunstwereld manipuleren door onedele, lelijke, misvormde, kwaadaardige en decadente ideeën te verspreiden.
Het goddelijke wil dat de mens nederig is en vol eerbied en verwondering over de hemelse schepping. Het communisme richt zich tot de duivelse en arrogante kant van de mens en moedigt hem aan in opstand te komen tegen het goddelijke. Door het kwaad dat inherent en onontkoombaar is aan de menselijke natuur te versterken, maakt het gebruik van het idee van “vrijheid” om gedrag aan te moedigen dat niet wordt beheerst door moraal en dat niet wordt belemmerd door een gevoel van plicht of eer. De slogan van “gelijkheid” wordt gebruikt om afgunst en ijdelheid te stimuleren, waardoor het verlangen van de mens naar roem en materiële belangen wordt aangewakkerd.
Na de Tweede Wereldoorlog breidden de communisten hun militaire en economische imperium uit en het communistische blok en de vrije wereld bekampten elkaar decennialang. In landen waar openlijke communistische regimes heersten, werd de leer van het communisme een seculiere religie – een onbetwistbaar dogma dat in studieboeken werd uitgeschreven. Maar elders schoot het communisme wortel onder andere gedaanten.
4. Een metafysisch begrip van de duivel
Het idee van de duivel waarnaar in deze tekst wordt verwezen is dat van een bovennatuurlijke kracht. Om de chaos te begrijpen die de duivel in de wereld heeft gezaaid, moet men de ware aard van het communisme volledig begrijpen.
Eenvoudig gezegd, het spook van het communisme bestaat uit haat; het put zijn energie uit de haat die in het menselijk hart opwelt.
Het communistische spook is verbonden met Satan. Vaak zijn de twee niet van elkaar te onderscheiden en wij zullen dan ook geen moeite doen om ze afzonderlijk te beschouwen.
De arrangementen van de duivel zijn zowel in het Oosten als in het Westen aanwezig, in elk beroep en in elke levenswandel. Soms is zijn macht verdeeld, soms geïntegreerd; soms gebruikt hij deze tactiek, soms die. Het volgt geen eenvoudig patroon. Het communistische spook is de aanstichter van een onbeperkte oorlog tegen de mensheid die slagvelden heeft gecreëerd op elk denkbaar gebied, van de academische wereld tot de populaire cultuur, van sociale zaken tot internationale betrekkingen.
De donkere energie van het spook kan naar believen overstappen van het ene voertuig naar het andere. Bijvoorbeeld, nadat de anti-oorlogsbeweging in het Westen in de jaren zeventig geleidelijk was afgenomen, zette de duivel opstandige adolescenten ertoe aan om hun energie te kanaliseren naar en op te komen voor het feminisme, de milieubeweging en de legalisering van homoseksualiteit. De duivel gebruikte deze inspanningen dan om de Westerse beschaving van binnenuit te ondermijnen.
De duivel rekruteert mensen met een boosaardig karakter om als zijn agenten en vertegenwoordigers in de mensenwereld te dienen. Die mensen staan onder invloed van het spook en proberen medelevende en onschuldige mensen in hun verhaal mee te trekken aan de hand van bedrieglijke oproepen en misleidende verhalen. Nadat hun gevoel voor rechtvaardigheid en moraliteit werden gekaapt door het communisme, sluiten sommigen van hen zich aan bij de meest loyale verdedigers van het communisme.
De agenten van de duivel – waarvan de meesten zich niet bewust zijn van hun rol – zijn overal in de samenleving aanwezig, van de elite, via de middenklasse, tot de lagere klassen. Zo manifesteren zijn activiteiten zich soms als revoluties van onderuit, soms als samenzweringen van bovenaf en soms als hervormingen vanuit het centrum.
De duivel kan van gedaante veranderen en op meerdere plaatsen tegelijk bestaan. Hij gebruikt lage wezens en geesten in andere dimensies om zijn werk te doen. Deze wezens voeden zich met de negatieve energieën van de mens, waaronder haat, angst, wanhoop, arrogantie, opstandigheid, jaloezie, lust, woede, razernij, luiheid en nog veel meer. Pornografie en drugsverslaving zijn werktuigen die de duivel gebruikt.
De duivel is heimelijk en vol bedrog. Hij gebruikt de hebzucht, de boosaardigheid en de duisternis van de mens om zijn doel te bereiken, en zolang de gedachten van een mens met deze eigenschappen overeenstemmen, kan de duivel die persoon beheersen. Vaak denken mensen dat zij volgens hun eigen gedachten handelen, zonder te beseffen dat zij gemanipuleerd worden.
5. De vele gezichten van de duivel
Zoals de duivel vele namen heeft, zo ook manifesteert het communisme zich op vele manieren. De demon gebruikt tegenstrijdige standpunten om te misleiden: een totalitair regime of een democratie, een planeconomie of een markteconomie, controle over de pers of geen enkele beperking van de meningsuiting, verzet tegen homoseksualiteit in sommige landen of legalisering van homoseksualiteit in andere landen, moedwillige vernietiging van het milieu of de roep om bescherming van het milieu, enzovoort.
Het kan een gewelddadige revolutie voorstaan of een vreedzame overgang omarmen. Het kan zich manifesteren als een politiek en economisch systeem of als een ideologische trend in kunst en cultuur. Het kan de vorm aannemen van puur idealisme of koelbloedig gekonkel. Communistische totalitaire regimes zijn slechts een van de verschijningsvormen van de demon. Marxisme-Leninisme en Maoïsme vormen slechts één aspect van het verderfelijke bedrog van de duivel.
Sinds het utopisch socialisme zich in de achttiende eeuw ontwikkelde, heeft de wereld talrijke ideologische stromingen zien opkomen: wetenschappelijk socialisme, Fabiaans socialisme, syndicalisme, Christelijk socialisme, democratisch socialisme, humanitarisme, eco-socialisme, welvaartskapitalisme, Marxisme-Leninisme, en Maoïsme. Deze ideologieën vallen uiteen in twee brede en soms overlappende types: gewelddadig communisme en geweldloos communisme. De geweldloze stromingen volgen de aanpak van infiltratie en een geleidelijke uitholling van de status quo.
Een van de vele manieren waarop de duivel misleidt is door afspraken te maken in de twee tegenover elkaar staande kampen van het Oosten en het Westen. Terwijl hij een enorme invasie in het Oosten uitvoerde, nam hij ook een nieuwe gedaante aan en drong binnen in het Westen. De Fabian Society van Groot-Brittannië, de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland, de Tweede Internationale van Frankrijk, de Socialistische Partij in de Verenigde Staten, en vele andere socialistische partijen en organisaties verspreidden het zaad van vernietiging door heel West-Europa en Noord-Amerika.
Tijdens de Koude Oorlog maakten de concentratiekampen, slachtpartijen, hongersnoden en zuiveringen in de Sovjet-Unie en China dat sommige westerlingen zich gelukkig prezen dat zij nog in luxe en vrijheid leefden. Sommige socialisten veroordeelden het geweld van de Sovjet-Unie openlijk op humanitaire gronden, wat ertoe leidde dat velen in hun omgeving hun waakzaamheid lieten verslappen.
De demon van het communisme heeft in het Westen een aantal complexe gedaanten en opereert onder vele vlaggen, waardoor het bijna onmogelijk is om er tegen in te gaan. De volgende stromingen of bewegingen zijn afgeleid van het communisme of werden door het communisme gebruikt om zijn doel te bereiken: liberalisme, progressivisme, de Frankfurter Schule, neomarxisme, kritische theorie, de tegencultuur van de jaren ’60, de anti-oorlogsbeweging, seksuele bevrijding, legalisering van homoseksualiteit, feminisme, milieuactivisme, sociale rechtvaardigheid, politieke correctheid, Keynesiaanse economie, avant-gardekunst, en multiculturalisme.
6. Socialisme: de inleidende fase van communisme
In het Westen zien velen socialisme en communisme als gescheiden van elkaar, wat een vruchtbare bodem vormt voor de bloei van het socialisme. In feite is volgens de marxistisch-leninistische theorie het socialisme slechts het voorstadium van het communisme.
In 1875 bracht Marx in Kritik des Gothaer Programms het idee naar voren dat er een initiële fase van het communisme is, die gevolgd wordt door een “hogere” fase. Friedrich Engels, gedreven door veranderingen in de internationale situatie in zijn latere jaren, stelde ook een “democratisch socialisme” voor, waarin stemmen werden gebruikt om politieke macht te verkrijgen. Het democratisch socialisme werd overgenomen door sociaal-democratische partijleiders en theoretici van de Tweede Internationale en leidde tot de linkse partijen in veel kapitalistische landen in de wereld van vandaag. Later stelde Lenin duidelijke definities op van socialisme en communisme: hij beschouwde socialisme als de inleidende fase van communisme, en communisme als te ontwikkelen op basis van socialisme. Het staatseigendom en de planeconomie van het socialisme maken deel uit van de initiële voorbereiding voor communisme.
Socialisme heeft altijd deel uitgemaakt van Marxisme en de internationale communistische beweging. Hoewel takken van het socialisme of linkse doctrines die in het Westen populair zijn, oppervlakkig gezien geen verband lijken te houden met het communisme, zijn het geweldloze vormen van dezelfde basisideologie. Linkse partijen komen in Westerse landen aan de macht via verkiezingen, in plaats van via gewelddadige revolutie. Hoge belastingen spelen dezelfde rol als het regelrechte staatseigendom onder communistische regimes en buitensporige sociale voorzieningen worden gebruikt in plaats van planeconomie. Het creëren van een welvaartsstaat is een belangrijk aspect van de verwezenlijking van het socialisme in de westerse landen.
Het is dus onmogelijk om de gevaren van het communisme of socialisme te begrijpen door alleen te kijken naar het geweld en de slachtingen die worden gepleegd door regimes die deze ideologieën aanhangen. Totalitair communisme en schijnbaar geweldloze vormen van socialisme gaan hand in hand, omdat communisme deze voorafgaande fase van ontwikkeling nodig heeft, net zoals een levend organisme een periode van geleidelijke rijping nodig heeft. Als een vrij land van de ene dag op de andere zou veranderen in een totalitair regime, zou het drastische contrast tussen propaganda en werkelijkheid de meeste mensen choqueren. Velen zouden in opstand komen of zich op zijn minst passief verzetten. Dit zou leiden tot hoge kosten voor het totalitaire bewind, en het regime zou waarschijnlijk massale slachtingen moeten aanrichten om het verzet uit te schakelen, zoals gebeurde in de Sovjet-Unie en China.
Anders dan onder een totalitair bewind, vreet het socialisme in democratische staten de vrijheden van de mensen langzaam weg door middel van wetgeving, zonder dat zij het merken – zoals de metafoor van de kokende kikker. Het proces van het vestigen van een socialistisch systeem duurt decennia of generaties, waardoor mensen geleidelijk afgestompt raken, er zich niet van bewust zijn en gewend raken aan het socialisme, wat het bedrog verder versterkt. Het eindspel van socialistische bewegingen die geleidelijk en met “legale” middelen worden geïmplementeerd is niet anders dan dat van hun gewelddadige tegenhangers.
Sommige links georiënteerde staten in het Westen gebruiken tegenwoordig het idee van het “algemeen welzijn” om de bevolking ervan te overtuigen hun individuele vrijheden op te offeren. De burgers in deze landen lijken een hoge graad van politieke vrijheid te behouden, alleen maar omdat het socialisme er nog geen sterk politiek systeem is geworden. Maar socialisme is geen statisch concept. Socialistische landen stellen gelijkheid van uitkomsten als hoofddoel en zullen dus mensen hun vrijheid ontnemen in naam van de vooruitgang. Het socialisme gaat onvermijdelijk over in communisme, waarbij de mensen voortdurend van hun rechten worden beroofd totdat er een tiranniek autoritair regime overblijft.
Het socialisme gebruikt het idee dat het door middel van wetgeving gelijke resultaten garandeert, terwijl het in werkelijkheid morele waarden naar beneden haalt en mensen de vrijheid ontneemt om zich tot het goede te richten. Onder normale omstandigheden verschillen mensen van nature in hun geloofsovertuiging, morele normen, culturele geletterdheid, opleidingsachtergrond, intelligentie, standvastigheid, ijver, verantwoordelijkheidsgevoel, agressiviteit, innovatie, ondernemerschap, enzovoort. Natuurlijk is het onmogelijk om gelijkheid af te dwingen door plotseling degenen op lagere niveaus te verheffen, dus in plaats daarvan houdt het socialisme degenen op hogere niveaus kunstmatig in bedwang. Vooral als het gaat om morele waarden, gebruikt het socialisme van het Westen voorwendsels als “anti-discriminatie”, “waarde-neutraliteit”, of “politieke correctheid” om het fundamentele morele onderscheidingsvermogen aan te vallen. Dit staat gelijk aan een poging om moraliteit als zodanig uit te bannen. Dit is gepaard gegaan met de legalisatie en normalisatie van allerlei anti-theïstische en godslasterlijke taal, seksuele perversie, demonische kunst, pornografie, gokken en drugsgebruik. Het resultaat is een soort omgekeerde discriminatie tegen hen die in God geloven en streven naar morele verheffing, met als doel hen te marginaliseren en uiteindelijk uit de weg te ruimen.
7. Romantische opvattingen over het communisme
Tot op de dag van vandaag zijn er talrijke westerlingen die romantische fantasieën koesteren over het communisme maar nooit in een communistisch land hebben gewoond en nooit het lijden daar hebben meegemaakt en die dus niet begrijpen wat communisme in de praktijk betekent. Tijdens de Koude Oorlog zijn veel intellectuelen, kunstenaars, journalisten, politici en jonge studenten uit de vrije wereld als toerist of reiziger naar Rusland, China of Cuba gegaan. Wat zij zagen – of beter gezegd, mochten zien – verschilde totaal van de werkelijkheid die de mensen in die landen beleefden.
Communistische landen hebben hun vermogen om buitenlanders te misleiden geperfectioneerd: alles wat de buitenlandse bezoekers te zien kregen was zorgvuldig afgestemd op hun smaak en voorkeur, inclusief de modeldorpen, fabrieken, scholen, ziekenhuizen, kinderdagverblijven en gevangenissen. De receptionisten en gidsen die zij ontmoetten waren leden van de Communistische Partij of anderen die als politiek betrouwbaar werden beschouwd. De rondleidingen waren ingestudeerd. De bezoekers werden begroet met bloemen, wijn, dans en zang, banketten en lachende jonge kinderen en ambtenaren. Daarna werden zij meegenomen om mensen te zien die hard werkten maar toch vrijelijk en als gelijken konden praten, studenten die hard studeerden en mooie bruiloften.
Wat zij niet te zien kregen waren de schijnprocessen, massale veroordelingen, lynchpartijen, strijd-sessies, ontvoeringen, hersenspoelingen, eenzame opsluiting, dwangarbeiderskampen, moordpartijen, diefstal van land en eigendommen, hongersnoden, tekorten aan openbare diensten, gebrek aan privacy, afluisterpraktijken, bewaking, overal toezicht van buren en informanten, brutale politieke strijd onder partijleiders, en extravagante luxe van de elite. Zij mochten vooral het lijden van de gewone mensen niet zien.
De bezoekers dachten verkeerdelijk dat datgene wat voor hen in scène was gezet de norm was in communistische landen. Vervolgens promootten zij het communisme in het Westen door middel van boeken, artikelen en toespraken en velen van hen wisten niet dat zij misleid waren. Een klein aantal zag wel scheuren in het bouwwerk, maar trapte vervolgens in een andere val: zij zagen zichzelf als “medereizigers” en namen de Chinese houding aan van “de vuile was niet buiten hangen voor buitenstaanders”. Zij redeneerden dat de slachting, hongersnood en onderdrukking in communistische landen gewoon deel uitmaakten van de prijs van de overgang naar het communisme. Zij waren ervan overtuigd dat de weg naar het communisme kronkelig was maar dat de toekomst zonnig was. Zij weigerden de waarheid te vertellen omdat dat een smet zou werpen op de naam van het “socialistische project”. Omdat ze de moed niet hadden om de waarheid te vertellen, kozen ze voor een beschamend zwijgen.
Volgens de communistische fantasie is iedereen vrij en gelijk, is er geen onderdrukking of onteigening, is er grote materiële overvloed en geeft iedereen naar vermogen en ontvangt iedereen naar behoefte – een hemel op aarde, waar ieder individu zich vrij kan ontplooien. Een dergelijke menselijke samenleving is slechts een fantasie, die de duivel als lokaas heeft gebruikt om de mens te misleiden.
In werkelijkheid valt de macht in handen van een kleine elite. Het echte communisme is een totalitair apparaat dat wordt gecontroleerd door een kleine groep leiders, die hun machtsmonopolie gebruiken om de meerderheid te onderdrukken, te tiranniseren en te beroven. In sommige socialistische landen is de tijd daarvoor nog niet gekomen, en daarom lijken ze gematigd. Wanneer de omstandigheden rijp zijn, zal dat allemaal veranderen en de naïeve aanhangers van een socialistische utopie zullen dan merken dat het te laat is voor spijt.
8. De vernietiging van cultuur en moraal
Het feit dat de duivel zijn agenten op elk gebied en in elk land heeft geplaatst, heeft de onwetenden en de goedgelovigen ertoe gebracht hun reis naar de ondergang te bespoedigen.
Het communisme leert de mensen zich te verzetten tegen het geloof in God en het goddelijke te verwerpen. Het lanceert aanvallen op religies van buitenaf, terwijl het tegelijkertijd mensen manipuleert om religies van binnenuit te corrumperen. Godsdiensten zijn gepolitiseerd, gecommercialiseerd en tot amusement gemaakt. Talrijke moreel corrupte geestelijken geven onjuiste interpretaties van religieuze teksten, misleiden hun volgelingen en gaan zelfs zo ver dat zij overspel plegen met leken of zelfs pedofilie bedrijven.
Deze chaos heeft oprechte religieuze gelovigen verbijsterd en zonder hoop achtergelaten. Nog maar een eeuw geleden was een onwankelbaar geloof in het goddelijke een teken van moreel fatsoen. Nu worden gelovigen als dwaas en bijgelovig beschouwd. Zij houden hun geloof voor zichzelf en praten zelfs niet met vrienden over hun geloof uit angst om bespot te worden.
Een ander belangrijk doel van het communisme is de vernietiging van het gezin door ideeën als gelijkheid van man en vrouw en het “delen van rijkdom en vrouw”. Vooral in de twintigste eeuw waren er moderne feministische bewegingen die seksuele bevrijding, het vervagen van sekseverschillen, aanvallen op het “patriarchaat” en het verzwakken van de rol van de vader in het gezin propageerden.
Deze bewegingen veranderden de definitie van het huwelijk, bevorderden de legalisering en legitimering van homoseksualiteit, bevorderden de “rechten” op echtscheiding en abortus, en gebruikten het sociale-zekerheidsbeleid om alleenstaand ouderschap effectief aan te moedigen en te subsidiëren. Dit alles resulteerde in de ineenstorting van gezinnen en leidde tot meer armoede en criminaliteit. Dit was een van de meer opzienbarende transformaties van de samenleving in de afgelopen decennia.
Op politiek gebied zijn de communistische regimes doorgegaan met hun rigide dictatuur, terwijl de partijpolitiek in de vrije samenlevingen een crisispunt heeft bereikt. Het communisme heeft de mazen in de juridische en politieke stelsels van democratische naties uitgebuit door de grote politieke partijen te manipuleren. Om de verkiezingsoverwinning veilig te stellen, hebben politici hun toevlucht genomen tot vuile trucs en hebben zij beloften gedaan die zij nooit konden nakomen. Het resultaat van de communistische invloed in democratische landen is dat politieke partijen over de hele wereld tegenwoordig de neiging hebben zich aan de linkerzijde van het politieke spectrum te bevinden, waarbij zij pleiten voor hogere belastingen, hogere uitgaven voor sociale voorzieningen, een grotere overheid en economisch interventionisme. De regering speelt een enorme rol bij het vormen van de samenleving; een linksgeoriënteerde regering maakt het mogelijk dat varianten van het marxisme zich door heel de samenleving verspreiden, waardoor de jeugd wordt geïndoctrineerd om steeds linksere kandidaten te kiezen.
Ook het hoger onderwijs, dat geacht wordt de essentie van de wijsheid en de cultuur van de eeuwen door te geven, is ondermijnd. In de eerste helft van de twintigste eeuw zorgde het communistische spook voor de systematische vernietiging van het onderwijssysteem. China, beroemd om zijn diepgewortelde oude beschaving, werd onderworpen aan de Nieuwe Cultuurbeweging nog voordat de Chinese Communistische Partij formeel was opgericht. Dit was een onderdeel van de poging om het Chinese volk los te koppelen van zijn tradities. Nadat de communisten de macht hadden gegrepen, nationaliseerden zij het onderwijssysteem en vulden de schoolboeken met partij-ideologie, waardoor generaties jonge Chinezen veranderden in woeste “wolvenwelpen”, een Chinese term voor degenen die opgroeien onder het communisme en geïndoctrineerd worden om klassevijanden te haten en te doden.
In het Westen lanceerde het spook de progressieve onderwijsbeweging, die de vlag van “wetenschap en vooruitgang” gebruikte om controle te krijgen over filosofie, psychologie, pedagogie en uiteindelijk het hele onderwijssysteem om zo leraren en schoolbestuurders te indoctrineren. Het middelbaar onderwijs begon orthodoxe ideeën en traditionele moraliteit uit te sluiten. Academische normen werden verlaagd om studenten minder geletterd en gecijferd te maken en minder in staat om hun eigen oordeel te vormen of hun gezond verstand te gebruiken. Atheïsme, de evolutietheorie, materialisme en de filosofie van de strijd werden de leerlingen bijgebracht.
Na de tegencultuurbeweging van de jaren ’60 zijn voorstanders van politieke correctheid gedachtenpolitie geworden, die leraren dwingt leerlingen te indoctrineren met allerlei verwrongen ideeën. Studenten verlaten de school zonder een sterk moreel kompas, zonder basis in hun eigen cultuur en met weinig gezond verstand of verantwoordelijkheidsgevoel. Ze volgen blindelings de massa en sluiten zich zo aan bij de neerwaartse trend van de samenleving.
In de samenleving is er sprake van wijdverbreid drugsmisbruik, stijgende misdaadcijfers, een mediasfeer vol seks en geweld, een kunstwereld die groteskheid als schoonheid behandelt en allerlei kwaadaardige sektes en occulte groeperingen. Jongeren adoreren blindelings film- en televisiesterren, verdoen hun tijd met onlinespelletjes en sociale media, en raken ontmoedigd en gedemoraliseerd. Mensen maken zich wanhopig zorgen over de veiligheid van de wereld en wat de toekomst zal brengen, gezien het zinloze geweld en terrorisme.
9. Terugkeer naar het goddelijke en traditie
De menselijke beschaving werd aan de mens overgedragen door het goddelijke. De Chinese beschaving kende de bloei van de Han en Tang dynastieën en de Westerse beschaving bereikte haar hoogtepunt tijdens de Renaissance. Als de mens de beschaving die hem door het goddelijke werd gegeven in stand kan houden, dan zal de mens in staat zijn zijn goddelijke connecties te behouden en de Wet te begrijpen die onderwezen wordt wanneer het goddelijke terugkeert naar het menselijk rijk. Als de mensen hun cultuur en traditie vernietigen en als de moraliteit van de samenleving instort, dan zullen zij er niet in slagen de goddelijke leringen te begrijpen omdat hun karma en zonden te groot zullen zijn en hun denken te ver afgedwaald zal zijn van de instructies van het goddelijke. Dit is gevaarlijk voor de mensheid.
Dit is een tijdperk van zowel wanhoop als hoop. Zij die niet geloven in het goddelijke leven een leven van zinnelijk genot. Zij die geloven wachten op de terugkeer van het goddelijke in verwarring en onrust.
Het communisme is een gesel voor de mensheid. Haar doel is de vernietiging van de mensheid, en haar regelingen zijn nauwgezet en specifiek. De samenzwering is zo succesvol geweest dat zij bijna tot voltooiing is gebracht en nu regeert de duivel onze wereld.
De oude wijsheid van de mensheid vertelt ons dit: één rechtschapen gedachte kan honderd kwaden overwinnen en wanneer iemands Boeddha-natuur naar buiten komt dan doet dat de tien-richtingen-wereld beven. De duivel lijkt machtig maar is niets tegenover het goddelijke. Als mensen hun oprechtheid, vriendelijkheid, mededogen, verdraagzaamheid en geduld kunnen bewaren, zullen zij door het goddelijke beschermd worden en zal de duivel geen heerschappij over hen hebben.
De barmhartigheid van de Schepper is grenzeloos en elk leven heeft de kans om aan een catastrofe te ontsnappen. Als de mensheid de traditie kan herstellen, haar moraliteit kan verheffen en de barmhartige roep van de Schepper en de Hemelse Wet die redding biedt kan horen, dan zal de mens in staat zijn om door de vernietigingspoging van de duivel heen te breken, de weg naar de redding in te slaan en de toekomst tegemoet te gaan.
| Voorwoord | Hoofdstuk 1 |